Hoş Sohbet Şiirleri

Tüm Kâinat Seferde

Dağlar, taşlar, gökyüzü; zerrece açık var mı?
Birbirini kolluyor birbirine dayanak...
Yaradan eserinde, zerrece yokluk var mı?
İnsana sofra kılmış, her birini yayarak...

İlahi emir ile toplanır tüm ümmetler,
Her biri vazifeli, her birinde bir çaba...
Yaradan her birini, insanlara zimmetler,
İnsanoğlu nankörce, ediyor boşa çaba !

Kimisi bal veriyor, kimisinden gelir süt,
Bir kez olsun sorasın; bunlar neden ne için?
Boynunu sana verir, birkez etmez şikâyet,
Tüm kainat seferde! Kim için? İnsan için!

Gâh güneş ve rüzgarlar, gâh yağmurla bulutlar;
İlahi bir döngüde, hükme boyun eğmişler!
Çöl de olur orman da, hemen yağar belki kar;
Tüm kâinat seferde, gönüllere değmişler!

Gözün ile bakıp gör, ayan beyan ortada,
Nice iş ve oluşlar aralıksız sürüyor!
Mevsimleri ibret al, yürekteki tartıda,
Kış bahara dönünce, dağdaki kar eriyor!

Gözün ile Oku, bak; ortada tüm gerçekler,
Muhabbet ile dinle, kulak ver Nur sözüne!
Rabbin sanat eseri; dağlar, taşlar, çiçekler...
Huzura erer ruhun, kavuşursun özüne!

Betonarme yapılar sıkar seni öylece,
"Gözlerini kullanan ruhun alışık değil!"
Tek tek düşün hepsini yol bulursun böylece,
Bu sanatın Rabbinin, huzurunda dur eğil!