I just wanna live / TAEKOOK

1.I just wanna live but...

Ben Jungkook, Jeon Jungkook. 24 yaşındayım. Çok güzel bir hayatım var. Dışardan göründüğü kadarıyla. Herkes aynı şeyi görüyor.

Ben kimim? Bir idol? Evet ben bir idolüm. Dünyaya isimlerini duyurmakla kalmayıp milyonların mutlu olmasını ve de bazılarının hayata tutunmasını sağlayan 7 kişiden biriyim.

Ayrıca onlarca iftira atılan, gruptakilere yakın olduğu için bile linç yiyen biri. Hayatını iyi bir yere getiren, milyarder, iki kat, odalar dolusu ödüle sahip, görünen yüzüyle mükemmel bir hayat yaşayan bir adam..

16 yaşımdan beri canımı dişime takarak dans etmeye, şarkı söylemeye devam ettim. Sürekli daha iyi olmaya çalıştım.

Ama yine bir iftira atıldı üzerime. Sadece liseden arkadaşlarımla yemek yediğim bir akşam, restorandaki tuvalete gittiğim sırada bir kadını taciz ettiğim ve şiddet uyguladığım söyleniyor. İyi de zaten ben gayim. Nasıl bu kadar cabi olabiliyorlar anlamıyorum. Çıkıp ben gayim desem yine ve yine linç yerim.

Şirket her ne kadar yalanlasa da bana inanmayan insanlar da var. Özellikle antiler için çok büyük bir fırsat bu. Bütün sosyal medyalardan linçleyerek, gruptan atılmam, ölmem için kampanyalar başlattılar.

Kapıdaki Taehyung ve Yoongi tekrar kapıya vurdu. Yoongi ''Jungkook yalvarırım çık dışarıya. Bu şekilde hiçbir şeyi değiştiremezsin.'' diye bağırdı. Sonra Taehyung'un endişeli ve meraklı sesi duyuldu. ''Jungkook bir şey yapmıyorsun değil mi? Bak bu da geçicek hadi aç kapıyı minik tavşanım. Yapma böyle.'' şuan bile bana  destek olmaya çalışıyorlardı.

Aklıma gelen şeyle cebimden telefonumu çıkardım. Ne olursa olsun onlar öğrenmeden ölmemeliydim. Daha sonra Namjoon ve diğerlerinin sesi duyuldu.

Yoongi ''Nerde kaldınız? Bir şey yapar diye çok korkuyoruz. Hiç böyle yapmamıştı. Namjoon sen halledersin belki.''  deyince Jimin ağlayarak ''Jungkook yapmazsın dimi, bırakmazsın bizi. Burdayız bak. Hem de her zaman.'' dedi.

Daha sonra Namjoon'un sinirli ve baskın sesi duyuldu ''Hayır yapmaz. Bir sakin olun!! Yalnız kalmaya ihtiyacı var sadece. Şimdi hepiniz bizi biraz yalnız bırakın.'' dedi. Hepsi birkaç saniye sessiz kaldılar daha sonra Seokjin ''Tamam ama sakinleşince bizi çağırın. Biz ne söz verdik her koşulda birlikte kalıcaz dedik. Kimse kimseyi yalnız bırakmıyacak, Bunu da çözeceğiz.''

Adım seslerinden sonra Namjoon'un sıkıntıyla verdiği nefes sesini duydum. ''Jungkook sen benim kardeşimsin, ailemden birisin. Ben ailemden çok sizi gördüm. Biz birlikte büyüdük. Nereden nereye geldik. Ne olaylar yaşadık. Şimdi de birlikteyiz. Her zaman da olacağız. Hadi aklından geçenleri anlat bana neler düşünüyorsun?''

Bir anda ağlamaya başladım. Her şeyin durmasını ve sadece saatlerce ağlamak istiyordum. Namjoon ''Ağla, ağlamak her zaman iyi gelir ama en azından kapıyı açsan, bana sarılıp ağlasan olmaz mı?" dedi destekleyen sakin bir ses tonuyla.

Bir süre ağladıktan sonra kapıya uzandım. Anahtarı çevirdiğim gibi Namjoon hızlıca kapıyı açıp bana sarıldı. "Bizim minik olmadığını söyleyen tavşanımız yine bize sığınsın. Tamam mı?" dedi. Bir eli kolumu okşuyordu.

"Şimdilik yapabilecek bir şeyimiz yok polisten gelen sonuçlar asıl önemli olanlar. Ama hadi yine yedimiz birlikte olalım. Hoseok da yolda, birazdan burada olur." dedi.

Hala gözlerimden akan yaşları durduramıyordum. Namjoon'a kafamı salladığımda ondan destek alarak ayaklanmaya başladım. Diğerleri dinlenme salonundaydı.

Genelde burda oturup konuşurduk. Biraz büyük bir alandı. Bazen Taehyung burada uyuya kalırdı ve ben de onu izlemek için uyuya kalmış numarası yapıp diğerleri gidince onu izlerdim.