FEDAİ

Sofia

Multimedia: Funda

Eve geldiğimde Melissa salonda kıpkırmızı gözlerle beni bekliyordu.Onu daha önce hiç böyle görmedim, umarım kötü birşey yoktur

"Melissa?" dedim anahtarları çantama koyarken.Melissa ayağa kalkıp karşıma dikildi şimdi gözleri hem kırmızı hem de yaşlıydı

"doğruyu söyle anne bana.Benim babam kim?"diye bağırmaya başladı.

"Melissa sakin ol.Nerden çıktı şimdi bu?"

"anne!sana birşey sordum."

"Melissa benimle böyle konuşamazsın!"

"anne bana gerçekleri borçlusun!Babam gerçek de kim?"diye daha kuvvetli haykırdı.Aman Allah'ım sona geldik sanırım.

"tamam sakin ol!Demek merak ediyorsun.O zaman gerçeklerle yüzleş canım kızım.Herşey bundan yıllar önce başladı:

Evet güzel bir sabahdı.Hıım abimi ziyaret içinde hiç fena değil ha?En iyisi artık yataktan kalkmak ve valizlerimi arabaya yerleştirmek.Kahvaltı işinide yolda hallederim nasılsa.Yatağımdan kalkıp doğruca lavaboya gittim.Dün gece baya geç yattım ondan dolayı da gözlerim yine şiş.Neyse ya alıştım zaten buna.Öğrencilik bunu gerektirir değil mi?Aslında pek öğrencilik de değil, ne diyordu sınıftakiler

'sınıfımızın hemşiresi' evet.Hem öğretmen hem de hemşireyim ben yarı zamanlı olarak.Odama geldiğimde dolabımdan kıyafetlerimi aldım.Bonemi de taktıktan sonra makyaj çantamı aldım ve doğruca aynanın karşısına geçtim.İşim bitince de şalımı taktım ve işte hazırım.Odama geçtim el çantamı, laptopumu,araba anahtarını ve valizlerimi alarak kısa bir süre öğrenci evimize veda ettim.Artık bir ay sonra kızlar hala tatildeyken yine gelecektim nasılsa.Arabanın barajına valizlerimi yerleştirdim ve sürücü koltuğuna geçtim.Telefonumu çantadan alıp yan koltuğa koydum, güneş gözlüklerimi de taktıktan sonra artık hazırdım.Önce Bulgaristan a oradan da memleketim Antalya' ya geçeceğim.Abimi çok özlemesem kimse beni Bulgaristan a yollayamazdı ama.Esenboğa Havaalanının araç Otoparkına arabamı Bir güzel park edip gerekli ödemeyi yaparak içeri girdim.Önce üst araması ardından da valizleri geçirdim.Tüm işlemlerim hallolunca Check-in lerim yapıldı ve uçağın kalkması için lobide beklemeye başladım.Son 5 dakika kalada uçağıma doğru ilerledim.Kısa bir uçuş olacaktı.Belki 5 belkide 7 gün sonra geri gelecektim.Bakalım abim ne durumda.İşleri ağırdı muhakkak ki uzun zamandır görüşemiyoruz.Kolay değil tabi bir Diplomat olmak ancak özlüyorduk işte.En son geçen yaz geldi memlekete.Bir buçuk yıl oluyor yok yok geçiyor bile.Ama annem biricik oğlunu bu sürede çok ziyaret etti.Babam ise pek o kadar değil.Zaten abim ile babam herzaman pek iyi olmadılar.Aralarında bizim göremediğimiz bir duvar vardı.Ne oldu ise de bir türlü aşılamadı.

"Sayın yolcularımız, Sofya havaalanı inişe geçiyoruz.Lütfen kemerlerinizi bağlayınız!Teşekkür eder ve iyi uçuşlar dileriz"

Anons yapıldığına göre gelmiş olmalıyız.Hadi bakalım.

Uçaktan indiğimde abim karşıladı beni.Kilo mu vermişti ne?

"Abiciim" diye boynuna atıldım.Canımdı benim.Benim için işinden alıkoyup havaalanına gelmiş birde.

"hoşgeldin prenses"dedi abim de bana sarılırken.Biz sarılırken abimin adamları valizleri çoktan almış arabaya yerleştirmişti.

"hadi bakalım eve geçelim"dedi benden ayrılırken.

"tamamdır sen nasıl istersen"dedim ve koluna girerek arabaya yürüdüm.Arabada giderken abim herzamankinden çok sessizdi

"abi"dedim başım abimin omzundaylen.