Renji, The Aswang Slayer

"iyon Na Pala Ang Huli Nating Pagkikita!!!..."

Sa Kaharian Ng Medesia.....

Nang makabalik na si Queen Rita sa kaharian ng Medesia ay kaagad siyang sinalubong ng mga tagapaglingkod sa kaharian..

"Maligayang pagbabalik sa ating kaharian Mahal Na Reyna!.." Bati ng mga tagapaglingkod kay Queen Rita.

At ginantihan naman ni Queen Rita ng ngiti ang mga tagapaglingkod..

"Kumain na po ba kayo mahal na Reyna??.." Tanong ng isa sa mga tagapagkingkod ng kaharian kay Queen Rita.

"Huwag na kayong mag-abala pa sapagkat nakasama ko si Renji na  kumain sa kanilang tahanan!.." Malambing at nakangising tugon ni Queen Rita sa isa sa mga tagapaglingkod...

"Tama ba ang narinig ko???!... Nakita mo na ang uniko iho ni Althea???!..." Masayang tanong ni King Mauro sa kanyang asawa...

Siya si Haring Mauro, 151 taobg gulang. Siya ang magulang ni Althea, ang ina nina Nayumi, Aira, at Renji. Katulad ni Queen Rita ay nananatili pa rin abg kabataan ni Haring Mauro kahitna ito ay 151 taong gulang na...

"Tama ang narinig mo mahal kong asawa!... Nakita ko na si Renji at binata na ito ngayon!..." Masayang tugon ni Queen Rita kay King Mauro na labis namang ikinatuwa ng hari..

"Siya nga pala Mauro, naipagkaloob ko na,rin kina Damela at Aileen abg kanilang mga gantimpala!.." Dugtong pa ni ni Queen Rita sa kanyang sinabi...

"Mabuti naman kung gano'n!... At sana ay makita ko rin si Renji balabg-araw..." Nakangising tugon ni Haring Mauro sa kanyang asawa...

"Hayaan mo mahal kong hari, bukas na bukas din ay dadalhin kita sa kinaroroonan ng ating apo!.." Masayang wika ni Queen Rita sabay pisil sa pisngi ng kanyang asawa. At mga sinabi ni Queen Rita ay walang pagsidlan ang tuwang nadarama ni Haring Mauro sapagkat malapit na niyabg makita si Renji... At pagkaraan ng isang oras ay nagtungo na sina Haring Mauro at Reyna Rita sa kanilang silid upang matulog...

At nang mga oras na iyon ay nasa matinding pagsasanay sina Nayumi at Aira sapagkat hangad nila na lumakas at matulungan abg kanilang mga llolo at lola sa pagtatanggol sa kanilabg kaharian...

Sa Tahanan Nina Renji...

Pagsapit ng 4:00 ng umaga ay nagising si Renji sapagkat ng binata na,maagabg dumarating ang kanyang tagapagturo upabg sanayin siya,sa pakikipaglaban sa mga kakaibang nilalang kung kaya't nag-ayos na si Renji ng kanyang sarili at mabilis na nag-almusal, atbpagkatapos ay nagtungo na si Renji sa lugar na kanilang pinagsasanayan at malapit lamabg iyon sa kanilang tahanan. At isang oras na naghintay si Renji sa lugar kung saan sila nagsasanay ng kanyang tagapagturo. At pagkalipas ng isang oras ay may dumapong isang uwak sa kanang balikat ni Renji, at iyon ang alagabg uwak ng binata. Sa mga sandaling iyon ay sinabi ng uwak kay Renji na may masamang nangyari sa kanyang tagapagturo at sa mga magulang nito kung kaya't kinabahan si Renji sa kanyang narinig... At pagkakipas lamang ng tatlong minuto ay lumipad na ang uwak palayo kay Renji samantalang si Renji naman ay nagmamadaking tinungo ang kanilang tahanan at dali-daling nagtungo sa kanyang silid at mabikis na nagbihis at pagkatapos ay naglaho ang binata na parabg bula. At sa isang kisap-mata lamang ay naroon na si Renji sa sa gate ng tahanan ng kanyang tagapagturo.

Nang makapasok na si Renji sa tahanan ng kanyang tagapagturo ay nakita niyang naroon sa labas ang mga kaanak at mga kaibigan nito. Bukod pa sa mga kaanak at mga kaibigan ng tagapagturo ni Renji ay naroon din ang mga Antingero at di mabilabg na grupo ng mga Mabgkukulam na lumalaban din sa masasamang nilalang sapagkat ang angkan ng tagapagturo ni Renji ay kabilabg sa lahi ng mga Antingero o yaong mga nilalang na bihasa sa paggamit ng mga agimat at anting-anting. Bukod pa riyan ay nabibilang din sa lahi ng mga Mangkukulam ang pamilya bg tagapagturo ni Eenji. At ang pangalan ng tagapagturo ni Renji ay Arman Hidaya, 25 taong gulang..

Pagkaraan ng dalawang minuto ay pumasok na si Renji sa tahanan nina Arman. At nagulat si Renji sapagkat nakita niya si Arman na walanang buhay at nakahimlay na sa kabaobg gayon din ang kanyang mga magulang. Ngunit kahit nakasuot na bg pamburol sina Arman at ang mga magulang nito at kahit may tahi na ang mga katawan ng mga ito ay batid ni Renenji kung paano winakwak at nagkalasug-lasog ang katawan ng mga ito... At dahil sa pangyayaring iyon ay hindina napigilang lumuha ni Renji sapagkat ang guro na nagturo sa kanya sa pakikipaglaban ay hindi na niya makikita kailanman. At lalo pang tumindi ang kalungkutang nadarama ni Renji nang maalala ang mga panahong pinapayuhan siya ni Arman noong nga panahong siya ay nalulungkot... Parang pagpapayo ng kuya sa bunso niyang kapatid...

Flashback...

"Alam mo Renji, ang problema ay jindi iyan sinasarili... Dapat ay ibinabahagi mo iyan sa iba para gumaan baman abg kalooban mo!.... Renji... Okay lang na umiyak ka kase, paraan din natin iyan para mailabas natin ang ating nadarama... Pero hindi ka dapat magpalugmok sa kalungkutan Renji... Dapat ay huwag mong hahayaan na lagi ka nalang malungkotbdahil manghihina ka lamang niyan... Tandaan mo ito Renji; Habang buhay, may pag-asa! At dapat ay huwag kang susuko!... Laban lang sa hamon ng buhay!..." Payo ni Arman kay Renji noong mga panahong nais nang sumuko ng binata dahil sa kalukutang kanyang nadarama na dulot ng malagim na sinapit ng kanyabg mga magulang noong siya ay 10 taong gulang palamang...

"Maraming salamat po sa payo mo sa akin Master!.." Nakanhlgiting sabi ni Renji habang pinupunasan ng panyo ang kanyang mukha.

"Walang anoman iyon Renji!.. Basta kapag may problema ka o kapag nalulungkot ka ay huwag kabg mahihiyabg kausapin ako... Ituring mo na akong parang kuya mo Renji!..." Tugon ni Arman kay Renji sabay talik nito sa kanang balikat ng noo'y bata pang si Renji.

End Of Flashback.....

At lalo pang tumindi ang kalungkutang nararamdaman ni Renji nabg maalala niya ang pagsasanay nila nang nakaraang araw. Hindi sukat akalain ni Renji na iyon na ang huling araw na makikita niya si Arman.

"Sinabi ko naman sa iyo na mag-iingat ka lagi Master!!.." Wika ni Renji habang walang tigil sa pagluha...

"Di ko akalain na iyon na pala ang huling araw na makikita kita Master!.. Maraming salamat sa lahat Master!!... Salamat dabil naging mabuti kang guro at kuya sa akin... Hindi kita makakalimutan Master!!!..." Dugtong pa ni Renji sa kanyabg sinabi sabay hagulgol.. At habang lumuluha ay hinawakan ni Renji ang kabaong ni Arman. At sa pagpikit ng mga mata ni Renji ay nakita niya sa kantabg pabgitain ang mga mukha ng pumaslang kay Aan at sa mga magulang nito, at iyon ay ang mga anak ng isa sa mga pumaslang sa kanyang mga magulang. At kitang kita rin  ni Renji ang brutal na pagpaslang ng mga ito kay Arman at sa mga magulang nito... At pagkatapos na malaman ni Renji ang mga nangyari ay nagkaroon ng matinding galit sa puso ng binata atvtumindi ang kanyang hangarin na maipaghiganti ang pagkamatay ni Arman at ang mga magulabg nito...

"Isinusumpa ko Master Arman... Ipaghihiganti ko kayo ng mga magulang mo!!!... Hindi ako matatahimik hangga't hindi ko sila napapatay!!!... Magbabayad sila sa ginawa nila sa inyo!!!..." Galit ngunit mahinang sabi ni Renji habang nakakuyom ang ang mga palad nito na parang nais na manuntok...

At mayamaya ay nagulat nalamang si Renji sapagkat nasa harapan niya ang kapatid ni Arman na si Jade Hidaya, 21 taong gulang.

"Magkape ka muna Renji!..." Wika ni Jade habang iniaabot nito abg isabg tasa ng kape sa binata. At marahan namang kinuha ni Renji abg isang tasa ng kape sa dalaga...

"Maraming salanat ate Jade!.." Tugon naman ni Renji kay Jade. At pagkalipas ng isang minuto ay naupo si Jade sa tabi ni Renji at ibinaling ang tingin sa kabaong ng kanyang kapatid at mga magulang...