Love's Last Gift || Harry Styles ||

Met een brede glimlach ruste ze haar hoofd op mijn schouder. Onze handen waren in elkaar gefrummeld en ze speelde met de ring om mijn vinger. Ik en Mia waren nu een week verloofd. Ik kon niet wachten tot de trouwdag, maar Mia vond het te vroeg. Ze was tenslotte pas 19. En neem het niet verkeerd, Darcy was een ongelukje, maar we houden zielsveel van haar. Ik heb er altijd van gedroomd om een eigen gezinnetje te hebben. Een vrouw en kinderen…

‘Harry?’

Ik kijk op.

‘Misschien vraag ik nu wat teveel van je maar…’ Mia bijt op haar lip en schud haar hoofd, ‘Laat maar.’

‘Mia, je kan me alles zeggen, dat weet je toch?’ ik kijk haar met bezorgde ogen aan. Ik kan me nog zo herinneren toen we elkaar ontmoette. Of toen ze me vertelde dat ze zwanger was… Op dat moment wist ik dat ik de rest van mijn leven met haar wilde delen. Ik hou van haar, met heel mijn hart.

‘Harry, misschien is het beter als je stopt met de band…’ fluistert ze.

Ik hoor de taxichauffeur zijn keel schrapen en hij schuift ongemakkelijk in zijn stoel heen en weer.

‘Wat?! Waarom!’

Ze slaat haar ogen neer en gaat rechtop zitten, ‘Luister lieverd,’ ze pakt mijn hand vast, ‘Ik weet dat de band ontzettend veel voor je betekend, maar als vader moet Darcy op de eerste plaats staan, en aangezien met déze baan… Harry, als je met spoed naar huis zou moeten, laat Simon je nooit gaan. Je kan Darcy nooit voor je eigen baan laten gaan, dat is onmogelijk. Ik wil dat je haar zien opgroeien, Harry… Dat je erbij bent als ze haar eerste woordjes zegt, en haar eerste stapjes zet. Ik wil dat je haar voetbal leert spelen, en leert fietsen. Ik wil niet dat ik alles moet opnemen voor je. Ik wil dat je er bij kan zijn, en dat kan niet als je je baan houd…’

Ik kijk haar verbaast aan, ‘Mia, dat kan je niet van me vragen!’

‘Het spijt me Harry, ik-’

‘Natuurlijk staat Darcy boven alles! Maar ik kan de band niet opgeven voor haar, we kunnen dit heus wel regelen!’ onderbreek ik haar.

‘Harry ik wil dat ze weet wie haar vader is!’ valt ze uit.

Ik slik. Wat bedoelt ze daar nou weer mee? ‘Dat weet ze…’ fluister ik.

‘Als je altijd weg bent, en eens in het jaar een maand komt, dan weet ze niet beter dan dat je gewoon een bekend iemand bent, Harry!’ gilt ze.

‘Ik ben heus wel vaker thuis!’ roep ik terug.

‘Daar gaat het niet om!’ Er springen tranen in haar ogen.

‘Je kan niet van me vragen om de band te laten vallen!’

‘Je kan niet van míj vragen om een kind op te voeden in mijn eentje!’