Karanlık Ay

5. BÖLÜM "KARŞILAŞMA"

Merhaba!

Beşinci bölüme hoş geldiniz. Nasılsınız?

Bu zamana, bu bölüme dek bize destek olduğunuz için çok teşekkür ederiz. Umarız ki hep bizimle olursunuz. <3

Lafı daha fazla uzatmadan bölüme geçelim.

Oy ve yorumlarınızı eksik etmeyin lütfen, iyi okumalar dileriz.

Sınır: 35 Oy, 100 Yorum.

(Sınır koymamızın sebebi oyların çok az olması. Anlayışınızı rica ediyoruz.)

5. BÖLÜM "KARŞILAŞMA"

"Sen yokken ne gece ne de gündüz, ne ay var ne tek bir yıldız. Her yer karanlık ve ıssız, göremiyorum.."
-Yüzyüzeyken Konuşuruz - Dinle Beni Bi'

🌘

30 Nisan 2022
Asrın'dan

Bu kişi..

Akın'dı.

Suçlu olmasına rağmen dimdik duruyordu.

İki çift şaşkın ela göz birbirine kenetlenmişti, akşam güneşi kızıl ışığıyla etrafı az çok aydınlatıyordu.

Ben bir adım attım, o bir adım attı.

Ben bir adım attım, o bir adım attı.

Aramızda bir adımlık mesafe kaldığında Akın üstüme doğru geldi ve bana sarıldı. "Kardeşim, özür dilerim." dedi.

İçime dolan öfkeyle onu hızla ittirdim ve yüzüne bir yumruk geçirdim.

Başı sadece sola dönerken bir adım bile geriye sendelemedi, çok güçlüydü. Ne olduğunu şaşıran gözlerle ama öfkeyle çatılan kaşlarla bana baktı.

"Neydi bu şimdi?"

Yakalarından tutup onu kendime çektim. "Şerefsizsin. Beni bırakıp gittin! Bunca sene bir kez olsun yanıma gelmedin. Annemiz öldü biliyor musun? ben ise aptal gibi annemiz ölmüşken seni özledim.. sana ihtiyaç duydum.. ama sen yoktun! Sen yine yoktun! Sen babam denen karaktersiz piç ile rahat bir hayat sürerken ben burada acı içindeydim ve tek başıma anneme bakmaya çalışıyordum! Onun tek dileği bile sendin.. ölmeden önce seni görmek istiyordu. Bu ne kadar canımı yaktı biliyor musun? bir kez olsun ona "Göreceksin." diyemedim. Beni anlıyor musun Akın!?"

İkimizin de gözleri dolu dolu olmuştu. Dudaklarını aralayıp benim aksime kısık bir sesle konuştu. "Babamın yanında değildim."

"Neredeydin o zaman?"

"İnanmayacaksın ama mafya gibi birilerinin elindeydim."

Yakalarını bıraktım. Bir kaç adım geri çekildi.

"Ne saçmalıyorsun sen?"

"Doğruyu söylüyorum! yüzümdeki yaralar neyden kaynaklı sanıyorsun? canıma tak etti ve oradan kaçtım. Tüm sokakları gezdim, insanlara "Benim yüzüme benzeyen birini gördünüz mü?" diye sormaktan çenem ağrıdı. En sonunda bu sokağı bulduğumda annemin evi olduğunu hatırladım ve binayı incelemeye koyuldum "Gerçekten bu ev mi?" diye. Sonra seninle karşılaştım.."