Bölüm 11

14.1K 795 59
                                    


    Kafamı çok yavaşça ona doğru döndürdüm.

Omzuna kafa atan koyunu dirseğiyle itmeye çalışıyordu. Kovduğu koyun iki saniye sonra tekrar kafa atmak için yanına yanaşıyordu. Ağzımdan küçük bir kıkırtı çıktı. Anında kafasını bana çevirmiş, sinirli bakışlarıyla karşılık vermişti.

"Komik mi Nesli?" Tekrardan kafa atan koyunla gülmemi bastırmaya çalıştım

Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.


"Komik mi Nesli?" Tekrardan kafa atan koyunla gülmemi bastırmaya çalıştım.

"Kesinlikle değil Yağız abi çok haklısın. Benim koyunluğum şey eşekliğim tamamen."
Tekrardan gülmemle kafasını kaldırıp mırıldanmaya başladı. Sabır duası bu kadar uzun muydu? Küfür ediyor olması da büyük bir olası tabi.

      10 dakikaya yakın buralardan taksi geçmeyeceğine dair ikna etme çabamdan sonra traktörün arkasına bindirmiştim zar zor. Koyunların da bize eşlik ediyor olması sonradan aldığımız çok da önemli olmayan bir detaydı sadece.

Bindiğimizden beri yağız abiye kafa atan inatçı bir koyun dışında hiç bir sorunumuz yoktu aslında. Manzaralı bir yolculuk yapıyorduk. Bence güzeldi.

"Ya hayvanat gitsene öteye, kocaman yer ikimize de yeter!" Sanırım Yağız abi aynı düşüncede değildi... Koyunla sözlü tartışmaya girmişti garibim.

"Meee!" Eliyle yüzünü sıvazladı Yağız abi.

"Ne demek hayır! İki dakika sabret ineceğiz zaten."

"Mee!" Koyun tekrar kafa  attığında sesli bir şekilde ofladı.

"Mee!" Koyun tekrar kafa  attığında sesli bir şekilde ofladı

Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.


"Tamam sen kazandın." Bu sefer gülmemi tutamamış koca bir kahkaha patlatmıştım. Gülmemin arasından zar zor konuşuyordum.

"A abi s-sen" görmemiş bir şekilde güldüğüm için Yağız abi delilerin arasına düşmüş gibi o da bu durumu kabullenip gülmeye başlamıştı benimle birlikte.

       Düştüğümüz durumun absürtlüğüne karşın artık ikimiz de birbirimizi döve döve kahkaha atıyorduk. Bu sefer kaçan, koyunlar olmuştu.
Traktör yavaşlamaya başladığında anca sakinleşebilmiştik. Sonunda durduğumuzda lokantanın önüne geldiğimizi gördüm. Musa abi inebilmemiz için römorkun kapağını açtı. İnmeme yardım ettikten sonra Yağız abiye elini uzatmıştı ki Yağız abi koyundan yediği son kafayla römorktan sert bir iniş gerçekleştirdi. Üstüme doğru evet.

Bir Aile Hikayesi (Neslişah Ver. 1.7)Where stories live. Discover now