NAALIPUNGATAN SI ALAIA dahil sa nag-iingay na cellphone. She knows that it's hers because of the ringtone.
Masakit pa ang kaniyang katawan dahil sa walang humpay na pag-angkin sa kaniya na Draven na siya ring namang nagustuhan niya. Hindi niya alam kung ilang oras na silang natapos pero ang sigurado siya ay inumaga na sila.
Nakasubsob ang kaniyang muka sa leeg ni Draven at mahigpit na nakayakap sa kaniya ang binata kaya hindi siya makagalaw. Ilang minutong namatay ang tawag pero pagkaraan ng ilang sigundo ay muli na naman itong nag-ingay.
"Draven, wake up." Paos niyang gising sa binata.
"Why?" Paos ring sagot nito at mas isiniksik pa siya rito.
"Get my phone, please. Masakit pa katawan ko." Malambing niyang utos rito.
"No need to beg, Baby."
She smiled. Maingat na umalis si Draven sa kama para kunin ang nag-iingay parin niyang cellphone sa sahig. Napatampal siya ng nuo ng wala itong kahit isang saplot kaya kitang kita niya ang nakatayo parin nitong sandata at matambok na pwet.
"Laging nakasaludo ah." Puna niya sa sandata nito.
Draven get her bag where her phone is.
"What can I say? You're the boss." He playfully said.
Umirap siya at sinamahan iyon ng mahinang tawa.
"Thanks." She uttered when Draven handed her the bag.
"Hmm-mm."
Kumunot ang nuo niya ng sampong missed call na ang naroon sa iisang numero lamang, Daniel, ang namumuno sa mga gwardiya ng kaniyang ama.
Isang kakaibang kaba ang kaniyang naramdaman.
The phone rang again. Agad niya iyong sinagot.
"Daniel." Bungad niya sa tawag.
Si Draven na papasok sa banyo ay natigilan. She motioned him to get inside the toilet but he did not follow her, Sa walk-in closet ito pumasok imbis na sa banyo.
"Señorita, Ang papa nyo ho..."
Napa-upo siya sa kama, sakto ring lumabas si Draven na nakasuot na ng boxer short. Mahigpit ang kapit niya sa kumot upang takpan ang hubad niyang katawan.
"Straight to the point, Daniel! Anong nangyari?!" Galit niyang tanong rito. Natatakot siya sa kung ano mang masamang balita patungkol sa ama niya.
"He is in the Hospital now, Señorita. Naaksidente si Señor kaninang madaling araw habang bumabyahe ito papauwi galing sa mga naapektohan ng lindol."
"Uuwi ako ngayon, Daniel. Text me the address where my father is"
"Si, Señorita."
"Why?" Naag-aalang tanong ni Draven. Napakisap siya ng ilang beses ng maramdaman niya ang kamay nito sa kaniyang pisngi at pinupunasan ang mga luhang hindi man lamang niya namalayan.
Her lips quivered." I n-need to go home. My Papa is in the hospital, Draven, and I'm worried."
Patuloy na umaagos ang mga masaganang luha sa kaniyang pisngi. Natatakot siya sa kalagayan ng ama lalo na't marami itong kalaban dahil sa politika, ilang beses na rin niya itong pinilit na tumigil sa pagtakbo ngunit hindi ito pumayag.
"Hush, stop crying, Morò. It hurts me seeing you like this."
Suminok-sinok siya." can't help it. I'm worried."
BINABASA MO ANG
Draven Heinrich's
Non-FictionAlaia lived as the only child of the Mayor. Maagang naulila sa ina kaya ang ama na lamang niya ng tumayong ina't ama, Her father is too protective of her dahil narin sa trabaho nito na isang Alkalde. Samo't saring pagtatangka sa buhay na ang naranas...
