Moral of the Story | Hyunin

"bir yanım ondan nefret ediyor bir yanım onu istiyor."

Jeongin

Shaun - Way Back Home
--

Sabah başım çatlayacakmış gibi uyandım. Başım felaket ağrıyordu. Ayrıca her tarafım da tutulmuştu. Aptal Jeongin, eğer koltukta uyursan tabi her tarafın ağrır. Bir saniye ben burada nasıl uyumuştum? Kendi evimde değildim orası kesindi. Yere baktığımda üst üste yatan arkadaşlarımı gördüm. Aman Tanrım! Biz bu kafede sızmış mıydık?

Felix hyung, Changbin hyung'un üstünde,Minho hyungun kafası, Jisung hyung'un omzumun üstünde,Jisung hyung ise oturur pozisyonda uyuya kalmıştı. Chan hyung ise Seungmin hyungun dizlerinde yatıyordu. Anlayacağınız çok garip bir durumdaydık. Ama o yoktu... Hyunjin. Belki sabah erkenden gitmiştir diye düşündüm. Dün her ne kadar sarhoş olsamda hatırlıyordum olanları.

Gerçekten çok pişman gözüküyordu ama iki masum gözüktü diye onu hemen affedecek değildim. Yılların acısını çıkartacakdım. Bana yaşattıklarını, beni nasıl yıprattığını. Hepsinin acısını çıkartacakdım. İçerden gelen Soobin'le kafamı oraya çevirdim. Gelip yanıma oturdu.

"Günaydın."

"Günaydın Soobin."

"Başın çok ağrıyor mu?"

"Biraz."

"İlk önce bir kahvaltı yapalım,sonra sana kahve yapayım ve ağrı kesici vereyim olur mu?"

"Olur, teşekkür ederim."

"Rica ederim."

"Şu hayvanları da kaldıralım,her yer batmış zaten."

"Haklısın."

Ben ayağa kalkıp Chan hyungun yanına gittim ve dürtmeye başladım.

"Chan hyung?"

"..."

"Chan hyuungg ~"

"..."

"CHAN HYUNG DİYORUM YA"

"Ananı s- ne oluyor Jeongin?"

"Ya sabahtan beri sesleniyorum,ne yapabilirim?"

"Of burada mı sızmışız."

"Burada uyandığımıza göre evde sızmışız hyung."

"Tamam ya,niye gerginsin?"

"Hayır değilim."

"Gece bir şey mi oldu?"

"Ya ne çok soru sordun hyung ya kalk kovacaklar şimdi bizi,hadi kaldıralım şunları."

"Bu burada bitmeyecek Jeongin efendi,sonra soracağım ben sana."

"Aynen hyung sorarsın hadi,hadi anam."

Chan hyung gülerek kalkınca ben de gülmüştüm. Gerçekten beni çok iyi tanıyordu. Ne olup olmadığını yüzümden anlayabiliyordu. O yüzden sıkılmadam çekinmeden anlatabiliyordum ona dertlerimi.

Herkesi uyandırdıktan sonra toparlanmıştık ve her yeri de topladıktan sonra da kafe anahtarını sahibine teslim ettik. Kapının önüne çıktığımızda buradan otobüsün geçmediğini görmüştük.

"Nasıl döneceğiz eve?"

Jisung hyungdan gelen soruyu Changbin hyung cevaplamıştı.

"Hyunjin'i ararız o gelip bizi arabasıyla alır."

"Hepimiz sığacak mıyız?"

"Sıkışırsak sığarız."

"Ben sıkışıcağımı sanmıyorum."