Sunshine In The Dark

Chapter 6

When Mama Regina left hindi ko na muling c-nelebrate and birthday ko. She's my hope but she left me hanging and begging for someone to love me.

That night mag-isa na naman ako sa bahay, sabi ni mang Agustus lumabas daw sina dad kasama sina lola and family ni Pham. In short nagdinner sila the whole family. Yes? Their family, I' m not belong naman talaga sa family nila.

Isa lang naman akong useless na tao na gustong maging belong. Huh so much for this night.

Pagkatapos kong kumain, umakyat na ako at ginawa ang night aking routine. Nang matapos bigla akong napatitig sa sarili ko sa salamin.

"Kailan ka kaya mamahalin ng sarili kong pamilya?"I look straight in my reflection. I cares my soft cheek and brush my long hair. "What if sumuko nalang tayo?" I smiled sadly ay reflection. "No one loves you naman, wala namang may pakialam sayo." I tear fell on my right cheek, dali-dali ko itong pinunasan at pilit na ngumiti.

Gusto ko ng sumuko pero, hindi ko talaga kaya. Hindi ko kayang sumuko habang nakikita ko silang masaya na wala ako.

Alam kong mamahalin at tatanggapin din ako ng mga tao sa paligid ko at naniniwala akong balang araw titingalain at hahangaan nila ako.

At sa hindi malamang kadahilanan, biglang pumasok ang nakangiting Anthony sa isip ko at sinasabing maging matatag ako. Ipinilig ko ang ulo ko at tumayo, lumabas muna ako sa labas ng balkonahe at tumingin sa itim na kalangitan at sa mga nagniningning na bituin.

"Mama Regina." bulong ko.

~Flashback~

Mag-isa ako ngayong nakaupo dito sa park, watching a group of families everywhere. Sunday kasi ngayon and assual family day, lahat masaya at lahat nagmamahalan.

Grounded ako ngayon kaya hindi ako makakasama sa outing, nag-imbita kasi yung mommy ni Chrisley na magbeach. Because of my stupidity hindi ako makakapunta.

"Happy birthday, Ria!" nagulat ako sa biglaang pagbati ni Mama Regina sa akin. Sabi niya kanina na aalis muna siya ay ngayon ay kasama na siya si Papa Arthur, manliligaw niya. 'Papa' daw ang itawag ko sa kanya dahil 'mama' ang tawag ko kay mama Regina, para daw mas bagay sila, ang corny. Gwapo siya, matangkad, maputi, kung titignan siya parang nasakya na lahat ng positibong papuri kaya bagay na bagay sila ni mama Regina. Maganda si mama Regina at bagay siyang pang runway model, sexy, matangkad, maganda at matalino rin siya, dahil sa kahirapan ng kanilang pamilya naisipan niya tumigil nalang muna at naghanap ng trabaho para sa pag-aaral ng kapatid niya, mas pinili niyang tulungan muna ang kanyang pamilya at kapag nakaluwag luwag na babalik siya sa pagaaral ng medisina.

"Happy birthday, beautiful Ria." nakangiting bati rin ni Papa Arthur at may hawak siyang chocolate cake na may kandila.

Ngumiti ako at tumingin kay Mama Regina na nakangiting nakatingin sa amin. I saw love and happiness in her eyes.

"The candle is melting. Make a wish and blow your candle, beautiful." masayang sabi niya.

Tumayo ako at lumapit sa kanila.

Ngumiti ako bagi pumikit at nagwish.
'I wish nothing but happiness and love. Sana sila nalang ang mga mga magulang ko.' I blow the candle and smile to  the both of them at bumalik sa pagkakaupo.

"T-Thank y-you." Biglang tumulo ang luha ko dahil sa kasiyahan. Dahil sa kanila napuno ng kasiyahan at pagmamahal ang puso. "T-thank you s-so much, Mama—" tumingin ako kay mama ng nakangiti habang patuloy na lumuluha at tumingin din ako kay papa at nakita ko ang pagkataranta sa kanyng mata dahil sa pag-iyak ko. "papa... I appreciate it so much, thank you."

Lumapit silang dalawa sa akin ng mas lalo akong humagulgol. Mama Regina always surprises me and makes me the happiest. And because of her I feel that I belong in here, that I am loved. She always makes me feel that I worth it.

"Are you okay beautiful?" mas lalo siyang nataranta.

"Yes, papa. I'm j-just very happy na na-nadagdagan ang kasama namin ni Mama na m-mag-celebrate ng b-birthday ko." nauutal na sabi ko at ngumiti sa kanya. Umupo siya sa harapan ko at sa tabi ko naman si mama at binigyan ako ng bottled water.

"Don't worry beautiful, Mama and I will always be by your side, okay?" ngumiti siya at tumingin kay mama, I also look at her and I saw a quick flash of sadness in her eyes.

That day sobrang saya ko. We play, we sing, eat and laugh. They made my birthday full of fun and happiness. There is no dull moment in the three of us. They both became my hope, my light.

"Ria." tawag sa akin ni Mama habang naglalakad kami pauwi. Kasama namin sana namin si papa Arthur kaso biglang tumawag yung mommy niya kaya nagpaalam na siya.

"Hmm." I just hummed at stop walking. I'm busy appreciating the beauty of my ring, papa gave me this silver ring with a sun made with a real diamond. It looks pretty on my fingers. I love it so much.

"Ria, listen listen to me, okay." pumunta siya sa harap ko.

"Why, mama?"

"Be happy always, okay? 'wag mong hayaan ang ibang tao na pasukin ang sistema mo at sirain ka. Be brave and strong." seryosong sabi niya.

"Yes mama, I will always be." I assured her.

"Promise me na magiging matatag ka at huwag kang susuko, balang araw matatanggap ka din ng mga tao sa paligid mo at mamahalin ka nila haya ng inaasam mo. Huwag kang mag-alala palagi akong nandita para samahan ka sa lahat ng pagdadaanan mo, okay?"

Ngumiti ako at ngako. Pagkatapos non umuwi na kami at sobrang saya ko.

Hindi matanggal ang ngiti sa aking labi hanggang sa pagtulog ko.

But the next day, Mama Regina is nowhere to be found. I felt my world crash pero hindi ko binitawan ang mga sinabi niya. Lumiban ako sa klase at umiyak ng umiyak hanggang sa nakatulog na ako dahil sa pagod.

'I wish nothing but happiness and love.' bulong ko.

'I wish nothing but happiness and love.' bulong ko ulit bago tuluyang hilain ng antok.

.~End of Flashback~

Ngumiti ano ng mapait at pinunasan ang luhang patuloy na tumutulo sa aking pisngi.

Hanggang ngayon kumakapit parin ako sa mga salitang sinabi niya sa akin ng gabing iyon. That was the last time I celebrated my birthday. Hindi na ako muling nagcelebrate dahil sa trauma at sakit na naranasan ko noong huling cinelebrate ko ang birthday ko.

Hanggang ngayon masakit paring isipin na iniwan niya ako, hindi ko siya ina ngunit naging ina siya sa akin. I felt happiness, love and safety in her embrace. At hinding hindi ako susuko hanggang hindi ko siya muling makikita.

Lumalamig na ang simoy ng hangin, dito sa probinsya ang lamig ng simoy ng hangin tuwing gabi kaya gustong gusto ko dito.

Papasok na sana ako nang maligunan ko ang bulto ng isang pamilyar na lalaki sa dilim. Kahit hindi kita ang kanyang kabuoan alam kong siya 'yon, at alam kong nakatitig siya ng diretso sa akin ngayon.

I know its you.... Galvin Anthony.

A/N: Hey labs. It's been a week and heto na naman po ako hihi. Unedited. Comment, comment po, para po mas ma-improve po ang aking pagsulat. Thank you, muahpsss:)❤✨

Hi readers✨❤

Vote, Comment and Share ✨

❤EssangLoves| JM❤