The Beast's Obsession Akin Ka At Age 18

CHAPTER 4

TASHA

Dala ang tray ng pagkain, tubig at gamot ay pinuntahan ko si Senyorito Zyron sa may library.

Nasa library ito at nag-aaral kahit masama ang pakiramdam. 'Ni hindi ito bumaba kanina para makasabay sa pananghalian.

Gamot lamang ang hinihingi nito sa akin ngunit pinagdala ko na, rin ito ng pagkain.

Masama ang uminom ng gamot nang walang laman ang tiyan.

Kaya dapat lang siyang kumain kahit konte lamang. Parang kinurot ang puso ko sa nabungaran.

I pity him. When I saw him bent over with his forehead covered. Kung masama ang pakiramdam niya, bakit hindi na lang siya magpahinga?

Marahan akong lumapit dito at inilapag sa may bandang gilid ng mesa ang tray ng pagkain, tubig at gamot.

Napaangat ito ng mukha. Ngumiti ako ng tipid.

"Bakit may dala kang pagkain? Sabi ko gamot lang e." Matamlay na anito. Napahinga ako ng malalim.

Naaawa ako sa kan'ya, medyo namumutla siya. Halatang may dinaramdam.

"Masama ang pakiramdam mo. Hindi ka kumain kanina. Masama ang uminom ng gamot nang walang laman ang tiyan maski konte. " Ang malumanay kong sabi. Napapikit siya at napahilot sa sintido.

"Bini-baby mo ako, mamimihasa ako n'yan." Ang natatawang biro nito. Napakagat ako sa aking ibabang labi. Kahit paano ay umaliwalas ang mukha niya.

"Gusto mo subuan pa kita!" ang ganti kong biro. Natawa na ito ng tuluyan. Madalas ay seryoso ito pero nagagawa ko pa rin biruin.

Hindi ako natatakot, hindi ako naiilangan. Ganito rin ang nararamdaman ko kapag si Zackie ang kausap ko. Magaan lang ang pakiramdam.

Biglang napatingin ito sa pinto. Napakunot ang noo. Kaya napatingin na rin ako roon.

"Bakit?" ang nagtataka kong tanong nang makita kong doon pa rin nakapako ang kan'yang mga mata.

Wala namang tao roon pero may kakaiba akong nakita sa kan'yang reaksyon. O, baka may inaabangan itong bisita? Minsan kase ay pumupunta ang mga kaibigan nito.

Umiling siya..

"Wala.." Ang nangingiti niyang sagot.

"Ano susubuhan ba kita?" ang untag ko sa kan'ya. Natawa siyang muli.

"Ako na, salamat." Kinuha na nito ang kutsara. Napangiti ako. Sa wakas kumain rin.

"Ang swerte ng mapapangasawa mo." Ang nakangiti nitong sabi na sa pagkain nakatingin. Nakaramdam ako ng pag-iinit ng mga pisngi, dahil sa sinabi niyang iyon.

"Asawa agad? Ang bata-bata ko pa e," ang nakanguso kong sabi. Kahit tila may kung ano sa dibdib ko ang biglang pumintig.

Ang gwapo rin talaga nito ni Zyron. At mas bagay sa kan'ya ang laging nakangiti.

"May balak ka pa bang mag-aral?" maya-maya'y tanong nito sa akin. Tinapik nito ang isang upuan malapit sa kan'ya. Napangiti ako at walang pag-alinlangan na umupo ako roon.

"Hmmm.. Meron. Pero saka na ako mag-aaral ulit kapag med'yo okay na 'yong sitwasyon namin." Tumango-tango lamang ito. Habang ngumunguya. Alam naman kase nila na kapos na kapos talaga ang pamilya namin financially. Kaya nga napahinto ako sa pag-aaral.

"Sasabihin ko kay Daddy na isama ka sa mga sa schorlarship program ng kompanya. Or sa scholarship program ng bayan natin. Sayang ang taon, Tash" Ang seryosong anito. Napaawang ang labi ko.

He called me Tash. Malalapit lang sa akin ang tumatawag sa akin n'un.

Natigilan ako saglit upang magapuhap ng sasabihin.