✧ attack on titan oneshots ✧

୭ Eren Yeager × Okuyucu

"e-eren?" diyerek onu girdiği transtan çıkarmak istedin, ancak bir şeyler tersti.

eren'in titrediğini farkettiğinde ellerin onun yüzünü avuçladı. "eren!" dedin bu kez daha yüksek bir sesle.

gözlerini kırpıştırdı. dudakları bir şey söylemek için aralandı, ama sesi çıkmadı.

'bunu söylememeliydim.' dedin içinden. savaşın ortasında, nasıl bir durumda olduğunu biliyordun, yine de bu yükü onun omuzlarına yükledin. bencil miydin?

"y/n.." dedi hıçkırarak. gözünden akan bir damla yaşı farkettin. ardından devamı geldi.

hızla parmak uçlarında yükseldin ve ellerini onun ensesinde birleştirip kafasını omzuna gömmesini sağladın. omzundaki ıslaklığı hissettin, onun ensesindeki topuzundan dışarı çıkmış saçları okşadın. anın hissiyatı ve belki de hormonlarla, sen de ağlamaya başladın.

"özür dilerim." dedin kafanı onun boynuna gömüp. "b-ben bunu sana söylememeliydim."

eren kafasını iki yana salladı senin boynunun arasında. geri çekilip yüzünü büyük elleri arasına aldı ve yüzünü kendininkine yaklaştırdı.

"hayır." dedi, kızaran gözleri kısıldı, kafası hızla iki yana sallandı. "hayır bana söylemen gerekiyordu doğru olanı yaptın." dedi tek nefeste.

alnını senin alnına dayadı, ikiniz de gözlerinizi kapattınız.

"eren," dedin gözlerin aralanırken. ona seslenmenle onun gözleri de açıldı.

"eğer istersen.. o-ondan kurtu-"

"böyle bir şeyi aklından bile geçirme, tamam mı? sakın," dedi dudaklarına çarpan nefesiyle.

kafanı onaylayarak salladın.

"y/n" diye mırıldandı. "sana yaşattığım ve söylediğim... her şey için özür dilerim."

"dileme." dedin fısıldayarak. "isteyerek yapmadığını biliyorum."

hiç beklemediğin anda dudaklarının üstüne kapanan dudaklarla afalladın, ama karşılık vermekte gecikmedin.

öpüşme faslından sonra nefes nefese ondan ayrıldın. "peki, savaşın ortasında bir çocuk yetiştirmek, doğru mu, eren?"

eliyle dağılmış saçlarını arkaya doğru ittirdi, başparmağıyla şakaklarını okşadı ve alnına bir öpücük bıraktı.

"ben her şeyi yoluna koyacağım sevgilim."

sevgilim... uzun zamandır duymaya hasret kaldığın o sözcük..

"sana inanıyorum eren." dedin ve dudaklarına bir öpücük kondurdun.

elleri boynunu kavradı. "seni seviyorum.. seni çok seviyorum." dedi dibine girerek.

elini yanağına attın, diğerini koluna attın ve okşadın. "biliyorum.. ben de çok seviyorum."

kaşları alayla çatıldı. "kimi?"

gülümseyerek konuştun, kolundaki elin karnına gitti. "bebeğimin babasını.."

senden biraz uzaklaşıp karnının üstündeki eline baktı, ardından o da aynısını yaptı, elini senin elinin üstüne koydu.

"ben halledecğim, inan bana, bu savaştan üçümüzü de sağsalim çıkaracağım." önüne eğildi ve sana bir öpücük verdi.

"şimdi, babanın halletmesi gereken şeyler var." belli belirsiz bir tebessüm belirdi yüzünde. "kendine ve bebeğimize dikkat et y/n, sapasağlim kal."