GÜZ MASALI

V.BÖLÜM || Devran Eroğlu

Oy ve yorumları biraz yüksek tutalım mııı lütfen sizi seviyorum iyi okumalar🐿🤍

_________________________________

Ceylan bir süre ekranındaki mesaja baktı. Bomboş gözlerle Devran'dan gelen mesajı tekrar tekrar okudu. Yıllar geçmişti ne Ceylan numarayı silmiş ne de Devran numarasını değiştirmişti. Son kez okudu gelen mesajı. Ardından derin bir nefes alarak cevap vermeden telefonu kapatıp eski yerine geri koydu.

Ne hakla, hangi yüzle mesaj atabiliyordu Ceylan'a ?
Ceylan yatağın üzerine oturarak saçlarını elleri arasına aldı. Devran'ın onlardan hiçbir farkı olmadığını anlamıştı buradan giderken onun da hiçbir değeri kalmamıştı gözünde. Bir zamanlar uğruna her şeyi yapabileceği adam için şimdi kılını kıpırdatmazdı.

Devran'ı ateşin içinde görse bir odun da kendisi atardı artık. O kadar öfkeliydi. Öfkesi sevgisinden daha büyüktü. Her zaman öyle olmuştu. Sevgisizliği ona öfkeyi öğretmişti.

Devran'ı çok sevmişti. Sevmeyi, sevilmeyi onunla öğrenmişti. Yalnızlığının içinde yorgun kalbine en iyi gelen şey o olmuştu... ama onun da bir sonu oldu hem de hiç beklemediği bir son.

Devran yapmaz dediği ne varsa gördü. Bir bir izledi. Ailesinden yediği darbeler bile Devran'ın yaptığı şey kadar yakmamıştı canını. Yine de Ceylan her şeyi herkesi arkasında bırakmış kendine bambaşka bir hayat kurmayı başarmıştı. O zorlu günleri ardında bırakırken kolay şeyler yaşamamıştı ama sonucunda her şeyden kurtulmuştu. Şimdiyse o düzeni yerle bir olacak kendini yine bambaşka bir hayatın içinde bulacaktı. Bu sefer yeniden başlamaya gücü var mıydı? Tekrar bir başlangıç yapabilecek miydi? Kurduğu düzenin yıkılmasına izin vermişti. Bir inat uğruna dökülmüştü kelimeler ağzından. Babasına olan hırsından, öfkesinden söylemişti her şeyi ve şimdi istese de geri dönemezdi. En çokta babasını haklı çıkarmamak için yapmazdı bunu.

Düzeni tekrar kuracak bu işi kendi kurallarına göre düzenleyecekti. Her zaman bir çıkış yolu bulmuştu yine bulacaktı. Geriye dönüp bakmayacak ilerisi için neler yapabileceğini düşünecekti.

Bedeni iyice yorgun düşerken yatağa uzanarak gözlerini kapattı. Bu günü bir an önce bitirmek istiyordu. Yeterince yorulmuş düçünceleri zihnine ağır gelmişti.

Seyit çalışma odasına çekilerek eline bir kaç dosya aldı ama düşündüğü şeylet karşısındaki dosyalar ile alakasızdı. Gözünün önüne sürekli Ceylan'ı getiriyordu. Nasıl bu kadar korkusuz kendinden emin olabiliyordu? Gördüğü hiçbir kadına benzemiyordu. Sanki onda farklı bir şeyler vardı. Cesareti, korkusuzluğu ilgi çekiciydi. Bu kızla gerçekten işi vardı. Başına daha büyük bir bela aldığını bu gece bir kez daha anlamıştı. Derin bir nefes alarak içinde tuttuğu nefesini yavaşça dışarı bıraktı. Bu sefer kafasındaki düşünceleri alıp önündeki dosyaya baktı. Yarınki ihalenin çekişmeli geçeceğini şimdiden anladı. Bir süre çalışmaya devam ettikten sonra dosyayı masanın üzerine bırakarak odasına çekildi. Üzerini değiştirip yatağa girerek günün yorgunluğunu atmak istercesine kapattı gözlerini.

Bakalım onları nasıl yarınlar bekliyordu...

Ceylan sabah erkenden kalkarak üzerini değiştirip altına bej rengi bol bir eşofman üstüne ise aynı renkte bir sweatshirt giyip saçlarını yukarıdan topuz yaptı. Yatağını düzelterek masanın üzerindeki telefonuna baktı. Devrandan gelen 5 cevapsız arama ve 13 yeni mesaj ile kaşlarını çattı. Bu kadar ısrarın sebebi neydi? Mesajların hiçbirine bakmadan telefonu yerine bıraktı. Şu an halletmesi gereken daha önemli bir şey vardı. Başka hiçbir şeye kafa yormak istemiyordu. Odasından çıkarak aşağıya indi. Kahvaltı masasında oturan babasına nefret dolu bakışlarını ilettikten sonra Azad'a baktı. Gözlerini Azad'ın üzerine sabitleyerek masaya doğru ilerledi. Azad'ın yanındaki sandalyenin önünde durup elini sandalyenin üzerine koyup ardından dudaklarını araladı.