Siyah

Siyah(7)

"Siyah..."

Dizlerinin üzerine çökmüş, arkası dönüktü. Dudaklarının arasından okşayıp çıkardığı her kelime yüreğime huzur serpiştiriyordu. Yerinde kıpırdandı. Hızlanan yumuşak kalp atışlarım ile birkaç adım yaklaştım yanına. Ayaklarım yumuşak izler bırakıyordu. Çölün ortasında tekrar bulanmıştı siyah pantolonum toprağa. Hafif esen rüzgar ile gülümsüyorum. Sonra bir aralık burnuma papatya kokusu doldu. Ve onun sesi...

"Hoş geldin Siyah..."

Ayağa kalktı. Siyah elbisesi toprağa bulanmıştı yine. Yüzü bana dönük değildi. Üzerini düzeltip ellerini birbirine bağladı. Öne doğru hareketlenen kollarından anlayabiliyordum. Üzerini çırpmadı, toprağı yüreğinde taşımak ister gibi...

"Hoş buldum..." dedim buğulanan gözlerime rağmen dudaklarımdaki gülümsememle. Yanaklarımdan usulca süzülen yaşlarla gözlerimi kapattım. Papatya kokusu etrafımı sarmıştı.

"Bizim için, Siyah... Bizim için diktim papatya. Çölde papatya yaşıyor. B-ben... Ben çok istedim, dua ettim. Rabbim kabul etti. Bizim için... Bak, papatya..."

Gözlerimi araladığımda hafif esen rüzgarla hareketlenen bir papatya gördüm. Çölün incecik kumlarına tutunmuştu. Papatya...

"Beyaz..." dedim gitgide büyüyen gülümsememle. İsmi Beyaz, olmalı.

Başımı kaldırdım. Başı eğik hâlde birkaç adım uzağımda duruyordu. Yüzünü dikkatle göremesem de pembeleşmiş yanaklarını fark etmiştim. Sıcaklıyorum. Başımı eğdim. Bakışlarımda ona özgürce bakmaktan haya ediyorum.

Hızlı atan kalp atışlarımla yerimde kıvranarak uyandım. Elim kalbime giderken sertçe yutkundum. Sol yanıma döndüm. Açık kalan pencereden ılık rüzgar esiyordu. Gözlerimi gökyüzüne çevirdim. Dolunaydı. Parıldıyordu. Gözyaşlarım arasından dudaklarımda beliren gülümseme ile gözlerimi dolunaydan çekemedim. Rabbimden hayırlısını diledim ve yüreğimden dilime bir dua döküldü.

"Rabbim yüreğime toprağı sevdir..."

|Bölüm sonu

Bölüm nasıldı?

7. Bölüm hakkındaki düşüncelerinizi paylaşırsanız sevinirim.

Kendinize iyi bakın. Toprağın Rabbine emanetsiniz. Selamün Aleyküm 🌼