ဇာတ္ပို႔တစ္ေယာက္ရဲ့ အဆံုးသတ္ ( ဇာတ်ပို့တစ်ယောက်ရဲ့ အဆုံးသတ် )

Arc.8.1

ေပြ့ဖက္ထားသၫ့္ လက္သည္ တင္းက်ပ္သြားကာ Liam ၏  အက်ႌအား ဆုပ္ကိုင္လိုက္မိသည္ ။

" ခံစားခဲ့ရတာလား .. တခ်ိန္လံုး .. တခ်ိန္လံုး ခံစားခဲ့ရတဲ့ နာက်င္မႈက ဒီလို .. ဒီလို နာက်င္မႈမ်ိဳး .. " ေသခ်ာေပါက္ ျပန္ေတြ့မယ္ဆိုတာကို သိသၫ့္ သူကိုယ္တိုင္ေတာင္ ခ်စ္ရသူအား ကိုယ့္ လက္ေပၚတင္ ဆံုးရႈံးလိုက္ရသၫ့္အခါ ခံစားခ်က္မ်ား လြတ္ထြက္သြားေတာ့ မလိုပင္ ။

တကယ္လို႔ တကယ္လို႔မ်ား တစ္စံုတစ္ခုေၾကာင့္ ျပန္မေတြ့ခဲ့ရင္ ဆိုသၫ့္ အေတြးကို ေတြးမိျခင္းအား မရပ္တန႔္ႏိုင္ခဲ့ေပ ။ သူေတာင္ ဒီလို ခံစားလိုက္ရရင္ အတည္ျပဳႏိုင္သၫ့္အရာ ဘာမွမရိွသၫ့္ သူ႔ခ်စ္သူသာဆိုလ်ွင္ ...

ေနာက္ထပ္ ျပန္ေတြ့ႏိုင္မည္လား မေသခ်ာသၫ့္ သူတစ္ေယာက္ကို ထြက္မသြားေစႏိုင္ဖို႔ တားႏိုင္တဲ့ စြမ္းရည္ ဟူ၍ တစ္ခုမွ မရိွတဲ့အျပင္ ကိုယ္တိုင္က လိုက္ရွာဖို႔ စြမ္းရည္မရိွတဲ့ ပံု‌ရိပ္ေယာင္ တစ္ခု ျဖစ္ေနတယ္ဆိုတာ သိလိုက္ရတဲ့ သူ႔ခ်စ္သူက ေသခ်ာေပါက္ သူ႔ထက္ပိုၿပီး ခံစားခဲ့ရမွာပင္ ။

" အရင္ကထက္စာရင္ ကိုယ့္ကိုယ္ကို .. အေတာ္ေလး ဟုတ္လွၿပီ ထင္ေနခဲ့တာ .. အခု အရိုးထဲထိ စြဲေနတဲ့ တကိုယ္ေကာင္းဆန္မႈက မင္းကို နာက်င္ေစခဲ့တာပါလား ..." ခေရာ့စ္က Liam ၏ ခႏၶာကိုယ္အား ကုတင္ေပၚသို႔ ညင္သာစြာ တင္ေပးလိုက္ၿပီး နဖူးထက္က ဆံစတို႔ကို သပ္တင္ေပးလိုက္ရင္း ေဘးတြင္ ရပ္ၾကၫ့္ေနခဲ့မိသည္ ။

မွန္ကို ျဖတ္လ်က္ က်ေရာက္လာသၫ့္ လေရာင္က ကုတင္ထက္က ေခ်ာေမာသၫ့္ မ်က္ႏွာေပၚသို႔ ထင္ဟပ္လာေသာ္လည္း ရပ္ေနသၫ့္ လူ၏ ပံုရိပ္သည္ ေမွာင္ရိပ္က်ေနခဲ့သည္ ။ ခေရာ့စ္ ေခါင္းငံု႔ေနရာမွ ေမာ့လိုက္ကာ ၿပံဳးလိုက္သည္ ။

" ဒီလိုနာက်င္မႈမ်ိဳးနဲ႔ ဆိုရင္ အရိုက္ခံရတဲ့ နာက်င္မႈက မေျပာပေလာက္ပါလား .. " သူက ခါးကို အသာငံု႔ကိုင္းလိုက္ၿပီး Liam ၏ နဖူးအား ခပ္ဖြဖြ နမ္းလိုက္သည္ ။

" ငတံုးေလး ..  မွတ္ဉာဏ္ေတြ ထိန္းသိမ္းဖို႔ အတြက္နဲ႔ စိတ္စြမ္းအင္ကို သံုးလိုက္တယ္ .. ဒီဘဝမွာ အကုန္မွတ္မ‌ိေနတာ မထူးဆန္း‌ေတာ့ဘူး .. " ေက်ာက္စိမ္းေရာင္ အလင္းသည္ အခန္းထဲတြင္ လ်ပ္စီး လက္သၫ့္အလား လက္သြားခဲ့ၿပီး ေပ်ာက္သြားခဲ့သည္ ။ " စိတ္စြမ္းအင္က မင္းကို အျခားပံုရိပ္ေယာင္ေတြလို မျဖစ္ေစဖို႔ တားဆီးႏိုင္တဲ့ တစ္ခုတည္း‌ေသာအရာဘဲ .. ဒီတစ္ခါ မျဖဳန္းတီးနဲ႔ေတာ့ေနာ္ .... "