"အမလေး တိုပြနေတာ သွားတော့."

"တိုတို ဘဲ"

"ဟားဟားဟားးး"

အေးစက်နေတဲ့လေထုဟာ နုညံ့တဲ့ရီသံတွေနဲ့ ခဏတာ နွေးထွေးသွားသည်။

"ခွန်ငယ်အေးတယ်အနွေးထည်ဝတ်"

"ဝတ်စရာမလိုဘူးငါရင်ခွင်ကြီးရှိတယ်"

‌ကားပေါ်နေလှမ်းအော်ရင်း ထိုကားလေးက အိမ်တော်ကနေ ထွက်ခွာသွားတော့ မိုင်ယာမျက်နှာပေါ်မှာ အေးစက်အပြုံကြီးပြန်လည်ဖြစ်ပေါ်လာသည်။

မိုင်ယာလက်ပြန်ကြိုးတုတ်ထားတဲ့ ယောင်းမီပနားကို မုဆိုးဒူးထောက်တိုင်လျလိုက်ရင်း

"ဘာလို ပိစိလေးကို ဘာလိုဒီလိုလုပ်ရတာလဲ"

ထိုမေးခွန်းက သူအသိချင်ဆုံးမေးခွန်းပေ ပိစိလေးက သူမအပေါ်ဒီလောက်ကောင်းပေးပြီး ယုံကြည်ထားတာကို နောက်ကျောကိုဓားနဲ့ထိုးခဲ့သည့်တဲ့လား

"......"

"ငါမေးတယ် မကြားဘူးလား ဟမ်း"

"....."

ဘာမှပြန်မဖြေဘဲတိတ်ဆိတ်နေတဲ့ ယောင်းမီကြောင်အိုင်ယာ လေပူတစ်ချက်မှုတ်ထုတ်လိုက်ပြီး

"ဘာလို့ သူကိုထိခိုက်စေတာလဲ နင်ကိုသူဘာလိုခဲ့လိုလဲ"

ထိုအခါမှ ယောင်းမီနူတ်ခမ်းအသာအဟကာ ထွက်ပေါ်လာတဲ့စကားက

"ငါပိုင်ဆိုင်မှုကိုလုယူခဲ့လို့ ကိုကိုရဲ့အချစ်တွေကို ငါဆီက သူလုယူသွားခဲ့တာ"

"ဟက်.."

မိုင်ယာ ခြောက်ကပ်စွာရီရင်း

''သူက လုယူခဲ့တာမဟုတ်ဘူး
သူက အစကတည်းက ပိုင်ဆိုင်ခဲ့တာ"

"မဟုတ်..."

မိုင်ယာလက်သီချက်က နှာနုရိုးအပေါ်တည့်တည့်သို့

ခွက်!!

"ငါစကားမဆုံးသေးဘူးဖြတ်မပြောနဲ့"

ယောင်းမီနှာခေါင်းသွေးတွေလျှံကျနေသည်။

"ပိစိလေးက တကယ်ပိုင်ဆိုင်သူအစစ်Bossရဲ့နှလုံရဲ့ပထမဦးဆုံးအချစ်ဦးနင်နားထဲမှာ မြဲမြဲမှတ်ထား"

 ခေါင်းစဉ်မရှိသော (Complete)Where stories live. Discover now