ginger | Chanbaek | Dadykink

پارت نهم

سوالی که همیشه ذهن بکهیون رو به خودش مشغول میکرد، همزمان با زیر و رو کردن طبقه ادویه جات، جان تازه ای به خودش گرفت!

کیونگسو: هیونگ؟!

بکهیون قوطی حاوی پودر فلفل رو به سمت عقب هل داد و دستمالی زیرش کشید تا گرد و خاک هاش رو پاک کنه

بکهیون: هوم؟!

کیونگسو: پس کی قرار غذاخوری رو باز کنیم؟!

بکهیون با شدت بیشتری دستمال رو روی سطح کثیف کابینت کشید

بکهیون: هر زمان موفق شدم تا کلاهم رو پیدا کنم!

کیونگسو آهی کشید و به غذاخوری خلوتشون با حسرت خیره شد که باید این موقع از روز، به رسم همیشگی با حضور مشتری ها با صفا میشد

کیونگسو: حداقل میتونی تلاش کنی!

بکهیون: مگه کوری؟! دارم زمانی که تو فقط روی صندلی لش کردی و آه میکشی، تلاشم رو میکنم!

کیونگسو با انگشتای دستش بازی کرد و شمرده شمرده گفت:
کیونگسو: منظورم... منظورم اینه که...آشپزی کنی!

چشمای بکهیون در ثانیه ای سیاه شد و دنیای کیونگسو رو به تونل وحشتی تبدیل کرد که راه گریزی ازش وجود نداره

بکهیون: بدون کلاه؟! دیوونه شدی؟! بدون وجود کلاهم تنها غذایی که میتونم بپزم، خوراک مغزه!

چشمای کیونگسو در ثانیه ای درخشید و با اشتیاق چشماش رو درشت کرد و با ذوق وصف ناپذیری گفت:

کیونگسو: خوبه! برای شروع عالیه هیونگ! من خودم داوطلب میشم تا ازش مزه کنم! مطمئنم که بی نظیر میشه!

بکهیون دستمال رو تا آخر قفسه حرکت داد و در همون حین به شکل مرموزی غرید

بکهیون: متاسفم داداش کوچولو! اما تو اون موقع دیگه وجود نداری تا بتونی چیزی رو مزه کنی!

کیونگسو: چرا؟!

بکهیون: برو ماشین اصلاح رو بیار تا بهت بگم!

کیونگسوی ساده لوح نیم خیز شد تا به سمت اتاقش بره و دستورات برادرش رو اجرا کنه اما پیش از هر کاری متعجبانه پرسید

کیونگسو: چرا ماشین اصلاح؟!

بکهیون: مگه خوراک مغز نمیخوای!؟

کیونگسو: میخوام!

بکهیون: باید موهات بتراشم و جمجمه ات رو با ساطور عزیزم بشکافم تا بتونم ازش خوراک مغز درست کنم! البته ببخشید که غذا کم میاد چون مغز برادر من
خیلی کوچیکه! آره تنها غذایی که فعلا میتونم بپزم همینه!... چون مطمئنم قرار نیست توسط کسی خورده بشه و جاش فقط ته همین سطل زبالست!

کیونگسو دوباره خودش رو روی صندلی پینه بسته ی چوبی ای رها کرد که بارها شکسته و دوباره به یاری بکهیون و میخ هاش به هم متصل شده بود!