Dunating na din ang araw ng kasal ko, maraming tao ang dumalo , mga business partner nila dad at mom, I can see where I'm right now , that they are happy, I didnt know if they are truly happy. Maybe they are happy dahil mawawala na ako sa bahay nila o sa buhay siguro din.
Natapos ang kasal na puro ngiti lang ang pinakikita ko sa mga bisita.
Ngayon NASA venue na kami, I feel sad dahil yung taong dapat kasama ko sa araw na to ay di man lang dumalo, kahit sya lang sana pero wala, iniwan narin ako nito sa ere, yung kaisa-isa kung kaibigan iniwan ako sa ere. Sakit no? I keep on thinking , ano bang Mali sakin? Bakit lahat ng taong gusto kung mahalin ako ay di nila magawa, iiwan ako sa ere, tapos pag wala na akong maramdaman o di ko na kailangan ng ibang tao, tsaka naman may dadating. Papaibigin ako,tapos iiwan rin,.
They just made me look like there playtime, pampa wala sa oras, dahil bored sila, at ako yung nakikita nilang playmate at ako naman si tanga naniwala at nagpakagag* naman, eh wala along magawa eh, nag hahangad lang naman ako ng taong kaya akong samahan through ups and down but no one can .
Sana talaga sa married life ko maranasan ko man lang mahalin at tratuhin ng mabuti, I hope so.
Right now , I and my husband heading our way on or home daw, kanina pa ito walang kibo.
Ako din naman wala, wala din ako sa mood makipag plastikan sa kanya, pagkatapos nya akong sungitan nung unang besis na nagkita kami, no way.bahala sya sa buhay nya.
Nakarating narin kami, nauna na akong bumaba kahit mabigat itong wedding gown ko , kinakaya kung maglakad ng walang umaalalay sakin, masakit narin ang paa ko ,kanina ko pa ito mararamdaman nung NASA venue pa.
Pagpasok ko sa mala-mansion, ay mansion pala talaga, I like the style, pasok sa taste ko.Parang ganito yung dream house ko. Simple pero naroon parin ang kagandahan. Modern ang color ang painting.
I like it here nasabi ko nalang bigla.
Bakit sayo ba to?tanong bigla ng taong NASA likuran ko.
Bakit sinabi ko bang sakin? Pasigaw na sabi ko dito.
Di rin sabi nito na parang napapahiya...
Tchhh... Nasabi ko nalang,
San pala kwarto ko dito? Tanong ko nalang
.
You can choose where u want to sleep , they have so many room here, just choose where u comfortable enough, sabi nito sabay talikod sakin.
Bakit ang dami mo pang sinasabi? Himala ahh, ngayon lang kita narinig ng ganyan, sabi ko dito.
Where not close para pagsabihan or makipag usap sayo, now ikaw na bahala kung San ka, its your choice naman eh. Ge na sabi nito sabay lakad pataas.
Ako naman ay kinuha narin ang mga gamit ko.
Naglakad na ako , pinili ko ang NASA nay dulo na kwarto, ayoko kasi ng disturbo o ingay , naglalakad na ako patungo dun ng may biglang bumukas.
Ay sh*t nasabi ko nalang bigla.
Ano ba yan ? Tanong bigla nung tao nanggugulat
Bakit ka ba kasi biglang nagbubukas ng pinto, matatakutin pa naman ako, sabi ko dito
Paki ko ba sayo? Sabi din nito
I just want to inform you po mister , para naman sa susunod di ka na manggugulat, aatakihin ako sa puso sayo eh.
Aatakihin agad, sa bata mong yan , aatakaihin ka na? Sabi nito
Kasi po....paliwanag ko sana pero pinutol na ako nito.
Wag kanang magpaliwanag , nakapili ka na ba ng kwarto mo?.tanong nito bigla.
Tumango ako sabay turo sa may bandang likuran nya.
Huwag dyan, sabi nito bigla.
Bakit ba? Sabi mo pumili lang ako, tapos ngayon na nakapili na ako bawal naman pala, ginagago mo ba ako hah mister? Sabihin mo lang na ayaw mo akong patirahin dito, dahil aalis din ako agad, sabi ko dito ng may paghahamon.
Go , di kita pipigilan, mabuti naman at ikaw din ang nasabi nyan, akala ko pa naman kailangan ko pang gumawa ng plano to get rid of you, sabi nito na nagpatulala sakin.
Okay fine, magbibihis mo na ako, ang bigat nito eh, sabi ko dito na parang tutulo na ang luha ko, pero pinipigilan ko itong tumulo.
Okay,, just close the door after you go out, sabi nito sabay talikod.. Pumasok narin ako sa isang kwarto dun at doon na nagbihis, I just wear a hood jacket and a skirt and a snickers. Lumabas na ako pagkatapos, ang gown naman any iniwan ko nalang sa loob ng kwartong pinagbihisan ko.
Diko kailangan ang mamahaling gown na yun.
Lumabas na ako sa bahay, gaya ng sinabi ng lalaki ni lock ko into at nagsimula ng maglakad, I don't know where I should go, maglakad lang ako, kung San maabutan ng antok dun hihinto. Wala din naman kasi akong place na mapupuntahan, yun ipon ko NASA bahay namin,wala akong maski isang kusing man lang.
Sa hinaba ng nilalakaran ko, nanakit narin ang binti ko, di ko narin maawat yung luha ko na gustong tumulo. Nagtuloan na ito, I can't help thinking na, I can't run on someone, because I have no one to run in to. I can't run on my family, I don't have friends everyone treat me as I'm the virus of them. They keeping away when I tried to reach them.
Life is so unfair,when they have weak person , they make those weak person much more weak than they are today.
The stronger one , make much more stronger than today.
Life sucks isn't it?
Nagpahinga ako sa isang tabi kasi di ko na talaga kaya, my tears is keep on falling.
Ganun lang ako mahigit isang oras, the time is 10:30 in the evening, wala na ding masyado naglalakad na mga tao .
.
Miss..biglang sigaw ng mga mamang lasing sakin.
Nagulat ako di ko into napansin si guro sa pagka lalim ng inisiisp ko kaya ganun.
Miss beautiful , pwede makatikim?maarti na sabi ng isang mama sakin parang nagiging aso itong nangangailangan ng makakain .
Patikim naman miss ohh,snigundaan naman ng isa
Wag kayo lumapit, tatadyakan ko kayo, takot na sabi ko dito.
@copyright is a crime
YOU ARE READING
Unwanted (COMPLETED)
Humoron this story I will tackle on how parents, brothers, nephew ,cousins, didn't mind a person.A person or a girl that the only want is to be loved by everyone , lalong-lalo na ng mga magulang. Grace Deniz Bueno is my main character , she is so misera...
