BULUT

7

Medya: Sonun şarkısı

                                  ☁️                                   

"Aşko,beni tanımak istiyorlarmış.O yüzden gidiyoruz.Yoksa,seni niye yalnız bırakayım"dedi Utku.
Asiller,onu akrabalarıyla tanıştırmak için Adana'ya götürüyordu.
Şerefsiz,bensiz kebapları gömecekti.

Kesinlikle takıldığım nokta buydu.

Mert sıkıntı dolu sesiyle"anneannem,beni arkadaşına götürüyor.İremlere"dedi sonda yüzünü buruşturarak.
Yüzünü öyle bir hale getirmişti ki gülmeden edemedim.

İrem,Esma anneannenin arkadaşının torunuydu ve Mert'e aşık olduğunu söylüyordu.
Sorun şu ki,İrem daha 10 yaşındaydı.
Sorun teşkil etmediği için kıskanmıyordum ama Mert'i sinir ediyordu.

Kafamı eğdiğim boşluktan kaldırarak telefonu elime aldım.
"Utku,oradan bana ne getirmen gerektiğini biliyorsun.Mert,sende biraz sakin ol.Sadece birkaç gün kalıyorsun."

Mert,konuyu değiştirmeye çalışarak"o bağıranlar kimdi?"diye sordu.
Hass-onu unuttum.
Tam konuşacağım sırada kapı tıklatıldı.
"Gelebilir miyim?"diye naif bir ses duydum.
Ege'ydi.

"Daha sonra konuşuruz.Hadi siktirin gidin"diyerek telefonu yüzlerine kapattım.

Kapıya giderek açtım.Karşımda beyaz yüzüne siyah saçları düşen,gözlerime çocukça bakan biri vardı.
Saçlarını karıştırma fikri,çık aklımdan.

Beni gördüğünde kafasını eğerek elleriyle oynamaya başladı.
"Annem,yemek için seni çağırmamı söyledi."dedi.
Kafamı salladığımda kapımı kapatarak yan yana yürümeye başladık.
Sağa dönünce onu takip ettim.Asansörün önünde durunca şaşırmadan edemedim.
Lan,evde asansör var.

Yetimhanede merdivenden inmemek için yuvarlanıyordum.
Fakiriz abi,ne bilelim asansörü?
Kapıyı açtığında binerek alt kata bastı.

Gergin olduğunu hissettiğimde ona döndüm.
"İyi misin?"
İrkilerek bana döndü"İyiyim"dedi.
Kafamı arkaya yaslayarak ona bakmaya devam ettim.
"İnsan yemiyorum.Korkmana gerek yok"
Yanakları kızardığında,utanmaması için önüme döndüm
"Senden korkmuyorum.Sadece..."dedi yutkunarak.
"Sadece ne?"
"Boşver"diye mırıldandı.

Durduğunda kapıyı açarak dışarı çıktı.Arkasından kaşlarımı çatarak baktım
Ne oluyor?
Arkasından ilerlediğimde,yemek masasına doğru gitti.
Diğerleri oturmuş bizi bekliyorlardı.

"Beklettiğim için kusura bakmayın"diyerek boş olan sandalyeye oturdum.
Baş köşede Bedir bey,onun yanında Ala hanım,sağ tarafında gülen adamlardan biri,benim belimden tutan adam ve son olarak saçını çektiğim çocuk vardı.
Sol tarafta ise sesini hiç duymadığım biri,onun yanında Ege,sol tarafında ben vardım.
Karşımda piç gülümsemesiyle bana bakıyordu.

Şeytan diyor ki,ağzının ortasına iki tane yapıştır.

Önüme konulan çorbayla, teşekkür ederek içmeye başladım.
Kısa bir sessizliğin ardından,Bedir Bey'in konuşmasıyla dikkatimi ona verdim.
"Bulut,okulunu araştırdığımda iki hafta önce atıldığını gördüm.Eğer özel değilse,neden olduğunu söyleyebilir misin?ve seni bizim okula almamızı ister misin?"