BULUT

5

☁️

İşlemler yapılırken odama çıkarak eşyalarımı toplamaya başladım.Kıyafetlerimi,kulaklıklarımı,ışıklarımı,fotoğraflarımı ve anılarımı çantamın içine tıktım.Son kez odama bakarken,burnumun direğinin sızladığını hissettim.Yaşadıklarım bir film şeridi gibi gözlerimin önünden geçerken,buruk bir şekilde gülümsedim.Odamdan çıkarken derin bir nefes aldım.

Çıkmaz bir sokağa girmiştim ve nasıl çıkacağımı bilmiyordum.

Yanlarına gittiğimde konuştuklarını gördüm.Beni fark ettiklerinde annem olduğunu söyleyen kadın yanıma gelerek koluma girdi.

Ne oluyoruz?

Garip bakışlarımı fark etmiş olacak ki benden ayrıldı.Saçını kulağının arkasına atarak "pardon"dedi.Utkuya sımsıkı sarılarak,yanağından öptüm.Daha sonra ifademi alacaklarını biliyordum.

Ahmet amca ve diğerleriyle vedalaştığımda,peşlerinden gitmeye başladım.Siyah bir lamborghini urus'un yanına gelince durdum.

Bunlar zengin miydi?Keşke başta söyleseydiniz.

Araba olamayacak kadar dehşetü-l vahşet olanın kapısını açarak içeri girdim.

Geriye doğru yaslandığımda,kafamı yana doğru yatırdım.Sessizliği o kadın böldü

"Tanışalım mı? "diye tereddütle sordu.Kafamı salladığımda konuşmaya başladı.

Gülümseyerek"Ben Ala Kandemir"dedi gözlerinde parlayan yaşlarla.Ala hanımın yanındaki adam"Bedir Kandemir,tanıştığıma memnun oldum."dedi göz kırparak.

Ala hanım yanındaki çocuğu göstererek "kardeşin,Ege"dedi.Ona döndüğümde,çekinerek bana baktığını gördüm.

Biri şu çocuğa insan yemediğimi söyleyebilir mi?

Yani,şu anlık.Olası bir zombi istilasında yiyebilirdim.

Dışarıya bakarken "Bulut"dedim umursamazca.Soy adımı bilmelerine gerek yoktu.

Araba bir süre sonra durunca,kapıyı açarak dışarı çıktım.

Önümdeki dört katlı eve bakarken,şaşırmadan edemedim.Fazla gösterişliydi.

Zenginler...parayı nereye harcayacağınızı bilmiyorsunuz.

Ala hanımın arkamdan hafifçe ittirmesiyle,yürümeye başladım.Kapıya geldiğimizde karşı taraftan açıldı.

Yanakları tombul olan bir teyze gülümseyerek"hoşgeldiniz"dedi.Kandemirler karşılık verirken gözleri beni buldu.Anında üstünü düzelterek,kafasını eğdi.

"Siz de hoşgeldiniz küçük hanım"dedi.

Kaşlarımı çatarak arkama ve yanıma baktım.Kimseyi göremeyince bana dediğini anladım.

Yanından geçerken"adımın küçük ya da hanım olduğunu sanmıyorum"dedim.

Kafasını kaldırarak,kocaman açtığı gözleriyle"anlamadım"dedi.

Yanaklarını sıkmamam lazım,yanaklarını sıkmamam lazım,yanaklarını sıkmamam lazım.

"Yaşımdan çok büyük birinin,bu tür kelimelerle seslenmesini istemem.Onun yerine adımla seslenebilirsin.Bulut,ben."

Tebessümle bana bakarken kafasını salladı.

Ala hanımın kocasının koluna yaslanarak,beni yarım bir gülümsemeyle izlediklerini gördüm.Onları fark ettiğimi gördüklerinde,kendilerini düzelterek ilerlemeye başladılar.

Salon olduğunu tahmin ettiğim yere geldiğimizde,kendimi koltuğa bıraktım.Ege'nin tuhaf bakışlarına aldırmadan.

Ala hanım yerinde kıpırdanarak, "bulut,sana bir şey söylememiz gerekiyor"dedi tedirginlikle.

"Dinliyorum"

Bir anda"artık 4 tane abin var"diye söyledi.

Nasi?

O kadar çocuğu nasıl yaptın ya?

Kahkaha atarak gülmeye başladıklarında,sesli söylediğimi anladım.Elimle anlıma vurarak,kendime sövdüm.

Onlarla göz teması kurmadan, "odamı gösterir misiniz? "diye sordum.

Ala hanım gülerek ayağa kalktı ve beni kolumdan çekerek götürmeye başladı.

"Bu katta oyun odası,kütüphane,çalışma odaları,küçük market ve boş odalar var.İstediğin zaman kullanabilirsin "

Bu ne biçim hayat lan?Yaşamıyormuşum ki ben.

İkinci kata çıktığımızda"Bu katta Bedir ve benim odam var.Şu kahverengi kapı"dedi.

Üçüncü kata çıktığımızda"Bu katta Bora,Alar ve Artaç'ın odası var.Efsa'nın odası da bu katta ama o odayı istemeyeceğini düşündüğümüz için Kaya'nın yanına yani üst katı ayarladık"dedi.

Kafamı salladığımda son kata geldik. "Ege,Kaya ve senin odan var. "odanın kapısını açtığında önden girdim.

Oda...aşırı güzeldi.

Çapraz bir cam ve onun altında yatak.Yatağın başı gökyüzünü gösteriyordu.Dolap yerine açık askılık vardı.Ders çalışmam için bir masa ve üstünde laptop vardı.

Ala hanım koluma dokunarak"nasıl? "diye sordu.

"İyiymiş"

Titrek bir nefes alarak "Bulut,senin için zor olduğunu biliyorum ama alışmaya çalışsan olmaz mı? "diye sordu

Sahte bir gülümsemeyle"17 yılımı geri verecekseniz neden olmasın"dedim.

Gözleri dolarken derince yutkundu.

"Bu-"

Sözünü keserek "uyumak istiyorum.Lütfen"dedim.

Kafasını eğerek odadan çıktı.

Bir ailemin olmasına daha alışamamışken,bir anda onları benimseyemezdim.

Sadece...bazı şeyleri anlamam gerekiyordu.

Oflayarak yatağa yattım.

Kötü günler bitmişti,sıra daha kötü günlerdeydi.

Nasıldı?

Diğer bölüme kadar bayss.