Selam✨
Yıldıza basıp, yorum yapmayı unutmayınız.
Keyifli Okumalar💓
Yayım tarihi: 24 Ağustos Salı
BÖLÜM DOKUZ: "GÖKYÜZÜNÜN SON IŞIĞI"
Pascal Döngü'nün ağlarına bir örümcek bırakınız
🕷
'Mutlide ki şarkıyla okuyunuz :')'
&&&
Kanatlarım var ama uçamıyorum.
Şeytan değilim fakat yakıyorum.
Yanıyorum, ölüyorum karanlığa mahkum kalıyorum.
Ben izbelikte kayboluyorum.
Aç gözlerini, ben varolmadan yok oluyorum.
Kalk ayağa çünkü ben düşüyorum.
Sen yaşa ben yaşayamıyorum.
Beni unutma ben senin ruhundan bir iz taşıyorum.
Durma, gülümse.
Biz bu satırlarda yaşıyoruz.
Yok değilim varda sayılmam fakat sonuna kadar ihtilalde yankılanırım.
Bu bir hikaye değil, bu bir hayat.
Bu bir çığlık değil bu sessizlik.
Hoşgeldin, sen bensin;
Sen bendensin.
*
23 yıl. Yirmi üç yıldır ciğerlerimi dolduran havayı iliklerime işleyip bağrıma hançerliyor, savaş veriyordum.
Hayatımın yangını ilk doğduğum an da başlamış, 21 yıl sürmüştü. 21 yıl süren yangın ondan sonra son bulmuştu.
Çünkü ruhumun 21 gramı onda kaybolmuştu.
Doğduğum ilk an da düşmüş o zamandan bu yana her ne kadar güçlü olsam da ayağa kalkamamıştım.
Dizleri hep yaralı bir çocuk olmuş, dizleri yaralı olarak ölmüş bir çocuk olmuştum.
Düştüğüm an öldüğüm andı, öldüğüm an doğduğum andı.
Ruhumu kefene saran yangının başlama tarihi, doğum tarihim 19 Aralık 1998'di.
1998'de boğulmaya ant içmiş nefesimi içime ilk kez çekmiştim,
Doğmuştum.
Hayatım boyunca bir yanım eksik olup hep düşen ben doğduğum anı annemden veya babamdan dinleyememiştim.
Çünkü annem ve babam olmamıştı.
Bu anlatacaklarım hayatımın yarısı boyunca araştırdıklarım gerçeklerdi.
Benim yabancılardan işitmek zorunda kaldığım gerçeklerim, kaderim.
19 Aralık 1998 sabahı dünyaya gelen ben bir tüccarın küçük, eski evinde ilk ağlamamı gerçekleştirmişim.
Anlatılanlara göre babam eski bir tüccar annem ise ev hanımıymış, beni çok istiyorlarmış. Onların ilk ve son çocuğu olarak kalmışım.
Annem ilik kanseriymiş, beni doğurmak için tedaviden bile vazgeçmiş kendi ölümünü kendi planlamış beni yaşatmak için hayatını ortaya koymuş.
Fakat yaşatmayı da başaramamış.
Beni kucağına bile alamamış.
Kanser olan annem hamileliğin ortalarında tedaviyi reddetse bile bu reddin sebebi sadece ben değilmişim, parasızlık ve babamın yoksulluğu olmuş.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Pascal Döngü (+18)
General Fiction"Cennet ve cehennem birer insan olsaydı," diyerek durdu. İçimden 'bu insanlar biz olmazdık' diye geçirdim. Çünkü o cehennem olamayacak kadar merhametli, ben cennet olamayacak kadar acımasızdım. Burnunu burnuma sürterek gülümsediğinde "Cehennem cen...
