Lerwick

Chapter 7 - Treyning (Part 1)

Sebastian Lerwick's POV

Guwapong-guwapo akong nakatayo sa harap ng mga tibi iskrin na gagamitin mamaya upang mapanood namin ang magaganap na treyning ng mga bata. Ordinaryong araw lang ito para sa amin ngunit sa mga bata ay isa itong malaking pagsubok dahil sa wakas ay maia-aplay na nila ngayon ang mga natutunan nila mula sa mga nagdaang pagsasanay nila.

Kumbaga sa eksam, ito ang peryodik tes nila.

Bising-bisi akong itsek ang lahat ng mga kakailanganin ng mga bata nang biglang lumapit sa akin si bossing.

"Lerwick." Pagkatawag pa lang sa akin ay alam ko na agad ang pakay nito, pero kahit na ganoon ay hindi ko pa rin maiwasang hindi mapalunok. S'yempre, si bossing 'yan.

Pero kasunod n'on ay agad din akong humarap dito at inilabas ang dokumentong inutos niyang kuhanin ko.

"Bossing, pasitib. Medyo hindi lang naging madali ang negosasyon dahil hindi nadaan agad sa kapogian ko at pera ang ating klayent. Pero no'ng pinagbantaan ko naman ay napapayag ko na rin siya."

Ipinakita ko sa kanya ang iilang mga litrato at dokumentong nakolekta ko sa naganap na transaksyon na iniutos sa akin ni bossing. Prawd na prawd pa ako sa sarili ko dahil nagawa ko iyon nang walang tulong ng iba, at tanging kagandahang lalaki ko lang ang panlaban ko.

"Get the guns and other weapons the kids will need for their training," utos niya. Ampupu! Wala man lang pa-gudjab si bossing sa tagumpay na misyon ng kagwapuhan ko.

"Areglado, Bossing!" Sumaludo ako rito at magtutungo na sana sa pinaglalagyan ng mga baril at iba pang kagamitan na maaaring magamit ng mga bata nang biglang magsalita ulit si bossing.

"I need you to do another thing."

-

Ilang oras akong natrapik kaya medyo natagalan ako bago makarating sa villa ni bossing.

Malaki 'yon at hindi ko alam kung saan ko banda hahanapin ang pinapakuha niya. Petengene naman.

Pero 'di bale na. Ang importante ay mahanap ng guwapong ako ang mga inuutos ni bossing na dapat kong makuha dahil baka kapag hindi ko nahanap ang mga 'yon ay malintikan pa ako. Lalo pa at ako lang ang inaasahan ni bossing na gagawa nito.

Ako lang... Ang nag-iisang Sebastian Lerwick.

Pagkabukas na pagkabukas ko ng pinto sa harap ng bahay ay bahagya akong natigilan nang makita ko ang mga kagamitan sa loob ng bahay.

Mukhang wala nang nagpupunta rito dahil tila ba ilang taon nang walang nagagawi rito. Ang mga kagamitan ay nakabalot na ng puting tela. Napakakripi namang tingnan, ampotek!

Hindi ko na gaano pinagtuunan ng pansin ang kung ano-ano. Bukod kasi sa napakalaki ng villa at walang katao-tao ay medyo rumerehistro sa utak ko ang mga horror sins na napanood ko. Hindi naman ako duwag pero kapag ganito ang paligid, tinatablan din naman ako ng kaba.

Umakyat na lang ako sa sekond plor at saka inumpisahang hanapin ang pinapakuha niya. Pero petengene! Bakit wala?

Takte! Ilang palapag ba ang bahay na 'to at mukhang hindi ako matatapos sa paghahanap?

Kasalukuyan akong nakatayo sa may tapat ng isang pinto nang maramdaman kong may nagbaybreyt sa bulsa ko kaya naman kaagad ko iyong kinuha at tiningnan.

Nandito na pala ako sa lugar mismo kung nasaan 'yong mga pinapakuha niya.

Kinuha ko ang susi mula sa bulsa ko at saka binuksan ang pinto. Alikabok ang sumalubong sa akin sa loob ng kuwarto. Bahagya pa akong naubo dahil sa kapal ng alikabok na pakiramdam ko ay nalanghap ko lahat.