Miray Ezherlerden çıkıp kendi evine gitmişti, bir film açıp perdeleri kapattık ve mısır patlatıp ortadaki sehpaya koyduktan sonra hepimiz koltuklara yayıldık.
Film aksiyon-polisiyeydi, Ezher ve Ümit el ele tutuşuyordu ve bir koltuğa sığışmışlardı, Umut ise ezherin odasından çaldığı ayıcığa sarılıyordu, Hilal tek başına ruhsuz gibi televizyona bakıyordu, Atlas kollarını küçük bir yastığa sarmış filmi izliyordu.
Nazlı ve bende bir kanepede oturuyorduk.
Daha doğrusu Nazlı kucağıma çıkmıştı resmen, bacaklarını bacaklarıma dolamıştı ve iki elimide sıkı sıkı tutuyordu.
Biz Nazlıyla gerçekten iyi arkadaştık sanırım.
Bu kız gerçekten temas bağımlısıydı, Nazlıya baktığımda şaşkın suratı bana komik gelmişti, ona kıkırdayıp filme odaklandım.
"Bir kaçamadın ya sende, valla ben olsaydım iki dakikada kaçmıştım oradan" dedi Ümit ve kolunu ezherin arkasına atıp omzundan tutup gevşedi.
Ezherden bir şey söylemesini bekliyordu galiba.
Ben tamamiyle hapisten kaçmaya çalışan adama odaklanmışken Umut konuştu "Belfücüm filmdeki adamı çok beğendin sanırım, çok iyi odaklanmışsında" dedi ama zaten herkesin dikkati filmdeydi.
"Evet çok beğendim, sana çok benziyormuş Umutçum" dediğimde Umut şaşkınca gülümsedi.
"Aşk şelalesii" dedi ezher bana sırıtarak.
Yanımdaki küçük yastığı Ezhere fırlattığımda ümit bana o yastığı geri yollamıştı.
Nazlı da büyük yastığı Hilale atınca herkes birbirine yastık fırlatıyordu, bir yastığı alıp Umutun suratına fırlattım içerde bir kargaşa vardı resmen.
Umut ona attığım yastığı fark etmeyip sonrasında yastığı aldı ve kimin attığını bulmaya çalışıyordu ama nafile herkes birbirine yastık fırlatıyordu, Umutla göz göze gelince benim fırlattığımı anlamıştı.
Umut kaşlarını çatıp elindeki yastığı bana atmak yerine Nazlıya fırlatmıştı ama Nazlı umursamayıp Hilale atmıştı.
Ben bir yastık daha Umuta atmıştım, evde çok ses olduğundan dolayı Umutu duyamıyordum, Umut yanıma gelip öyle konuştu "Hep bana oynuyorsun sende" dedi, bende gülerek "Sana oynamak hoşuma gidiyor" dedim, Umut güldü.
Umut yine bir şeyler konuşuyordu fakat ben onun gülüşünde takılı kalmıştım.
"Belfüüüü!!" Diye elini suratımın önünde salladı Umut, kendime geldiğimde efendim diye cevaplamıştım onu.
"Nereye daldın sen?" Dedi Umut "Sana dalmışım Umutçum" dedim.
Umut bir hmm'ladı ve suratımı hayran bakışlarla inceledi.
"Yine öyle bakıyorsun" dediğimde Umut kaşlarını çattı "nasıl bakıyorum?" Dedi.
"Şey gibi" dedim, ben bunu söylemeye neden utanıyordum ki?!
"Ne gibi Belfücüm söylesene" dedi Umut.
"Sanki bana aşıkmışsın gibi bakıyorsun" dediğimde umut sırıttı "Öyle olmamı ister miydin?" Dedi, "Hayır! Yani evet ama hayır, evet ama yani hayır, off!" Diyip konuşmamı kestim, bilmiyordum işte.
"Anladım anladım, sen bana tutulmuşsun çiçeğim" dedi kahkaha atarak.
Kaşlarımı çatıp küçük bir yastığı karnına attım "Hiçte bile!" Dedim sinirli sesimle.
"Sakin ol çiçeğim ya" dedi umutçum.
Umutçum??
"Bana çiçeğim demesene sinir oluyorum" dedim "Tamam, demem çiçeğim" diyip gülümseyince bende gülümsemeden edemedim.
(Çiçeğim kelimesine düşüyorum nedense)
