Siyah

Siyah(12)

"Sen..."

Mahcup hâlde bana bakıyordu. Kolunu yavaşça bıraktım.

"Uff sen ne ara geldin?" deyip gözlerini kaçırdı. Hayır gülmemeliyim.

"Senin burda, bu saatte ne işin var?"

Omuzlarını düşürüp elindeki poşeti bana doğru uzattı. Onu mavi gözlerinden tanımıştım.

"Bunu vermek istemiştim abicim. Artık gizli hayranın değilim."

Durdu. Kaşlarım anlamaz hâlde çatılırken alel acele konuşmaya başladı.

"Beni kovmayacaksın de mi yanından? Belki seni rahatsız etmiş olabilirim ama kötü bi niyetim yoktu. Bak valla."

Kuyumcudan çıkan hırsızı yakalamamda yardım eden küçük kız...

Dokunsam ağlayacak gibi duruyor karşımda. Sıkıntılı nefes alıp verdim. Kendini iyi hissetmesi için gülümsedim. Hemen gülümseme yerleştirmişti yüzüne.

"Balık nasıl?"

Yavru kedi bakışı atıyordu bana. Aklıma gelenle duraksadım. Benim gerçek adımı bilecek kadar nerden tanıyor beni?

"Beni nerden tanıdığını anlatacak mısın?"

Burnunu kaşıyıp gözlerini kaçırdı.

"Yalan söylemek yok, küçük hanım."

"Ama beni yanından kovmayacaksın tamam mı? Yani ben kendimi korurum."

Anlamaz hâlde ona bakarken dolan gözleriyle başını eğdi. Ne yapacağımı bilmez halde kalakaldım.

"Bundan üç yıl önce kardeşim trafik kazası geçirdi. Ona çarpan araba arkasına bakmadan gitmişti. Sonra siz geldiniz abi. Benim babam yok, annem ve kardeşimle yaşıyorum. O çarpan pisliği yakaladınız. Kardeşim o kazadan sonra yürüyemedi. Sonra... Sonra hep seni takip ettim işte."

Beklentili hâlde bana bakıyordu. Gözümün önüne gelen olayla nefes almakta zorlandım, ruhumu görünmez bir elle sıkıyorlardı sanki. Durmadan ağlayan tatlı küçük kız o muydu?

"Diğer arkadaşlarımı da mı böyle takip ediyorsun?" dedim gülerek. Kendimce güldürmek istemiştim onu. Kocaman gülümsedi.

"Yok abicim. Sadece seni."

Anlamaz hâlde kaşlarım havalanırken devam etti.

"Sen bize hep yardım ediyorsun."

Aklıma gelenle yerimde dikleştim. Gülerek konuştum.

"Yardım mı ediyorum? Yardım ettiğimi nerden çıkardın?"

Kollarını bağlayıp başını kaldırdı.

"Ben bilirim. Veysel Amca sağ olsun." dedi gülerek. Nefes almadan konuşmasına devam ediyordu.

"Ağzından kaçırdı Veysel Amcam. Hem her ay bize yardım etmesen bile ben seni çok sevmiştim ki abicim. Hem ben ilerde yeğenlerime ablalık yapacağım."

Sözleri üzerine gözlerim aralanırken kıkırdadı.

"Şu ekmek aldığın gün karşılaştığın kızı araştırıyorum-"

"Hadi geç oldu, annen merak eder seni."

Omuzlarını indirip sıkıntılı nefes verdi.

"Bize gelirsin de mi abi? Hem artık beni de biliyorsun. Evi de biliyorsun. Hı?"

Beklentili hâlde bana bakıyordu. Başımı sallayıp gülümsedim. Eliyle elime tutuşturduğu poşeti işaret edip konuşmaya başladı.

"Bunları ye. Uykunu güzelce al. Üzülme tamam mı abicim? Annem çok sevinecek geleceğine." deyip kocaman gülümsedi.

"Bir daha böyle gelme tamam mı? Kendine dikkat et."

Başını sallayıp gülümsedi. Allahtan evi buraya yakın. Aynı mahalledeyiz.

Arkasını dönüp yürüdüğünde gözlerim elimde duran poşete kaydı.

"Abi..."

Duyduğum sesle başımı kaldırdım. Dolan gözleriyle bana bakıyordu.

"Sen... Sen çok farklısın."

|Bölüm sonu

Bölüm nasıldı?

12. Bölüm hakkındaki düşüncelerinizi paylaşırsanız sevinirim :)

Kendinize iyi bakın. En güzele emanetsiniz. Selamün Aleyküm 🌼