Selam güzellerim, Nasılsınız?
Bölüme geçmeden önce yıldıza tıklayıp, satır aralarına yorum bırakmayı unutmayınız. Ne kadar oy, yorum o kadar erken bölüm.
Keyifli Okumalar Dilerim❤️
Pascal Döngü'ün ağlarına birer örümcek bırakın
🕷
🕸
Yayım Tarihi: "28 Ocak Cuma, 2022"
&&&
Hâmuş; suskun demekti.
Aşk; bir elif miktarı sevilmek için gelen her çileye kimi zaman darağacında kimi vakit kör bıçaklar arasında bir vav gibi hâmuş olabilmek derlerdi.
Doğduğum ilk andan bu yana susmamak en büyük yeminimdi.
Ben doğduğum ilk an bir katliamda ilk ağlamamı gerçekleştirmiş, susmamayı orada öğrenmiştim.
Doğmuştum, büyüyememiştim lakin hiç susmamış hep kahrolası çığlıklar atarak hakkımı aramıştım. Dudaklarımı birbirine dikecek kadar olay yaşamış, kimi zaman ölmüştüm.
Fakat ben ölmeyi yıkılmaktan öte sanmamıştım.
Ölüm farklıydı.
İçime yuvarlanan o ölü beden farklıydı.
Susmak farklıydı ama bağırmak bambaşkaydı.
İçimde ölen, hardan oluşan gözlerimin önünde yanarak can veren binlerce insandan çok farklıydı.
Onu ilk gördüğüm an öldüğüm değil, doğduğum andı. Farklıydı.
Ona aşık olduğum an en günahkar bedenime bile bu aşk fazla günahkarcaydı.
O zamana kadar hiç durmayan dilim onu görünce bağlanmıştı. Onu kaybetmemek için sıkı düğümlere maruz kalmıştı.
Onu kaybetmemek, bizden olanı kaybetmemek bizi kaybetmemek için defalarca kez susmuştum.
Doğruydu, aşıklar hâmuş olurdu.
Ama artık gözlerimin önünde ölen o beden içimde yok olmuştu.
Aşık olduğum adam en dibimdeki mezarlığa gömülmüştü.
Artık susmak yoktu.
Aşıklar, aşkıyla susmaya devam edecekti. Dilimdeki düğümler birbirinden kopmuştu.
Kül, konuşacaktı.
*
Ayaklarımın altındaki kırmızı halının üzerinde oynattığım yerin üzerinde yürürken nefesimi tuttuğumun farkında değildim.
Yüzlerce göz üzerimdeydi.
Artık olması gerekendeydi.
Çenemi dikleştirerek yanaklarımın içlerini ısırdığımda boğazımın jiletlendiğini hissediyordum. Yan tarafımda duran ve Melinayla birlikte adımlarıma eşlik eden Nico gözlerini üzerime dikmişti.
Ben bilerek ona bakmayı reddederek kapıya doğru ilerlemeye devam etsemde o sanki buna ihtiyacım olduğunu hissetmiş gibi elini sırtıma atarak hafifçe okşadı.
YOU ARE READING
Pascal Döngü (+18)
General Fiction"Cennet ve cehennem birer insan olsaydı," diyerek durdu. İçimden 'bu insanlar biz olmazdık' diye geçirdim. Çünkü o cehennem olamayacak kadar merhametli, ben cennet olamayacak kadar acımasızdım. Burnunu burnuma sürterek gülümsediğinde "Cehennem cen...
