My Name is Bond

{My Begin}

Op het strand, aan de dijk, in de nacht, stond een vrouw. Haar zwarte haren gingen doelloos mee met de wind. De zee was wild. Er stapte een man op haar af.
"Het is tijd dat Melody ondekt wie ze zelf is."
"Het is pas tijd als ik dat zeg. Nu is ze nog veel te jong."
Schoten weerklonken achter hun.
"MI6 werd aangevallen. Weldra zou Melody een echte bond zijn maar breng haar weg, in veiligheid."
De man liep weg een nam een machinegeweer uit zijn tas. Hij dook in zijn auto en raasde weg naar de kogels. De vrouw keek de man achterna en ging haar dochter zoeken. Het meisje had de hele tijd achter de muur staan toekijken. De vrouw stapte in haar auto met Melody op de achterbank. De sterren fonkelden en de maan was vol. Met volle vaart vloog ze de straat uit. Ze reed de woestijn in op weg naar een nieuw leven. Alles zal nooit meer hetzelfde zijn voor de 8-jarige Melody. In de volgende stad reed de jonge vrouw rustig voort. Een moto dwong tot stoppen. Ze werd de auto uitgehaald onder de loop van een pistool. De kleine Melody sliep vredig zonder te merken wat er rond haar gebeurde. En ze werd niet opgemerkt. In het holst van de nacht verdwenen de moto's met de jonge moeder zonder het kind. Het kind werd die volgende ochtend alleen wakker, zonder enig gezelschap. Ze verkoos het leven in de woestijn en leerde op 9-jarige alle spion snufjes en alle vecht technieken. Ze is vastbesloten om haar ouders te vinden en om zichzelf te vinden. Nu nog steeds, en dat weet ik want dat kind, Melody, ben ik...