Into the Woods

Chapter 24

It was the middle of the night when I heard a commotion downstairs. I immediately dressed up and went down. I saw a couple of police officers talking to my mom. I rushed to her side and saw her tear stricken face.

"Mom, what happened?" I whispered but she didn't seemed to notice my prescence.

"... You may proceed at St. Peter's Hospital." Those are the only words I catched from the police officer and they left. Just like that.

"Drew..." My mom started. "Your Dad's been ambushed. He's in very critical condition."

"S--t! When? Do they have any suspects?" My world crashed at the news. Maybe they've mistaken my Dad for someone else. Mabait siya at wala akong kilalang kaaway niya.

"An hour ago, near the woods. Hindi ko alam kung bakit siya dumaan doon. Iba naman ang route niya pauwi. Hurry up and get dressed." Umakyat na si Mom at naiwan akong parang naparalyze sa kinatatayuan ko.

Since wala akong kotse at disoras na ng gabi, tumawag na lang ako ng cab. Ang kaso, wala pang available at maghihintay pa kami. I can't wait any minute longer. Bahala na. Tatawagan ko si Meg.

Makaraan ang kalahating oras, wala pang cab and Meg isn't answering her damn phone! Isa na lang ang choice ko. Hindi ko alam ang gagawin ko pero pakapalan na ng mukha ito. Si Ashley na lang at sana sumagot siya. Mabilis na nasagot ni Ashley ang phone niya and I explained the situation. Pinagalitan pa ako at bakit daw hindi siya agad ang una kong tinawagan.

Sinabi ko kay Mom kung sino ang susundo sa amin at hindi na siya umalma pa. Maya-maya pa ay may narinig na akong kotse sa labas. I've cancelled the cab. Sobrang tagal naman kasi.

Nauna ako lumabas sa gate at natigilan ako sa nakita ko. Oh my Lord! Hindi car ni Ashley kundi ang silver Porsche Panamera ang nakahinto sa harapan ko. Si Mom naman, wala sa sarili na lumabas at nauna ng naglakad sa akin.

Pinagmasdan ko ang aking ina habang papalapit sa kotse. Bago pa niya tuluyang mabuksan ang pinto, biglang lumabas si Nate sa driver's side, tumakbo sa passenger's side at pinagbuksan ng pinto si Mom.

Bahagyang nagulat si Mom when Nate helped her. Mabilis silang nag-usap at sumakay na si Mom sa car. Samantalang ako, huminto ang pag-ikot ng aking mundo ng muli kong masilayan ang aking pinakamamahal.

Why do it have to be like this? Bakit hindi na lang sa normal na sitwasyon kami ulit nagkita? Nag-aalangan akong lumapit. Naramdaman kong naiilang din si Nate pero pinilit siya ang sarili niyang lumapit sa akin.

"Drew." I can see through Nate's eyes na nangungulila din siya sa akin. Pero pinipigilan niya ang sarili niya.

"Nate. Dumating ka na pala. Why are you here? Si Ashley ang tinawagan ko para samahan kami." Hindi pa din ako makapaniwala sa nakikita ko. Gusto ko siya yakapin ng mahigpit, shower him with kisses and to stay in his arms so I can get through this, but I can't.

"Sinabi sa akin ni Ashley ang nangyari. Gusto ko ako ang personal na maghahatid sa inyo. And now that I'm here, pwede ba huwag ka na magtanong?" Kasing taas na naman ng pader ang pride niya.

Tumahimik na lang ako at sumunod sa kanya. Sa backseat na ako nakaupo at hindi niya ako pinagbuksan ng pinto. Tama na nga, Drew! What's important now is my Dad's safety.

Mabilis kami nakarating sa hospital. Nauna na bumaba si Mom habang ako kalalabas pa lang ng car. I hate hospitals, I really do. Just the sight of it makes my skin crawl. The strong smell of alcohol mixed with medicines. The stench of death. I started to feel nauseous. I'm think I'm going to be sick!

Napahawak ako sa hagdan. I need to see Dad. Pero parang nahihilo na ako. Phobia ko na ito.

I stopped midway ng maramdaman kong may umalalay sa akin.