Wampire - 《 KTH 》

《 10 》

10|Görüşme|10

"Tamam, bu kadar yeter" Taehyung'un kitabı elimden almasıyla kafamı kaldırdım. Hava bulutlanmıştı ve güneş gitmişti.

"Umarım bunlara inanmıyorsundur, birkaç yaşlı kaltağın yazdığı uyduruk bir kitap işte"

Göz devirdim. "Sanki inanıp inanmamam çok da umrunda" 

Başını kaldırıp birazdan güneşin önünden çekilecek olan bulutlara baktı. "Bunun hesabını okul çıkışında göreceğiz" Güneş ortaya çıkmadan kitapla beraber içeri kaçtı.

...

Okul çıkışıydı. Yine aynı korkunç yoldan yürürken öncekinin aksine hızlıca yürüyordum.

Korkmuyordum ama başıma bir şey gelirse babam çok üzülür diye düşünüyordum.

"Hey! beni bekle!" Adımlarımı hızlandırmama neden olan ses Taehyung'a aitti.

"Bekle dedim!" Koşmaya başladığımda ensemden birisi tuttu. "Sözümü dinlemeyi ne zaman öğreneceksin? Bir vampirden hızlı olabileceğini falan mı sanıyorsun?"

"Bırak beni!" Alayla güldü. "Nedenmiş? Seni yemeyeceğim merak etme...aslında, iki haftadır karnımı doyurmuyordum, bu iyi bir fikir"

Gözlerimi kocaman açtığımda kahkaha attı. "Hadi ama, sadece şaka yapıyordum, yoksa gerçekten korktun mu küçük kız?"

Sinirle Taehyung'u ittirdim ve yürümeye devam ettim. "Şaka gibisin, ama komik değilsin" Yanımdan yürümeye başladı. Ben konuşmamama rağmen onun çenesi durmuyordu.

"Senin hakkında senden daha çok şey biliyorum, beni yenemezsin."

Derin bir nefes alıp Taehyung'a döndüm. "Git"

"Ha?" "Git dedim, beni yanlız bırak"

Alayla güldü. "Hayır, bana emir veremezsin"

"Git lafının neresini anlamıyorsun? Sana bir seçenek sunmadım, git dedim"

"Şansını zorluyorsun, öğleden sonra yürek yemişsin galiba"

"Senden ve o salak vampir güçlerinden korkmuyorum tamam mı? İstediğini yapabilirsin, benim tek düşündüğüm şey evde beni bekleyen babam"

"Babanın evde seni beklediğinden emin misin?" Sırıtarak dediği şeye karşılık kafam karışmıştı.

Küçük bir küfür savurup eve koşmaya başladım, umarım babam iyidir.

O pislik ise sadece sırıtarak arkamdan bakmakla yetiniyordu.