နေရောင်ခြည်က ဘုန်းနဲ့သက်တံ့ပေါ်ကို ဖြားကျနေသည် ၊ မှန်သားခံထားတာကြောင့် တိုက်ရိုက်ကြီးမဟုတ် ၊
"အင့် " ဘုန်းနိူးနိူးချင် ခန္ဓာကိုယ်ကို လှုပ်လိုက်တော့ ခါးမှ သိုင်ဖတ်ထားတဲ့ သန်မာတဲ့ လက်တစ်ဖက် ပြီးတော့ ရင်အုပ်ကျယ် သူအပေါ်ကို အသာကြည့်မိတော့ နှာတန်ချွန်ချွန်ရယ် ပိရိနေတဲ့ နူတ်ခမ်းသားများ မေရိုထောင်ထောင်နဲ့ လူသား ဒီလူဟာ သက်တံ့ဆိုတဲ့အတွေးကြောင့် ညက ကစ္စတွေကို ပြန်မှတ်မိပြီး
သူရှက်မိသည် သူညက ဒီလူနာမည်ကို ခေါ်ပြီး ညည်းခဲ့သည်လာ ။ ပြန်တွေးရင် ရှက်မိသည် ။
"တူးးးးးတူးးးးးး"
ကုတင်ဘေးက ခုံပေါ်က ဖုန်းလာနေတာကြောင့် သူလည်းအတွေးတွေကို ရပ်ပြီး ဖုန်းကို လှမ်းယူလိုက်သည် ၊ ဒါတောင် သူနည်းနည်းလှုပ်တာနဲ့ ပိုတိုပြီး ဖတ်လာတဲ့ လက်တွေကြောင့် သူ့မှာ အသဲသန်လှမ်းယူလိုက်သည်။
"ဟယ်လို "
"ဆရာ ရုံးမလာသေဘူးလား ၊ 9နာရီရှိပြီး ဆရာ "
"ဟမ်း ! ၉နာရီဟုလား အေး ငါနောက်၁၅မီနစ်ဆို "
စကားတောင်မဆုံးသေ ဘေးက အရိုင်းအစိုင်းက ဖုန်းကိုယူသွားသည်။
သက်တံ့နိူးနေတာ ကြာပြီးဖစ်သည် ။ သို့ပေမဲ့ကိုယ်နိူးလာရင် ကိုယ့်နောက်မှ နိူးတဲ့ အရှက်ကြီးသူကြီး ရှက်သွားမှာဆိုလို့ အိပ်ယောင်ဆောင်နေလိုက်သည် ၊ ဒါကိုထိုလူသားက အလုပ်သွားဖို့ပြင်နေတာကြောင့်လက်ထဲက ဖုန်းကိုဆွဲယူလိုက်တော့ ဘာလုပ်တာလဲဆိုတဲ့ အကြည့်က ဒိုင်းကနဲဘဲ။
"အေး မင်းဆရာနာနေတယ် ဒီနေ့ ရုံးမလားဘူး"
"ရှမ် ! ဆရာက ဘာနာ"
" ဘာမှမဖစ်ဘူး .. ငါလာခဲ့မယ် "
သက်တံ့လက်ထဲက ဖုန်းကို ဆွဲယူပြီး ၊ ဘုန်းအမြန်ပင်ပြောလိုက်တော့
"ကျုပ်လက်စ ကျုပ်သိတယ် မသွားနဲ့လို့ပြောနေတယ် "
"မင်း ! ငါဖုန်းမချရသေဘူး "
ဆိုပြီး ဘုန်း ဖုန်းကို ချလိုက်သည်။
"အဲ့ဆိုချပေါ့ "
"မင်း ! ဘာဖစ်နေတာလဲ စကားကို အဲ့လို လက်လွတ်စပယ် မပြောနဲ့ ခုငါ့ကို ဘယ်လိုထင်နေကြမလဲ ငါဘယ်မျက်နှာနဲ့ ရုံးကိုသွားရမှာလဲ"
YOU ARE READING
သက်တံ့🌈
Action၍ficတွင် 🔞🔞များနှင့် ရိုင်းစိုင်းတဲ့စကားလုံးများပါပါသည်။ မကြိုက်နှစ်သက်ပါက မဖတ်ပါနဲ့။ ပြီးမှ လာ မwarပါနဲ့ ၍ficတြင္ 🔞🔞မ်ားႏွင့္ ရိုင္းစိုင္းတဲ့စကားလံုးမ်ားပါပါသည္။ မႀကိဳက္ႏွစ္သက္ပါက မဖတ္ပါနဲ႔။ ၿပီးမွ လာ မwarပါနဲ႔
