Last Day Of September

-06-

                            

                             DRACO

"Go! Go! Go! Trellis!!!"

Rinig na rinig sa buong court ang sigaw ng team namin. Mas malakas magcheer ang mga sumusuportang estudyante sa team namin kaysa sa Walter University. Their loud cheers are giving us energy. Napakalaki ng naitutulong ng pagsigaw nila sa amin.

66-57 na ang score naming dalawang team. Lamang kami sa kanila ng 9 na puntos. Their game is good. Malinis at magaling silang maglaro gaya ng dati. Kaibigan ko ang Captain nila, we used to play together in our high school years, together with Ryle, Zach and Timothy.

Nagkahiwalay lang kami ni Wendell dahil magkaiba kami ng University na pinasukan.

"Fast break!" I gather all my strength to run and shoot the ball. I'm aiming for 3 point shot. I did the fade away jump, thankfully, the ball reach the basket.

Sumigaw ulit sila ng maipasok ko ang bola, pati mga babaeng taga Walter napatili. Nanonood si Sheena kaya umaapaw ang confidence ko at inspired na inspired.

Ewan ko pero trip kong magpakitang gilas ngayon. I look at her direction and smiled at her. Nakita kong namula ang magkabila niyang pisngi kaya natawa ako.

"Mamaya na 'yang landi Captain!" Natatawang sabi ni Ryle na tumatakbo papunta sa ilalim ng basket. I shook my head and chuckle.

"Mamaya kana rin tumawa Vice Captain!" We both laugh and headed our way under the basket. Nasa kabilang team naman ang bola ngayon.

"Go Walter! Go! Go! Go Walter!!!"

"Go Trellis! Go! Go! Trellis, Trellis!!"

Maging ang mga cheering squad naglalabanan din. Palakasan talaga sa pagsigaw. I'm now on a one on one with Walter's Captain. Parehas kaming ngumiti.

"Greetings Captain Draco." He said while dribbling the ball.

"Likewise Captain Wendell." I said. My eyes are fixated on him. I can't let my guard down on him. Pagdating sa basketball, siya ang pinakamalakas na player ng Walter University.

In just a blink of an eye, he started doing his moves to pass me. His dribbling skills are amazing as ever, even his footwork. Akala ko isu-shoot niya ang bola pero ipinasa niya 'yon sa teammate niya. His teammate jumps and aim for the basket, pumasok ang bola.

Nasa amin na naman ang bola, Ryle passed it to me then I passed it to Tristan. Tristan is our three pointer. Maikukumpara ko siyang maglaro kay Hisashi Mitsui, in the anime entitled Slam Dunk.

Tristan jumps and shoot the ball, nadagdagan na naman ng tatlong puntos ang score namin. Nakipag-apir ako sa kanya atsaka na bumalik sa paglalaro. The game continues, both of our teams continued scoring.

Walang nagpapatalo, lahat lumalaban, walang ni isang sumusuko sa amin. Natapos ang second quarter na kami ang lamang. We maintain the 10 point gap in our score. Natapos na rin ang third quarter, kami pa rin ang lamang hanggang sa mag fourth quarter na. Doon na namin ibinigay lahat ng lakas namin, I'm sure the other team did the same.

"Trellis, time out!"

Natigil ang paglalaro namin ng magpatawag si Coach Ramirez ng time out. Umupo ako atsaka nila ako sinabitan ng towel sa batok, Kian also give me a bottle of water.

"Salamat." Nilagok ko ang tubig bago ako nagpunas ng pawis.

"Listen, keep maintaining the gap between our scores. Malapit ng matapos ang fourth quarter kaya dapat ibigay niyo na ang lahat lahat! Let's win this game Trellis!!!"