New Assistant

29. BÖLÜM

Selam bebeklerim uzun aradan sonra şöyle çok kısa bir geçiş bölümü attım ilhan perileri yavaş yavaş ziyaret etmeye başladılar beni güzel bölümler bekliyor sizi öpüldünüz ♡
Sabah kalktığımda saat 11'e geliyordu. Annemler kahvaltı sofrası hazırlıyorlardı. Hatta hazırlamışlardı bile. Hızlı adımlar ile yanlarına gittim "Oww anne kahvaltısı çok özlemişim he" "Bende kızımla kahvaltı yapmayı çok özlemişim be!"Annem yanağıma kocaman bir öpücük kondurdu. sandalyemi çekerek masanın başına oturdum. "Ben kaçıyorum bu arada kahvaltıdan sonra Şevi'nin yanına gideceğim" Annem elindeki bal tabağını masaya bıraktı ve bana döndü "O zaman sana sürprizimizi gösterelim ne dersin" Gözlerim kocaman açıldı ilk baş "Sürpriz mi? ne sürprizi o?" Annemin yüzünde kocaman bir gülümseme olmuştu "Söylersem sürpriz olur mu hiç" "Ya sen ne fenasın hadi hadi göreyim neymiş o sürpriz" hep beraber dışarı çıktık arkadan bir fular ile gözlerim bağladı ellerim ile gözlerimi bağlayanın ellerine dokunduğumda Kubilay olduğunu anladım ellerimi bırakmadan yavaşça yürümem yola doğru çekti kubilay beni

Annemin heyecanlı sesi kulaklarımı doldurduğu an gözlerim açıldı. Gözlerin kamaşmiştı ilk baş ama alışınca karşımda  gördüğüme inanamadım. Karşımda hayallerimin arabası olan Peugeot Kırmızı 3008

vardı. Gözlerimdeki yaşları tutamadım. Hayalimin arabasıydi bu resmen. Annemin titreyen sesi ile ona döndüm

" Güzel kızım baban ölmeden önce senin için bir para ayırmıştı kenara. Bu yaşına geldiğinde sana bir araba almak için. Kendisi göremedi ama izliyor şu an yukarıdan. Vasiyetini yerine getirdik babanın bu güzellik senin artık" gozlerin dolu dolu anneme sarıldım. "Ah be annem ah be babam ne diyeceğimi bilemiyorum o kadar teşekkür ederim ki sana babamın vasiyetini yerine getirdiğin için o kadar teşekkür ederim ki baba sana beni bu kadar düşündüğün için"
Ağlamalı sarılmalı geçirdiğimiz zamandan sonra kahvaltı etmek için mutfağa döndük.
"Özlemişim valla anne kahvaltısını da yaa" çatalima bir pisi batırdım ve kocaman bir ısırık alıp konuşmaya devam ettim " Ya bu gün o kadar mutluyum kii valla çocuktan farkım yok" Kubilay elindeki çat kaşığını koluma deydirdi çocukluğumuzdan beri yapardı bunu çay sıcak olduğu için kaşıkta sıcak olurdu "Aaa kubi yapmaa" "ağzın doluyken konuşma sende" " Aman beee tamam"
Güle oynaya edilen kahvaltı o kadar güzel geçmişti ki özlemişim böyle olmayı. Annem ve teyzem ile mutfağı toplayınca giyinmek için odama gittim.

Beyaz bol paçalı yırtikli pantolonumu ve üstüne  tek kollu crop topumu giydim.  Vintage Nike blazerlarimi da dışarı çıkardıktan sonra içeriye gittim. "Eveeet İzmiri ateşe vermeye hazırım" annem küçük bir kahkaha attı. "Deli kız seni direkt İzmir'e mi" " öyle annecim Şevi bekliyor " annem ayağa kalktı sıkıca sarıldı bana. "Dikkatli kullan arabanı selam söyle şevvale de öpüyorum onu da çok" "dikkat ederim anneciğim" sıkıca sarıldık annemle Kubilay biz vedalaşırken valizlerimi arabama yerleştirmişti. Çantamı aldım tekrar herkese el sallayarak arabama bindim  ve evden uzaklaştım.

Tekrar selam bebeklerim biraz sohbet etmeyelim mi uzun zaman sonra♡
Derslerimin yoğunluğu yüzünden buralara hiç bakamaz oldum biliyorum çok beklettim ve attığım bölüm de beklettiğime değmedi ama bundan sonra söz güzel bölümler geliyoor♡
Ee sizin nasil gidiyor okullarınız karneler nasıll? O kadar özlemişim ki buraları çok güzel ger döneceğim (bu bölümü öyle çerezler küçük bir sey olarak görün gerçekten özür diliyorum sizi bu kadar geçiştirdiğim için)♡
Hemen buraya dilanimin kıyafetlerini ve babasının dilan'a bıraktığı güzel hediyeyi ekleyim ve gidip diğer bölümü yazıyım♡

Öpüldünüz bebeklerimmm En kısa zamanda görüşürüz bu sefer söz RÜZGAR SÖZÜ♡