Merhaba! ikinci bölüme hoş geldiniz.
Bu bölümü diğer bölümlere göre daha uzun yazmaya çalıştık bir okuyucumuzun da istediği gibi, umarım başarabilmişizdir. İstekleriniz ve düşünceleriniz bizim için çok önemli.
Şunu da eklemek gerekirse, bir önceki bölüm bir çok kafa karışıklığı yaşanmış cinsiyet konusunda. Arkadaşlar Asrın erkek. Aleda ve Berçin kız. Ana karakteri erkek olan çok az kitap olduğundan ve isimler pek duyulmaya alışık isimler olmadığından şaşırdınız sanırım. Her neyse, bu konuya da açıklık getirdiğimize göre bölüme geçebiliriz.
Umarız ki beğeneceğiniz bir bölüm olur.
İyi okumalar diler, oy ve yorumlarınızı bekleriz.
Medya Şarkısı: Seksendört - Kendime Yalan Söyledim (Slowed)
(Şarkının her bir cümlesi resmen kitabı anlattığı için koymak istedik. ;D)
2. BÖLÜM "KAYBEDİŞ"
"Bazı kayıplar yeni yaşamlar getirebilir ve bazı felaketler de yeni mutluluklar getirebilirdi. Fakat bazı hayatlar vardı ki kayıplar, ardından sadece felaketleri getirirdi."
🌘
15 Ocak 2010
Akın'dan
Gelecekti.
Babam geri gelecekti.
Annemle boşanmayacaktı.
Onları dinlemeyecekti.
İkizimi ve annemi alıp buraya gelecekti.
Bunları düşünmüştüm yaklaşık iki saat önce.
Hava kararmıştı, kara bulutlar mavi gökyüzünü kendi esareti altına almıştı.
Bir felaket doğacakmış gibi bir rüzgâr vardı dışarıda.
O felaketin doğumunun yaklaştığını belirten gök gürlemeleri vardı dışarıda.
Kayıplar yaşanacaktı.
Korkuyordum, çok korkuyordum.
Dayanamayıp çöktüğüm yerden kalktım. Odamın kapısını açtım ve yavaş yavaş aşağı indim. Salona vardığımda etrafa bakındım, babam dönmemişti.
Şimşeğin çakmasıyla yerimde sıçradım ve ağlamaya başladım. Kendimi evden dışarıya atıp bağırmaya başladım.
"Baba! neredesin baba? çok korkuyorum!"
Yağmur şiddetle yağmaya başladı, sanki o da benimle birlikte ağlıyordu.
Sırılsıklam oldum. Yaşlarım yağmura karıştı. Soğuktan tir tir titredim ama yine babamı bekledim. Dakikalarca, cevap alamayacağımı bilmeme rağmen, babama seslenmeye devam ettim.
Bağırmaktan boğazım ağrıdığında kaldırıma oturdum. Bir kaç dakika da öyle geçti işte, ağlayarak..
Ta ki omuzumda hissettiğim bir ele dek.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Karanlık Ay
General FictionAy, geceye ışık veren gezegendi. Ama ya bir gece vermezse? işte o gece, tam olarak benim hayatımdı. *** Belki kalkamadım o gece. Belki kalkamadım o gecenin sonrasında. Ama yerdeyken bulduğum çok fazla güzellik vardı. Ay bile karanlıkken bana ışık ve...
