ခေါင်းစဉ်မရှိသော (Complete)

Ch.43

Unicode

တစ်ဖက်ကမိန်းကလေးသံကြောင့်
ယွမ်မျက်မှောင်အလိုလိုနေရင်ကြုံ့သွားသည်။

"ယောင်းလေးမေးစရာလို့"

"ယွမ်ပြောနေတာပါ
အခု က ဆက်ပိုင်မဟုတ်ပါဘူးး'

ယွမ်အသံဟာပုံမှန်ထက်မာကျောနေသည်။

"Awwwwwတို့က ကိုကိုဆက်ပိုင်နဲ့ဘဲပြောချင်တာYouနဲ့မပြောချင်ဘူး"

"ဆက်လေးအိပ်နေတယ်ပင်ပန်းးးထားး‌လို့"

"ဟုတ်လားကိုကိုဆက်ပိုင်ကို
ယောင်းလေးဖုန်းးဆက်တယ်လို့ပြောပေးဦးနော်"

......တီတီတီ.........(call end)

ဆက်လေးကို ငါ့ရှေ့မှာကိုကိုလို့ခေါ်ရဲတာနည်းတဲ့သတ္တိလား တော်တော်မှသတ္တိတွေရှိနေလားယောင်မီ အဟက် နင်ဖုန်းဆက်တာကို ငါ့ကဆက်လေးကိုပြောမယ်ထင်နေလားလုံးဝဘဲ

ယွမ် ဖုန်အဝင်callကို တန်းဖျက်ပစ်လိုက်သည်။
ယောင်မီနံပါတ်ကိုBlack list ထဲထည့်လိုက်ပြီး
ဖုန်းကိုနေရာတကျထားလိုက်သည်။

ကုတင်ဘေးမှာဝင်ထိုင်လိုက်ပြီးယွမ်ဆက်ပိုင်မျက်နှာ‌လေးကိုတစိမ့်စိမ့်ကြည့်ရင်းး

*ဆက်လေးးးးမင်းးလေးးကို ကိုယ်အနားက ဆွဲထုတ်သွားဘယ်သူမဆို ကိုယ်ရှင်းပြစ်မှာ
အခုလည်းကိုယ် လူတစ်ယောက်ကိုရှင်းရ‌တော့မယ်နဲ့တူတယ်*

ယွမ် ဆက်ပိုင် နဖူးပေါ်ကဆံပင်လေးတွေကို အသာဖယ်ရှားးရင်းးးအနမ်းလေးပေးလိုက်သည်။

ဆက်လေးးးကိုဆောင်သေချာချုံပေးခဲ့ပြီးး
ရေချိုးခန်းထဲကိုဝင်ခဲ့လိုက်သည်။

ဆက်ပိုင် ရေကျသံသဲ့သဲ့ကြားးနေရနေရသည်။
ကပြားကောင် ရေချိုးနေတာနေမှပေါ့
ဒါပေမဲ့အိပ်ယာထဲက ဖြည်းဖြည်းချင်းးထလိုက်ပြီးးးသူအိပ်နေတုန်းက ဖုန်းမြည်သံကြားးနာကြောင့်ဖုန်းကိုဘယ်သူတွေဆက်သေးးလည်းဆိုတာကြည့်လိုက်သည်။ ဘယ်သူမှမဆက်ထားဘူးဘဲငါနားကြားမှာတာလား

Message boxကိုကြည့်တော့လည်းးစာမတွေ့

"အခုမှ အိပ်ယာထတာကိုဖုန်းးးကိုဘာလို့တန်းးကိုင်နေတာလဲ။ အဲ့လောက်အရေးကြီးနေလားဖုန်းက"