Wrath of the Mafia Heir

7- DALAW

Kumuyom ang kamay niya when she felt her heart beat so rapidly. Kinagat niya ang pang-ibabang labi nang magwala na naman ang paru-paru sa kanyang tiyan. Loid pinched her nose softly habang nakangiting pinagmamasdan siya. Lalong namula ang mukha niya ng hawakan nito ang baba niya at itaas iyon ng bahagya upang malaya nitong makita ang kanyang mukha.

“What are you thinking, hmm? Wala akong gagawin sa 'yo but if you insist we can do what you are thinking," he manly and huskily said.

Nanlaki ang mga mata ni Waem at bahagya napaatras dito. Natatawa namang lumayo si Loid nang makita ang kanyang reaksiyon. Hinawakan nito ang kamay niya at hinila siya papasok sa kwarto nito. Lumingon pa ito sa kanya at kinindatan siya na kinanguso niya. Inulit pa nito iyon ng pangalawang beses.

“Parang baliw 'to! Hindi bagay sa 'yo, ano ba!” kunot ang noong hinampas pa niya ito.

Sa totoo ay nagwawala na ang puso niya dahil sa pinaggagawa nito. Pakiramdam niya ay lalabas na ang puso niya sa katawan niya. Ang lakas talaga ng epekto nito sa kanya. Lahat ng ginagawa nito may reaksiyon ang puso niya. Natatawa lang naman ito bago hinigpitan ang pagkakahawak sa kanya. Nakangusong nakasunod lang siya dito ng maglakad ito patungo sa shelves nito at may hinawakan sa isa sa mga libro niya.

Umawang ang labi niya nang lumagitik ito at bahagyang tumagilid. She heard him smirk when he looked at her. Hindi pa siya tapos magulat nang hinila na siya nito papasok doon sa pintong nakita niya. At tumambad sa kanya ang isang kwartong puno ng mga kung ano-anong bagay na magagamit nila pag-d-disguise nila.

“Wow!” she exclaimed because of amusement, lalo pang umawang ang labi niya at halos manlaki ang mga mata.

But Waem froze when she heard a sexy, low and deep chuckled. Napatingin naman siya sa katabi niyang lalaki. Naabutan niyang nakatitig sa kanya si Loid na tila natutuwa pa sa reaksiyon niya. Naramdaman niya ang pag-init ng kanyang pisngi. Mukha ba siyang ewan?

“I'm wearing a disguise sometimes if I want a peaceful day. No enemy, no responsibility.” Binitawan nito ang kamay niya at naghanap ng masusuot.

Manghang-mangha pa rin si Waem habang nililibot ang buong lugar. Then she remembered her disguise room in her Island. Iyon ang Isla na gustong hingin ni Eujem ngunit ayaw niyang ibigay. Isa din iyon sa dahil kung bakit ayaw niya ibigay dito. Waem have a secret in that island, isa na doon ang disguise room niya. Ang dami niyang mga sekreto na hindi dapat malaman ng kahit na sino.

Bumuntonghininga siya at naghanap na din ng pwedeng isusuot niya. Nagtagal din sila doon dahil ayaw ni Loid ang mga damit na napipili niya.

Within half an hour, the duo stood in front of a mirror, barely recognizing themselves. Loid donned a pair of thick-rimmed glasses, a hat, and a scarf wrapped around his face. Waem giggled at his reflection, her own outfit consisting of an oversized hoodie, a cap, and dark sunglasses na ito ang pumili. At siya din ang pumili sa susuotin nito.

"That should do it," Loid mumbled, adjusting his scarf for the nth time.

“Halika na.” Si Waem na ang humila dito dahil parang ayaw pa nitong umalis sa salamin sa paulit-ulit nitong pag-aayos sa scarf nito.

At the grocery store, Waem was enthusiastically tossing fruits into a basket when she caught sight of a familiar face. It was Max, who was chatting animatedly with the cashier. She hesitated for a split second.

Nagdadawang-isip siya na puntahan ito at baka pilitin lang siya nitong sumama dito. Ayaw pa niya. Ngayong kasama niya ang lalaking nagugustuhan ay hindi niya iyon palalagpasin. Alam niyang maiintindihan din naman siya ni Max.

Loid, sensing her inner turmoil, he come close to her and whispered, "You can go to him. I'll wait here."

But she shook her head, determination in her eyes. "No. Not now. I'll just text them when we get home. Ayoko munang abalahin sila, baka malaman ni Daddy at mapahamak sila.”