Koş Gel

Hoş (!) Geldin

Medya kısmına eklediğim fon müziğiyle okuyabilirsiniz🌷

Göremeyenler için fon müziği: Hamamda İlk Gözyaşları- Can Atilla

7.03.22|1.31

Hüzün...
Kiminin yüreğinde,
Kiminin tebessümünde,
Kiminin gözlerinde,
Kiminin defterinde, kaleminde...
Belki de her yerde.
Sahi, var mı hüzünsüz yer veya kimse?

Hani çok mutlu olduğun anda bile gelir, konar yüreğine.
Ansızın durgunlaştırır seni. Ses tonun düşer, gülüşlerin yerini tebessüme bırakır. Sen bile anlamazsın seni, yüreğindeki hüznün sebebini.

Neden?
Neden, dersin.
Oysa çok mutluydum, eğlenceli vakit geçiriyordum. Ne diye davetsiz misafir gibi çöktü, evim olan yüreğime?
Reva mı bu bana?
Bir-iki gülecektim, o da mı haram bana?

Cevap belli:
Aklın unutur, yüreğin unutmaz.
Neyi mi?

Gerçekleri...

Ardında bırakıp görmezden geldiğin o gerçek yapışır yüreğinin paçasına, hatırlat beni der gibi sızlanır yerinde. Yürek de artık canıma tak etti, dercesine kondurur yüzüne hazin bir tebessümü. Sonra sen şaşakalırsın olduğun yerde. Etrafındakilere çaktırmamak için sahte gülüşlerini sergilersin. Aslında kendini de kandırmaya çalışırsın o sahte gülüşlerle.

"Bir şeyim yok ki benim!"

"İyiyim yahu! Gayet de mutluyum!"

Ah kendini kandırmaya çalışan, hüznün esiri olan biçare insan. Bilmez misin yüreğinde yalan dedektörü var, aklını kandırabilirsin ama yüreğini asla. O yüzden boşa çabalama. Sadece anla. Senin kendinden bile sakladığın, unutmaya çalıştığın o gerçekleri hatırla.

Neler yaptın?
Kimi üzdün?
Ya da kim üzdü seni?
En son ne için ağladın?

Neleri unuttun peki?
Bu dünyayı unutmadığın kesin.
Ama unuttuğun çok mühim bir mesele var.

Son.

O filmlerdeki "son" değil ama. Bu "son" aslında gerçek başlangıcın anahtarı. Bu "son"un bize anlatmak istediği çok şey var.

Cennet ya da cehennem.
Var işte!
Kabul etsen de etmesen de.
Sonunda gideceğimiz asıl dünya orası.

Ama biz unuttuk.
Sen unuttun.
Dünya unuttu.
Herkes bu dünyaya sımsıkı sarıldı, herkes kendini malik sandı. Daha fazla para, daha fazla mülk ve sonu bitmeyen daha fazlalar...

Oysa bir ana bakar hepsinin çöpten bile değersiz olmasına. Neye mi?

İşte sürekli görmezden geldiğimiz, konusu açılınca "Ay içim daraldı, konuyu değiştirelim" dediğimiz hatta dalgaya bile alabilme cüretine girdiğimiz o gerçekti, bizi bu dünyadan koparacak olan şey.

Şey mi?
Şey de hafif kalır bu gerçek karşısında.
O bir GERÇEK.
Gelişen bilimin de dahi çare bulamadığı, bulamayacağı o gerçekti bizim yüreğimize ansızın çöken hüzünlerin sebebi. Aklımıza da çökmek istese de biz nefislerimize teslim ettik onun kumandasını. Artık biz bile söz geçiremez olduk aklımıza. Ama bir gün anlayacağız.

İşte o anladığımız gün, geç olacak.
Çünkü gerçek, can bulacak.
Gerçek, can alacak.
O gerçek bizi kazanmak için çırpındığımız paralarımızdan, dünyalık zevklerimizden koparıverecek.
Onlar dünyada kalacak.
Biz gerçeğe gideceğiz.
Dönüşü olmayan o gerçek dünyaya gideceğiz.

Yok olmayacağız.
Ama kim bilir, gittiğimizde yok olmayı isteyeceğiz belki de.

Bu zamana kadar ahiret yokmuş gibi davrandığımız için...

Hoş (!) geldin.
|ᴏʟᴜᴍᴇ|

α.в.κ|в.â.κ

Dilerseniz arkadaşlarınızı etiketleyip evimize, yüreğimize misafir edebilirsiniz🌹

En Güzel'e emanetsiniz☺️