Liyakat

Bölüm 1 : Yeni Hayat

Başladığınız tarihi buraya yazar mısınız?  💫

Vote ve yorum atmayı unutmayın! 🌼

İyi okumalar. 🥰

--------------------------------------------------------------------------------------------

30 Ağustos 2021

''Hadi Melis, baban tüm gün seni bekleyemez.''  Valizleri çoktan aşağıya indirmiştim. Kol çantama almam gereken her şeyi koyup odadan çıktım.

Sonunda kurtuluşum ve geleceğim için attığım adımlardan birisini gerçekleştiriyordum. Lise son sınıfa gelmiştim. Önümde çok önemli bir sınav bulunuyordu ve bu yıl dikkatimi hiçbir şeyi dağıtmaması gerekiyordu. Ailemi zor da olsa ikna edip yurtta kalmaya başlamamın ilk günü olacaktı. Şehir dışında özel bir okulun yurdunda kalacaktım. Ailem geleceğimi benden önce planlamaya başladığı için okulumu da onlar seçmişti. Geleceğim konusunda hiçbir söz hakkına sahip değildim. Onlar için ailenin saygınlığını arttırmam gereken birisiydim sadece.

Bana asla normal bir çocukluk geçirtmediler. Benim geleceğim annemin karnına düştüğümden itibaren planlanmıştı zaten. Bu yüzden harcamam gereken boş zamanım bile yoktu. Uyanma saatimden tutun yemek saatime kadar her şey planlıydı. Ne bir dakika geç, ne bir dakika ileri. Tam o saatte yapmadığım takdirde tüm günümü tekrar planlamamız gerekiyordu. Yapılan planlamalarda asla söz hakkım bile yoktu. Annemin benim için özel tuttuğu hocalarla annem bütün işi yapıyordu zaten. Benim yapmam gereken bir şey kalmıyordu. Uymak dışında. Kulağa ne kadar kötü geldiğinin farkındayım. Ama alıştıktan sonra gerçekten artık düşünmüyorsunuz bile. Küçüklüğümden beri buna maruz kaldığımdan alışmıştım.

Bu sene gitmek için ikna etme sebebime gelmek istiyorum artık. Lisedeki arkadaşlarım ile dışarıda buluşmam kesinlikle yasaktı. Çünkü annem onların beni kötü etkileyeceğini düşünüyor. Bazıları için belki de haklı olabilir ama hepsini aynı kefeye koyunca sorun burada başlıyor. Arkadaşlarım sürekli beni dışarıya çağırıyorlardı. Fakat ben hep başka bir bahane ile onları ekince artık benimle konuşmamaya başladılar. Kendilerine göre haklılar. Yaşadığım durumu bildikleri halde böyle davranmalarını anlamıyordum. Bunu yapanların gerçek arkadaş olmadığının farkındayım. Ailemin ününü kullanıp benimle arkadaş olmaktan tutun param için bile arkadaş olan insanlar tanıdım bu süreçte. Bu canımı gerçekten yakıyordu. Ama insanlara bunu belli ederseniz kesinlikle size daha kötü şeyler yapmaya devam edeceklerdir.

Duygularımı gizlemeyi annemden öğrendim. Babam onu aldattığında bile ne kadar mutsuz olsa bile bana bunu yansıtmamıştı. Bu yüzden babamın gerçek yüzünü fazlasıyla geç öğrenmiştim. Yani annem ve babam birbirlerini sevdiği için değil çıkar ilişkisi için beraberlerdi. Babam magazin malzemesi olmamak için, annem ise para ve benim için. Annemin bu yönünü bu yüzden tebrik ediyordum. Yaptığı her şey benim içindi. Babam gibi bir insana benim yüzden katlanmak zorunda kalıyordu. Bu yüzden ona kızamıyordum. Babamla aramızdaki ilişki yemek masasında nasıl olduğumu ve derslerimin durumunu sormaktı sadece. Diğer kız çocukları gibi asla olamadık. Bunun eksikliğini hissedip hissetmediğimi bile bilmiyordum. Sonuçta insan hiç bilmediği bir şeyin eksikliğini nasıl hisseder ki?

Son senemde artık daha düzgün bir hayat yaşayabilmek ve biraz da olsun bu hapishaneden kurtulmak için İzmir'e babamın ayarladığı bir yatılı koleje gidecektim. Annemi nasıl ikna ettiğini bilmiyordum ama böyle bir şey istediğimi ilk babama söylemiştim ve o da annemle konuşacağını söylemişti. Bu kadar hızlı olacağını tahmin edememiştim. Sanırım artık sorunları fazlası ile büyüktü ve benim sınav senemde etkilenmemem için böyle bir yolu tercih etmişti. Fakat yine hayatımı sıkboğaz eden kurallar devam edecekti. Ne kadar uyarım uymam o belli değildi tabi. Ama benim için. Annemi ikna etmek için onaylamıştım.

Aşağı kata inip kapıda bekleyen annemin yanına geldim. Annemin yüzünde nedense kederli bir ifade vardı. Onu ilk defa böyle görüyordum. Böyle olmasının sebebini bilmiyordum ama onu böyle görmek beni fazlasıyla üzüyordu. Gittiğim için mi üzgündü? Sanmıyorum annem geleceğim için şu anki okulumdan daha iyi bir okula gittiğimde üzülecek birisi değildi. Tabi ya her şey geleceğim için.  ''Anne?''  ''Gidince haber ver. Yaptığımız planın dışına çıkma. Aksattığını anlarsam hemen geri dönersin.'' İşte benim tanıdığım annem. Ne olursa olsun geleceğim için kendini ikinci plana atacak birisiydi. '' Merak etme uyacağım.'' Kafasını salladı. Sarılma gereği duymadı bile. Vedalardan hoşlanmadığının farkındaydım. Sesimi çıkartmadan ayakkabılarımı giydim ve dışarıya çıktık.

Annem babamın yanına ön koltuğa bindi. Bende arka koltuğa oturdum. Çantamı yana koyup kulaklığımı taktık. Telefonumdan rastgele bir müzik açtım. Annem ve babam yine benim söz hakkım olmayan geleceğim hakkında konuşuyorlardı. Gözlerimi yola çevirdim. Havaalanına gelene kadar müzik dinlemeye devam ettim.

Havaalanına geldiğimizde babam arabayı park etti. Hep beraber arabadan indik ve içeriye yürüdük. Checkup yapmak için sıraya girdim ve beklemeye başladım. Babam ise annem ile beraber valizlerimi getirmişlerdi. Sıra bana geldiğinde gerekli şeyleri yapıp beklemeye başladık. Uçağın anonsu yapıldığında ayağa kalktım. Babam ve annemle kısa bir vedalaşma sonucu kontrole girdim. Kontrolden geçince el salladım. Boş bir koltuğa oturdum. Kapı açıldığında ayağa kalktım. Kol çantamı sıkıca tuttum.

Bugün hayatımı belki de kökten değiştirecek yere gidiyordum. Burası bana iyi mi gelir kötü mü gelir bilmiyorum. Hayatımı yenileyeceğim. Artık robot olan Melis Şensoy olmayacaktım. Hissetmek için gidiyorum. Yeni duygular öğrenmek için gidiyordum. Gelecekte kendi kararlarımı veren ve uygulayan Melis Şensoy olmaya gidiyorum. Ben Melis Şensoy. Yeni hayatıma başlamak için doğup büyüdüğüm şehri terk ediyordum. 

--------------------------------------------------------------------------------------------

Okuduğunuz için teşekkür ederim umarım beğenmişsinizdir. Yeni bölümün hızlı gelmesi için lütfen beğenmeyi ve yorum atmayı unutmayın. Seviliyorsunuz.❤️

Tiktok: saturnnbook

İnstagram: saturnnbook