Κεφάλαιο 3ο

1.4K 158 29
                                    

Ήπια το τρίτο μου σφηνάκι για την βραδιά, χαμογελώντας πλατιά. Η μουσική ήταν τόσο δυνατή που έπρεπε να ουρλιάζω για να με ακούσουν οι φίλοι μου. Άφησα το άδειο μου πλέον σφηνάκι στο μπαρ και είδα τον Σαμ πίσω από τη μπάρα χαμογελαστή. Πέταξα τα μαλλιά μου πίσω απ' τους ώμους μου και άφησα τα χέρια μου να πέσουν στο μπαρ.

«Ακόμα ένα γύρο» του φώναξα.

Η Λίνα δίπλα μου φλέρταρε με έναν άγνωστο που μόλις είχε γνωρίσει και η Σάρα μου εξηγούσε πως τσάκωσε τον πρώην της να βγαίνει με μια συνάδελφο της την περασμένη βδομάδα. Καλά, το ότι ήταν μαλάκας το ήξερα, αφού και σε μένα την έπεσε όσο ήταν με την φίλη μου ακόμα.

«Ορίστε κορίτσια» μας είπε ο Σαμ αφήνοντας τέσσερα σφηνάκια τεκίλα μπροστά μας. Υποθέτω πως με το κορίτσια, συμπεριλάμβανε και τον άγνωστο που μάλλον θα κατέληγε με την Λίνα στο κρεβάτι αργότερα, αφού υπήρχε ένα σφηνάκι παραπάνω.

«Άσπρο πάτο» φώναξα και τελειώσαμε τα σφηνάκια μας σε δευτερόλεπτα.

Είχα μέρες να βγω έξω και να χαλαρώσω με τις φίλες μου, κυρίως λόγω της εξουθενωτικής δουλειάς στην αγορά. Βέβαια εκτός εορτών, κάθε βράδυ το περνώ εδώ αφού μετά το σχολείο αποφάσισα πως δεν ήθελα να σπουδάσω. Έτσι αποφάσισα να δουλέψω ως μπάργουμαν, κάτι που απολάμβανα και τα λεφτά ήταν εντάξει. Ειδικά τα φιλοδωρήματα. Και ειδικά όταν ο ιδιοκτήτης έχει την ελπίδα πως θα με ρίξει στο κρεβάτι. Βέβαια αυτό ήταν όφελος για μένα, αφού σήμαινε πως με άφησε να κάνω ένα διάλειμμα για 2 βδομάδες μέχρι να τελειώσω τις υποχρεώσεις μου στην χριστουγεννιάτικη αγορά.

«Πότε ξεκινάς ξανά;» ρώτησε ο Σαμ αφήνοντας τη μαύρη πετσέτα στον ώμο του.

«Ελπίζω σε μια βδομάδα» φώναξα ρίχνοντας το σώμα μου προς το μέρος του για να με ακούσει. «Αν καταφέρει η μαμά να βγάλει τον γύψο»

Ένεψε καταφατικά και άρχισε να φτιάχνει ένα ποτό που είχε παραγγείλει κάποιος στην άλλη άκρη του μπαρ. Κοίταξα τη Λίνα που ήδη είχε καταπιεί τη γλώσσα του αγνώστου και ήξερα πως ήταν θέμα λεπτών μέχρι να μας ανακοινώσει πως θα έφευγε μαζί του. Η Σάρα δίπλα μου έκανε την ίδια σκέψη αφού ειδωθήκαμε και σκάσαμε στα γέλια.

«Σου έχω νέα» φώναξα.

«Τι είπες; Δεν σ' άκουσα»

«Είπα πως σου έχω νέα» φώναξα πιο δυνατά.

Βλέποντας το απορημένο της ύφος ακόμα, της ένεψα να πάμε στο χώρο των καπνιστών έξω για να μιλήσουμε με την ησυχία μας. Προσπεράσαμε τα άγνωστα πρόσωπα που χόρευαν στους ρυθμούς της μουσικής ή απλά έπιναν το ποτό τους απολαμβάνοντας την παρέα τους και ανεβήκαμε τις σκάλες που μας χώριζαν από την πάνω έξοδο προς το χώρο καπνιστών. Χίλιες φορές είπα στον Ζακ, τον ιδιοκτήτη, πως τα κόκκινα χριστουγεννιάτικα φώτα που κρεμάει στους τοίχους της σκάλας κάθε χρόνο κάνουν το μαγαζί να μοιάζει με μπουρδέλο. Προφανώς ή διαφωνεί ή θέλει να κάνει το μπαρ να μοιάζει όντως με μπουρδέλο.

ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ ΣΤΑ ΚΟΚΚΙΝΑΌπου ζουν οι ιστορίες. Ανακάλυψε τώρα