Be mine? (Janoskians // Dutch)

Chapter 3.

*Luke's POV*

Ik zit hier nu al uren. Ergens op een bankje. Hier kwam ik altijd als ik alleen wilde zijn. Ik denk niet dat er veel mensen zijn die deze plek kennen. Ik heb prachtig zicht over L.A. Het bankje was oud en kon ieder moment in elkaar zakken. Maar dat was niet waar ik me zorgen om maakte.

Toen ik van school wegliep ben ik meteen hierheen gegaan. Niemand weet van deze plek, zelfs Jai niet. Ik dacht na over 2jaar geleden. Ik probeerde met wat andere jongens te praten, zodat ik niet vaak alleen zat als ik geen les had met de andere. Maar dat had ik achteraf beter niet kunnen doen. Het waren Cameron en zijn vriendjes. Hij maakte misbruik van me en dreigde mijn vrienden lastig te vallen. Hij weet hoeveel ik om ze geef.

"FUCK" kwaad gooi ik een steen tegen de helling een stukje verderop. Ik ga weer zitten en verberg mijn gezicht in mijn handen. Waarom ik?

"Gaat het wel?" Ik kijk op en zie een jongen staan in een grijze trui en een buckehat [zie plaatje]. Hij lacht, waarschijnlijk om de steen die ik net totaal scheef gooide. Hij staat met een arm omhoog, leunend tegen de boom naast hem.

"Het gaat prima" ik pak mijn spullen op en wil weglopen. Ik heb geen zin in dit gesprek.

"Ik ben Nash" de jongen komt dichterbij. Zijn ogen zijn lichtblauw en zijn bruine haar steekt net onder zijn hoedje uit. Ik kijk hem aan.

"Luke" zeg ik uiteindelijk. Hij glimlacht. Hij draait zich om om weg te lopen.

"Ik zie je nog wel, later man" en hij loopt weg. What the fuck? Waar kwam hij vandaan? Verward draai ik me weer om en loop terug naar huis.

-------- Thuis aangekomen --------

Ik open de deur. Ik hoop dat er niemand thuis is, of dat niemand merkt dat ik binnenkom. Ik wil alle gesprekken vermijden. In de gang zie ik niemand. Ik pak mijn kans en ren naar boven, recht mijn kamer in. Ik val neer op mijn bed. Mijn hoofd verstopt in mijn kussen.

Ik hoorde een deur opengaan. Het was van de kamer naast me. Pas nu besefte ik me dat er mensen in de kamer aan er gamen waren. Ze schreeuwen en ik hoor muziek.

"Guys! Hebben jullie Luke nog gezien? Ik kan hem niet bereiken?" Hoorde ik Caitlyn vragen. Alle jongens antwoorden met nee en de deur sluit weer. Voetstappen lopen langs mijn deur en de trap af. Gelukkig. Ik kijk op mijn mobiel. 2 gemiste oproepen van Jai en 3 van Caitlyn.

* Jai's POV *

Ik hoorde Luke al een tijdje geleden binnenkomen. Ik zit beneden op de bank. Caitlyn en Demi maken zich zorgen, maar ik houd mijn mond. Ik weet dat Luke nu geen zin heeft in twee meiden die hem allemaal vragen gaan stellen over waar hij is geweest en dat ze zich zoveel zorgen maakten.

Ik sta op en loop richting de trap. Ze hebben niet door dat ik wegloop, gelukkig. Bovenaan de trap loop ik richting Luke's deur. Ik duw de deur open en loop naar binnen. Luke ligt op zijn bed met zijn hoofd in zijn kussen. Ik ga op zijn bed zitten.

"Wie is hij?" Begin ik. Luke draait zich geschrokken om.

"Wie?"

"Je weet wel, die jongen in school?"

"Oh..uhm..gewoon een oude vriend" hij kijkt naar beneden.

"Wat is zijn naam?"

"Cameron"

"Waarom was je weg?" Luke zucht diep.

"Ik voelde me niet zo goed, ik ging even naar het park"

Dus toch het park? Ik keek hem aan. Ik liet het hierbij zitten, ik zie dat hij zich duidelijk kut voelt.