My Christmas Choice (Book 2)

Κυριακή 5 Δεκεμβρίου 🕰️

Αρχίζω να πιστεύω ότι θα μου είναι σχεδόν ακατόρθωτο να ανεβάζω κάθε μέρα κεφάλαια...

~~~

Η απόφαση είναι δύσκολη. Ίσως και από τις πιο δύσκολες αποφάσεις που έχω κληθεί να λάβω. Αλλά ξέρω και εγώ και αυτή ότι αν δεν κάνω την σωστή επιλογή θα το μετανιώσουμε και οι δύο οικτρά.

Σκέψου Έιβ. Σκέψου πολύ καλά.

«Ντύθηκες επιτέλους;» φωνάζει η Αν και κλείνω με δύναμη τα φύλα της ντουλάπας.

«Σταμάτα να ρωτάς κάθε 5 λεπτά» απαντάω και με το πόδι μου σπρώχνω την πόρτα του δωματίου τόσο ώστε να κλείσει εντελώς.

«Αν δεν είσαι έτοιμη μέσα στα επόμενα 10 λεπτά, φεύγω μόνη μου»

Ανοίγω το στόμα μου για να της απαντήσω το κλασικό „Φύγε, έτσι κι αλλιώς δεν έχω καμία όρεξη να έρθω" αλλά το ξανακλείνω όταν συνειδητοποιώ ότι όντως θέλω να πάω στο πάρτι για το οποίο μου τα έχει κάνει τσουρέκια από το πρωί.

Κοιτάζω ξανά τις δύο επιλογές μου.

Όχι ξέρεις κάτι; Δεν με νοιάζει στην τελική. Ένα απλό πάρτι είναι. Σιγά μην ντυθώ λες και πάω στα μπουζούκια.

Βγάζω βιαστικά το πρώτο συνολάκι που είδα και μου άρεσε και μέσα σε λιγότερα από 5 λεπτά βγαίνω έξω από το δωμάτιό μου.

«Μουσίτσα, τελικά θες να έρθεις στο πάρτι» σηκώνεται η Αν όρθια και μόλις με βλέπει μένει ακίνητη. «Καλά παιδί μου γιατί φόρεσες τζιν;»

Βλέπω την αντανάκλαση μου στον καθρέφτη. Συγνώμη, τι κακό έχει το τζιν;

«Εσύ, πες μου, γιατί ντύθηκες λες και πας σε απονομή Όσκαρ;» διορθώνω λίγο το κραγιόν που έχει ξεφύγει από τα χείλη μου.

«Γιατί είναι πάρτι; Χελλόου!» κουνάει τα χέρια της δεξιά και αριστερά. «Και στα πάρτι ο κόσμος ντύνεται καλά»

Ανοίγω το ντουλάπι για να βγάλω τα μποτάκια μου. Αυτά με το λίγο τακουνάκι, για να μην γκρινιάζει. «Γιατί εγώ δεν ντύθηκα καλά; Δεν πρόσεξες την ζεβρέ μου μπλούζα; Έχω και τον ένα ώμο έξω, αν θες να ξέρεις»

Την κοροϊδεύω μες τα μούτρα, αλλά πραγματικά δεν υπήρχε περίπτωση να φορέσω φόρεμα και ψιλοτάκουνες γόβες όπως κάποιος άλλος...

«Δεν θα βάλεις ποτέ μυαλό εσύ» μουρμουρίζει μόνη της και φοράει το παλτό της από πάνω. «Άντε κουνήσου»