"အင်း..."
ခပ်တိုအကျီနဲ့ စကပ်တိုတိုဖြင့်
မိန်းမလှလေး ထွက်လာတော့သည်။
"ရောင်စဥ်ရယ် နင်ကအရမ်းလှတာပဲ"
ဒီလိုနဲ့ Naeun နဲ့ အတူ Shopping ထွက်ပေးရင် မိန်းကလေးတွေလမ်းလျှောက်နည်း ကိုယ်နေကိုယ်ထားကိုသင်ပေးသည်။
"ရောင်စဥ် ဒီမှာ စောင့်နေ...ငါ သန့်စင်ခန်း ခဏလောက်..."
"အင်း..."
ရောင်စဥ်က စောင့်နေရင်း လမ်းအနည်းငယ်လျှောက်ရင်း တစ်ဖက်က အကျီတွေကိုငေးကာဖြင့်လျှောက်ရင်း ဖုန်းကိုကြည့်လာသည့် သူနဲ့ဝင်တိုက်မိတော့သည်။
"အား..."
"oh..."
နှစ်ယောက်လုံးတော်တော်နာသွားသည်။
John က ရောင်စဥ်ကို ဒေါသထွက်စွာ
ကြည့်ပေမယ့် ရောင်စဥ်ကို မြင်လိုက်တော့
လှပပြီးချစ်ဖို့ကောင်းလှသည့်
မိန်းမလှမျိုး ဒီလို မိန်းကလေးကရှိတယ်ပေါ့လို့တွေးလိုက်မိသည်။
"မင်းအဆင်ပြေရဲ့လား "
"ဟွန့်....."
ရောင်စဥ်က မကြည် အကြည့်နှင့်ကြည့်လိုက်သည်။ ဒီချိန်မှာ Naeun က သူ့အားလိုက်ရှာနေသည် သူ့ဖုန်းဝင်လာတော့ ရောင်စဉ် က ကိုင်လိုက်သည်။
"Hello..."
"ရောင်စဥ်နင်ဘယ်ပျောက်သွားတာလဲ.. "
"အော်...ငါအခုလာခဲ့မယ်"
ရောင်စဥ်က ချင်ချင်းလှည့်ကာသွားမည်လုပ်တော့ John က ရောင်စဥ်လက်ကိုလှမ်းဆွဲကာ
"နာမည်လေးပြောသွားပါလား "
ရောင်စဥ်က ဘာမှမပြောဘဲ လက်ကိုရုန်းကာ ချက်ချင်းရုန်းထွက်လိုက်သည်။
သူNaeun ဆီရောက်တော့
"နင်ဘယ်လိုဖြစ်လာတာလဲ "
"ဘာမှမဖြစ်ပါဘူး..."
"နင့်လည်ပင်းက ဆွဲကြိုး ရော"
ပြီးမှ သူ့လည်ပင်းကို ကိုင်ကြည့်လိုက်မိမှ
"ငါ့ လည်ဆွဲလေးရော...ငါ့အမေ
ဆွဲကြိုးလေး ငါ့အမေကို သတိရတိုင်းထုတ်ဝတ်တာ...သွားပါပြီ ဘယ်မှာကျကျန်ခဲ့လဲ.."
PART 12
Start from the beginning
