❥Monster Buster Club NEXT: De Film ✧Nederlands✧

Hoofdstuk 3.

Het was de volgende ochtend. De zon scheen al toen Ralph langzaam zijn ogen opende en om zich heen keek. Het duurde even voor hij zich realiseerde waar hij was, en dat alles wat de dag ervoor was gebeurd geen droom was geweest zoals hij gehoopt had. Terwijl hij nog langzaam wakker werd stond hij op. ''Opstaan iedereen!'' riep hij luid om de anderen wakker te maken. Een voor een werden ook de anderen wakker. ''Goeiemorgen'' zei Starmona opgewekt tegen Chris, die begon te glimlachen toen hij haar zag. ''Goeiemorgen'' groette hij haar terug. Lola en Danny, die vlak naast elkaar in slaap gevallen waren, werden ook wakker en staarden elkaar slaperig aan. ''Morge'' mompelde Danny al gapend. Hij was nog niet helemaal wakker. Lola schoot in de lach bij het zien van Danny. ''Hey, goed geslapen?'' vroeg ze lachend. Ze voelde dat ze aangestaard werd, en draaide zich zonder op Danny's antwoord te wachten om. Haar blik kruiste die van Mark, die snel weg keek toen haar blik de zijne ontmoette. Ze zuchtte diep. Chris en Starmona kwamen naar haar en Danny toegelopen en gingen bij hen zitten. ''Iemand enig idee hoe we die alien kunnen verslaan zodat we hier weg kunnen?'' vroeg Lola een beetje afwezig nadat ze elkaar goeiemorgen hadden gezegd. ''Nee'' antwoordde Chris. ''Tenzij je de MBC wilt verraden en die alien direct wil aanvallen''. ''Ik geef het niet graag toe, maar Chris heeft gelijk'' stemde Danny ermee in. ''Ik denk dat we gewoon die sleutel moeten vinden'' viel ook Starmona hen nu bij. Lola zuchtte opnieuw. Er was dus geen andere optie. Ze stond op. ''Ik ga met Mark praten'' zei ze, waarop ze weg liep. ''Ik zal nooit kunnen begrijpen wat ze in hem ziet''. Starmona keek haar beste vriendin na. ''Ik ook niet'' zuchtte Danny instemmend.

''Hey'' begroette Lola Mark een beetje ongemakkelijk terwijl ze bij hem kwam staan. Mark leunde met zijn armen over elkaar geslagen in een ongeïnteresseerde houding tegen een boom aan. ''Lekker geslapen?'' Was het eerste wat in Lola op kwam om een gesprek aan te knopen. Ze wist eerlijk gezegd ook niet wat ze anders moest zeggen. ''Wat jij maar goed noemt, om 's morgens op de grond in een bos wakker te worden'' mompelde hij terug. Lola lachte, maar haar lach verdween al snel toen ze de blik op zijn gezicht zag. ''En al helemaal als het eerste dat ik zie als ik wakker wordt jou met Danny is'' voegde hij er nog op geïrriteerde toon aan toe. ''Waar heb je het over?'' vroeg Lola verbaasd. ''Danny en ik zijn toch gewoon vrienden. We gaan vaker met elkaar om''. ''Dat is anders'' bracht Mark daartegenin. ''Dan zijn Mona en Chris er ook bij. Gisteren waren jullie verdacht close met elkaar. Of zijn jullie dat soms ook vaker?'' Hij kneep zijn ogen tot spleetjes. Nu pas begon het Lola duidelijk te worden waar dit naartoe ging. ''Meen je dit nou?'' vroeg ze vol ongeloof. ''Denk je nou echt dat ik verliefd ben op Danny?'' Mark opende zijn mond al om wat te zeggen maar Lola gaf hem de kans niet om te antwoorden. ''Als dat echt is wat je denkt dan denk je dat maar, maar dan denk je wel verkeerd'' snauwde ze, waarop ze zich omdraaide en weg stampte naar Starmona en de anderen.

Precies op dat moment kwam Ralph uit de struiken lopen. ''Jongens, waar blijven jullie nou?'' vroeg hij ongeduldig. Wendy stond achter hem. ''Ik heb jullie wel twintig keer geroepen. We moeten op weg om die sleutel te zoeken en Roy en de anderen te redden'' ging hij verder. Zonder wat te zeggen stampte Lola hem als eerste voorbij met een boze blik op haar gezicht. De rest volgde zwijgend, terwijl Ralph hen met een verwarde blik nakeek, maar toen toch achter hen aan rende. Lola liep nu voorop, al wist ze niet waar ze naartoe ging. Ze wilde gewoon zo snel mogelijk weg hiervandaan. ''Gaat het?'' Starmona versnelde haar pas en kwam naast haar vriendin lopen. Lola haalde haar schouders op bij het horen van de vraag van Starmona. ''Mark denkt dat ik wat met Danny heb'' zei ze maar zonder echt antwoord te geven op haar vraag. ''Wat een onzin'' zei Starmona meteen. ''Iedereen ziet toch dat jij alleen maar ogen hebt voor Mark''. ''Inderdaad'' antwoordde Lola instemmend. ''Maar maak hem dat maar eens duidelijk''. Starmona keek even naar achteren, naar Mark, die vijandige blikken op Danny wierp. Ze legde haar hand op Lola's schouder. ''Kom op. Hij draait vast wel bij als hij ziet dat hij de enige voor jou is'' probeerde ze haar gerust te stellen, waardoor er toch een lichte glimlach op Lola's gezicht tevoorschijn kwam.

Na een tijdje door het bos gelopen te hebben kwamen ze bij een brug die over een ravijn heen leidde. ''Moeten we hier overheen?'' vroeg Wendy terwijl ze bang over de rand heen staarde. ''Ik heb hoogtevrees!'' ''Ja, ik ook hoor'' bromde Lola, die het gezeur van Wendy nu wel zat was. Chris liep naar een boom aan de zijkant van de brug toe. Aan de boom zat een stuk touw vastgeknoopt waar de brug mee aan vast zat. ''We zullen wel moeten, al heb ik geen idee of het wel veilig is...'' zei hij terwijl hij het touw inspecteerde. Danny deed een stap naar voren. ''De Danny zal wel eerst gaan'' zei hij dapper. ''De Danny is voor helemaal niets of niemand bang''. Er verscheen een grijns op zijn gezicht. Hij zette zelfvoldaan een voet op de brug, maar toen die begon te kraken trok hij zijn voet snel weer terug. ''Niks aan de hand'' riep hij zonder om te kijken naar de anderen, al was de twijfel in zijn stem te horen. 'Kom op Danny, nu niet bang zijn' probeerde hij zichzelf moed in te praten, en hij zette opnieuw een voet op de brug. Langzaam liep hij naar de overkant. De rest volgde hem. Eerst Chris, toen Lola en Starmona, daarna Ralph, Mark, en als laatste Wendy.

Nadat Danny en Chris de overkant hadden bereikt dook er ineens een grote, zwarte kraai op vanuit het niets. De kraai vloog vlak over de hoofden van de anderen heen. Mark en Wendy renden gillend langs de anderen heen om zo snel mogelijk de overkant te bereiken, maar daardoor brak een van de touwen waarmee de brug werd vastgehouden doormidden. De brug hing nu gevaarlijk schuin naar beneden aan een kant. Ralph zag het als eerste. Hij rende snel langs Lola en Starmona heen om het andere touw tegen te houden voor het ook zou breken. Lola en Starmona stonden inmiddels midden op de brug en het andere touw liet ook bijna los. Starmona stapte voorbij Lola en liep snel door zodat ze bijna aan de overkant was. Ze draaide zich om naar Lola. ''Schiet op! Het touw breekt bijna!'' ''Ik durf niet! Wat als ik val?'' riep Lola terug terwijl ze angstig naar het ravijn onder haar keek. ''Je kunt het wel!'' moedigde Starmona haar aan. ''Als het touw breekt komen wij je redden!'' viel Danny haar bij. Lola zette voorzichtig een paar stappen naar voren, en voor even leek het goed te gaan, maar toen ging het mis. Lola stapte verkeerd en haar voet gleed over een van de treden uit. Ze hing nu nog maar met een hand aan de brug. Ze wierp een blik naar beneden, al had ze dat beter niet kunnen doen. ''Mark! Help me!"' schreeuwde ze, maar Mark stond verstijfd aan de overkant te kijken en verroerde zich niet. Ze probeerde uit alle macht weer terug op de brug te gaan staan, maar haar poging mislukte en een paar van de planken vielen naar beneden. Danny kon het niet langer aanzien. Hij draaide zich om naar Ralph. ''Ik ga haar helpen!'' Hij wilde de brug al op rennen maar Mark sprong voor hem. ''Jij gaat helemaal nergens heen!'' gromde hij. ''Hier heb ik geen tijd voor! Ze valt bijna!'' riep Danny geïrriteerd terwijl hij langs Mark heen probeerde te rennen, maar Mark liet hem er niet langs. ''Jij niet'' herhaalde hij op dreigende toon. Terwijl de twee nog steeds aan het discussiëren waren was Chris er al langs gerend om Lola te gaan helpen. Toen hij bij Lola aankwam greep hij haar bij haar arm vast en trok haar omhoog de brug op. ''Bedankt'' stamelde ze. Chris gaf haar een knipoog en liep terwijl ze zijn arm vast hield met hem terug naar de anderen.

Toen Lola en Chris weer veilig aan de overkant waren rende Lola meteen naar Starmona toe en omhelsde haar vriendin. Ze trok Danny, die erbij was komen staan, ook mee in de omhelzing. ''Ik dacht dat ik dood zou gaan'' fluisterde Lola nog steeds geschrokken terwijl de anderen haar terug omhelsden. Toen ze hen los liet keek ze naar Mark. Het leek nu pas bij haar in te zinken dat hij haar niet kwam redden. ''Als het aan jou lag was ik nu dood geweest'' zei ze kwaad. Haar stem trilde van woede. ''Waarom liet je Danny niet gewoon gaan?'' Danny, Chris, en Starmona waren nu ook, met armen over elkaar geslagen, naast haar komen staan. ''Chris heeft je toch gered, of niet soms?'' stamelde Mark. Hij had moeite zichzelf te verdedigen. Natuurlijk had hij niet gewild dat ze zou vallen, maar hij had haar toch niet door Danny kunnen laten redden? Dan zouden ze alleen maar closer worden, en het zou bewijzen dat hij gelijk had. Dat mocht niet gebeuren. Lola opende alweer haar mond om iets te zeggen, maar Ralph sprong tussenbeide. ''Geen tijd voor ruzie'' probeerde hij de boel te sussen. ''We moeten samenwerken, anders vinden wie sleutel nooit''. Niemand zei iets. Ralph had immers gelijk. Hij zuchtte. ''Kunnen we dan nu gaan?'' Hij draaide zich al om, klaar om te vertrekken, maar een stem hield hem tegen.

''Nee, wacht!'' riep de stem. Het was iemand die tot nu toe nog bijna niets van zich had laten horen. Ralph draaide zich om en keek naar Wendy. Op haar gezicht stond angst. ''We moeten terug!'' stamelde ze. ''Het is een noodgeval!'' ''Want?'' vroeg Ralph. ''Mijn make-up tas ligt nog aan de overkant!'' riep Wendy paniekerig terwijl ze naar de andere kant van de brug wees. Lola slaakte een diepe geïrriteerde zucht en Starmona rolde met haar ogen. ''Wendy, je kan heus wel even zonder je make-up tas'' klonk het van Starmona af. ''Niet waar! Al mijn dure lippenstift zit daar in!'' protesteerde Wendy. ''Iemand moet hem halen!'' beval ze. ''Danny?'' Ze bleef als verstijfd staan en keek naar Danny. Het zag er niet naar uit dat ze vrijwillig mee zou gaan zonder haar make-up tas. Danny stapte naar voren. ''Ik ga die tas wel halen'' zei hij zuchtend. ''Is het die?'' Hij wees naar een blauwe beautycase die aan de overkant onder een boom lag. Wendy knikte. Langzaam en voorzichtig maakte Danny zijn weg naar de overkant. Hij pakte de beautycase op van de grond en draaide zich al om om terug te gaan, maar de tas was zwaarder dan verwacht. ''Pff'' zuchtte Danny vermoeid terwijl hij met moeite de tas over zijn schouder tilde. ''Wat is dat ding zwaar. Heb je soms je hele kaptafel meegenomen?'' klaagde hij hardop tegen Wendy. ''Nee hoor, alleen het absoluut noodzakelijke'' antwoordde Wendy nonchalant. ''Zoals mijn hele voorraad verschillende lippenstift, mascara in alle volumes en kleurtjes...''Danny zuchtte nogmaals en maakte zich klaar om terug te gaan. Hij luisterde al niet eens meer naar Wendy. Voorzichtig zette hij zijn voet neer op de brug, en voor even leek het goed te gaan, tot de brug heen en weer begon te slingeren. Danny keek op. Hij zag Mark, die aan de overkant het touw van de brug probeerde los te maken. Hij gromde en probeerde zich vast te grijpen aan de brug, maar de beautycase zat in de weg. Er zat maar een ding op...

''Chris!'' riep Danny terwijl hij de beautycase boven zijn hoofd hief. ''Vang!'' Hij gooide de loodzware tas, tot schrik van Wendy, naar zijn vriend toe. Chris kon hem nog net op tijd vangen, al viel hij bijna op de grond vanwege het gewicht van het ding. ''Mijn tas!'' gilde Wendy uit terwijl ze hem uit zijn handen griste. Ondertussen kon Danny zich nog net op tijd weer vastgrijpen aan het touw van de brug voor hij eraf zou vallen. Veel tijd had hij echter niet. Mark had het touw bijna losgekregen. Als hij hier zou blijven staan zou hij tot zijn dood vallen. Toen nam Danny een besluit. Hij greep het touw stevig in zijn handen vast en zette het op een rennen. Als hij verkeerd stapte of de planken zouden breken dan was hij de klos, maar daar moest hij nu niet over nadenken. Nog heel even... Hij was er bijna... en toen schoot het touw los. Met een schreeuw liet Danny los en waagde een laatste sprong naar de rand. Het lukte hem om nog net op tijd de kant beet te grijpen. ''Danny!'' hoorde hij mensen om hem heen roepen. Hij had de kracht niet om zichzelf omhoog te trekken. Hij voelde zijn vingers langzaam wegglippen en bereidde zich met gesloten ogen voor op de val. Zijn vingers lieten het gras los, en...

Hij voelde een hand de zijne vastgrijpen. Toen hij zijn ogen weerd open deed staarde hij recht in het gezicht van Ralph, die hem vast had gegrepen en de kant op probeerde te trekken. Samen met de anderen lukte het hem om Danny omhoog te halen. Danny zuchtte opgelucht. ''Dankje''. Ralph gaf hem een schouderklopje. ''Geen dank'' zei hij. ''We moeten dit samen doen''. Danny keek even naar Mark, die hem vanaf een afstandje een vuile blik toewierp, maar liet het toch maar gaan. Het woord 'samen' bleef dankzij Ralph in zijn hoofd hangen. De groep liep verder.

Uiteindelijk kwamen ze bij een grote vlakte uit. Ralph wees op een bordje dat bij de vlakte stond. Er stond 'Bloemenweide' op. ''Hier is het'' verklaarde hij terwijl hij de kaart ernaast hield. ''Wat schattig!'' kirde Wendy bij het aanzicht van al de kleine bloemetjes op het veld. Ze bukte zich om een bloemetje van de grond op te pakken zodat ze die in haar haren kon stoppen, maar zodra ze de bloem aanraakte veranderde hij in een vleesetende plant. ''Aah!'' gillend deinsde ze achteruit. De andere bloemen om hen heen begonnen nu ook van vorm te veranderen. In het midden van alle bloemen stond een enorme, brullende plant. ''Dat moet de bewaker zijn'' zei Ralph en hij trok zijn zwaard. Danny en Mark deden hetzelfde. Zonder na te denken rende Danny op de plant af en hakte een van de takken eraf, maar deze groeide direct weer aan. Danny gromde. ''Hij is sterk...'' Chris keek om naar Mark, die als versteend met het zwaard voor zich uit en met grote ogen naar het monster keek, en maakte gebruik van de situatie. Hij rende naar Mark toe en trok het zwaard uit zijn handen nog voor hij de tijd had om tegen te spreken. ''Ik leen deze even, dank je'' zei hij, waarna hij naast Ralph plaatsnam. Danny stak zijn duim op naar Chris en ging weer verder met zijn aanval op de plant. ''Dat gaat niet lukken, die plant is te sterk voor ons!'' riep Chris naar hem. ''Niets is te sterk voor De Danny!'' Danny hakte opnieuw een tak eraf. ''DANNY!'' brulde Starmona. ''Dat werkt niet!'' probeerde ze tot hem door te dringen. Danny stopte met zijn aanval en keek naar de anderen. ''Kunnen we Mark niet gewoon voor die plant gooien?'' stelde hij voor. ''Misschien is de plant dan genadig en geeft het ons die sleutel''. ''Nee, dat doen we niet'' reageerde Lola meteen fel terug. ''We moeten een plan bedenken''. Danny dacht na. ''Hmmm.... We gebruiken Mark als lokaas en als de plant dan achter hem aan gaat hakken wij hem vanachteren doormidden''. Lola zuchtte geërgerd. Danny was vastbesloten om Mark terug te pakken voor zijn gedrag bij de brug. Hij was het woord 'samen' al weer bijna vergeten.

''Dat zou eigenlijk nog wel eens kunnen werken...'' gaf Chris toe, die het plan van Danny al voor zich zag. ''Geen denken aan!'' sputterde Mark tergen. ''Je hebt nog wat goed te maken voor wat er bij de brug is gebeurd'' merkte Chris op. ''En een zwaard heb je niet meer'' voegde Starmona daaraan toe. Mark gromde. Hij realiseerde zich dat hij geen keuze had. Hij liep naar de plant toe en ging ervoor staan, maar de plant deed niks. Hij draaide zich om naar Danny. ''Je plan werkt niet'' zei hij met een grijns op zijn gezicht. ''Wel, duh''. Danny deed net alsof dat vanzelfsprekend was, al ging hij zijn plan echt niet zo gemakkelijk loslaten. ''Je moet ook iets doen om de plant zijn aandacht te trekken'' was Ralph hem al voor. Hij gooide een steen naar Mark toe, die hem met een kwaad gezicht in zijn handen ving. ''Als jullie die plant niet vermoorden vermoord ik jullie'' mompelde Mark binnensmonds. Hij smeet de steen tegen de plant aan. Dit trok de plant zijn aandacht. De plant begon te brullen en kwam dreigend op Mark af, die gillend weg rende toen de plant te dichtbij kwam. Dat stopte de plant echter niet. ''Wachten... Wachten... NU!'' schreeuwde Ralph, en ze sprongen met zijn drieën boven op de plant. Danny hakte met zijn zwaard de plant doormidden, en er vloog allemaal groene smurrie uit. De smurrie kwam over Wendy heen. ''Iehhh! Bah!'' gilde Wendy terwijl ze de smurrie van zich af probeerde te vegen. Danny lachte en liep naar de plek waar de plant nu dood op de grond lag. Hij bukte zich om iets op te rapen van de grond. Het was een glimmend stuk metaal. Een brede grijns verscheen op Danny's gezicht terwijl hij het stuk omhoog hield. ''We hebben het eerste stuk van de sleutel!''