Chapter : 15

Beginne am Anfang
                                    

Maryသည္ သူမ၏တံေတြးကို မ်ိဳခ်႐ုံမွတပါး ဘာမွမတတ္ႏိုင္ေပ။

"မင္ မဂၤလာပါ? မဂၤလာညခ်မ္းပါ အကို..."

Monroe Hallသည္ သူမကို စိုက္ၾကည့္ကာ ေအးစက္စြာ ၿပဳံးလိုက္သည္။

"ဒါဆို မင္းက ေန႔ခင္းတုန္းကလို အစာခိုးဖို႔ အခန္းထဲက ထြက္လာတာလား"

Maryက အံႀကိတ္ကာ ေခါင္းကုတ္လိုက္သည္။ "ကြၽန္မ ဗိုက္ဆာတယ္..."

Monroeက "မင္း ဗိုက္ဆာေနၿပီလား။ မင္းစားဖို႔ သိုးတစ္ေကာင္လုံးကို ကင္ခိုင္းေစခ်င္တာလား"

သြားႀကိတ္သံကို Maryၾကားလိုက္ရသည္။

သူမသည္ ေနာက္ဆုတ္ကာ Monroe Hall၏တင္းတင္းဖက္ထားတာကေန အျမန္ဆင္းလိုက္သည္။

"မလိုပါဘူး! တကယ္ေတာ့ ဒီတစ္ခါ ရွင့္ကိုရွာဖို႔ ကြၽန္မနံရံကို ေက်ာ္လာခဲ့တာ။ ကြၽန္မ ရွင္နဲ႔ စကားေျပာခ်င္တယ္! ကြၽန္မကို အခန္းထဲမွာ တစ္ခ်ိန္လုံး ေသာ့ခတ္ထားလို႔မရဘူး!"

"ဟက္ မင္းက ငါ့ကို အထူးတလည္လိုက္ရွာေနတာလား။ အရာအားလုံးက မင္းအတြက္ ခက္ခဲေနပုံပဲ။"

ထိုသို႔ေျပာၿပီးေနာက္ Monroeသည္ သူ႔ေနာက္ကြယ္မွ ေမွာင္မိုက္ေသာအရပ္ဆီသို႔ လက္ေျမႇာက္ကာ အနက္ေရာင္ဝတ္ လူႏွစ္ေယာက္ ေရွ႕သို႔ ထြက္လာခဲ့သည္။

Maryသည္ ခ်က္ခ်င္း နံရံကို မွီလိုက္သည္။ Monroeက သူမကို အခန္းထဲျပန္ပို႔ေတာ့မယ္လို႔ သူမခံစားလိုက္ရတယ္။

"မသြားခ်င္ဘူး! Monroe Hall ကြၽန္မတို႔စကားေျပာရေအာင္! Monroe Hall ေဟး-"

Mary၏ေအာ္သံေတြက အေမွာင္ထဲတြင္ ေပ်ာက္ကြယ္သြားသည္။

ထပ္ၿပီး ရႈံးနိမ့္ျပန္ၿပီ။

တင္းက်ပ္စြာပိတ္ေနေသာ တံခါးႏွင့္ ေသာ့ခတ္ထားေသာ ျပတင္းေပါက္မ်ားကို ၾကည့္လိုက္ၿပီး Maryေသလုမတတ္ ေဒါသထြက္ေနသည္ ။

သူမ ကုတင္ေပၚတြင္ အခ်ိန္အေတာ္ၾကာေအာင္ စဥ္းစားလိုက္ရသည္။ ႐ုတ္တရက္ သူမ Jayceကို ေတြးမိလိုက္သည္။

ယခု သူမသည္ Jayceကို အကူအညီေတာင္းရေတာ့မယ္။

မနက္ခင္းတုန္းကJasonေပးခဲ့တဲ့ ဖုန္းနံပါတ္ကို သူမ ရွာလိုက္တယ္။ Maryက ညနက္ေနၿပီဆိုတာကို သတိမထားမိဘဲ နံပါတ္ကို ဆက္ေခၚေနတုန္းပဲ။

ငါ့အမေရဲ့ဒုတိယအိမ်ထောင်ကငါ့ကိုအစ်ကိုခုနစ်ယောက်လက်ဆောင်ပေးခဲ့တယ်။Wo Geschichten leben. Entdecke jetzt