အ႐ွင္ကိုကိုဆီကျပန္လာေတာ့ ပ်င္းတာနဲ႔ဥယ်ာဥ္ထဲကိုပဲ ဝင္လာလိုက္တယ္။ အ႐ွင္ကိုကို႔ကုိ အေျဖျပန္ေပးတာနဲ႔ပတ္သတ္ၿပီး ဖန္႐ွင္းကေတာ့ေျပာ႐ွာပါတယ္။
"သခင္ေလးတို႔မ်ားေနာ္ အစကေတာ့ဟုတ္ေတာ့မလိုလိုနဲ႔ မူေနၿပီးေတာ့ အခုလည္းက်ေရာ အေျဖေပးရံုတင္မက သူ႔ဘက္ကပါစနမ္းလိုက္ေသးတယ္။ ေတာ္ေတာ္သခင္ေလး။"
သူကအဲ့လိုေျပာေတာ့ငါလည္းျပန္ေျပာလိုက္တာေပါ့။ သိတယ္မလား။ ငါကအ႐ွင္ကိုကိုရဲ႕ ခ်စ္သည္းညႇာေလးေလ။
"မင္းေတာင္အဲ့လိုအေျဖျပန္ေပးခ်င္တာ ေပးလို႔ရလို႔လား။ မင္းလူကမင္းကို ဖြင့္ေတာင္မေျပာေသးပဲနဲ႔။ ငါ့လိုနမ္းဖို႔ဆိုေဝးေသး။ အမတူရင္မတုနဲ႔။ မနာလိုေတြမျဖစ္ပါနဲ႔ ဖန္႐ွင္းေလးရယ္။"
အဲ့လိုလည္းေျပာေရာ မ်က္ႏွာႀကီးဆူပုတ္ၿပီး ပါးစပ္ပိတ္သြားေရာ။ ငါေလးေတာ္တယ္ဟုတ္။
ငါအခု ဥယ်ာဥ္ထဲမာ ဘာလုပ္ေနလဲဆိုေတာ့။ မက္မြန္သီးတက္ခူးမလို႔။ အဲ့ဒါကို လုလုကေရာက္လာၿပီးေတြ႔သြားတယ္ေလ။ ျပဳတ္က်မွာဆိုးလို႔ဆိုၿပီးေတာ့ သူကိုယ္တိုင္တက္ခူးေပးေနတယ္။ အဲ့ေတာ့ငါေလးက ေအာက္ကေနေစာင့္ေနတာေပါ့ ဟဲဟဲ။
"အာ....ၾကင္ယာေတာ္ေလးပဲ။ ဘာေတြမ်ား႐ွိလို႔ ဒီေလာက္ၾကည့္ေနတာလဲ။"
"အစ္ကိုဆယ္ဟြန္းပဲ။ ဟိုမာေလ လုလုေပါ့။ က်န္႔က်န္႔ကမက္မြန္သီးစားခ်င္လို႔ ကိုယ္တိုင္တက္ခူးမလို႔ကို ျပဳတ္က်မယ္သူခူးေပးမယ္ဆိုၿပီး တက္ခူးလို႔ေစာင့္ေနတာ။"
"ဟိုပုစိ ဆင္းလာခဲ့။ ျပဳတ္က်မယ္။ ကိုယ္တက္ခူးေပးမယ္။"
"ခင္မ်ားဆင္းခိုင္းတိုင္းဆင္းရမွာလား။ က်န္႔ေလးစားခ်င္တယ္ဆိုလို႔ ကြၽန္ေတာ္ကိုယ္တိုင္တက္ခူးေပးေနတာ။ အခုဘယ္ႏွလံုးမွမရေသးဘူး။ မဆင္းဘူး။"
"ဆင္းခဲ့ပါကြာ။ ရေသာက္နဲ႔ပဲ။ ကိုယ္ဆက္ခူးေပးပါ့မယ္။ လာခဲ့ေတာ့ လာ။"
"ေသခ်ာလားက်န္တာဆက္ခူးေပးမွာ။"
"ေသခ်ာတယ္။ မင္းေလးပါစားခ်င္လို႔ အဲ့ေလာက္ခူးေနတာမလား။ ကိုယ္အမ်ားႀကီးခူးေပးမယ္။ ဆင္းခဲ့။"
YOU ARE READING
Wangအ႐ွင္ရဲ႕ၾကင္ယာေတာ္Xiao(Wangအရှင်ရဲ့ကြင်ယာတော်Xiao) (Complete)
Fanfictionအခ်ိန္ခရီးသြားၿပီး ေရာက္လာတဲ့ အေမႊစိန္ၾကင္ယာေတာ္ေလးနဲ႔ ေမႊတာေလးကိုမွခ်စ္ေနတဲ့ အ႐ွင္။ ကိုယ္ကခုမွစေရးတာဆိုေတာ့အမွားေလးေတပါရင္ခြင့္လြတ္ပါ။ ကိုယ္ပိုင္စိတ္ကူးနဲ႔ေရးသားျခင္းသာျဖစ္ပါတယ္။ (Completed)
