Soulless Dream of Amaris

Chapter 15

"I'll leave both of you to talk."

Fuck.

Sinundan ko ng tingin ang paglakad pabalik ni Vince sa loob. Wala na akong maisip na ibang paraan para iwasan si Daniel. Parang hindi gumagana bigla ang aking utak.

Nakadikit lang ang aking paa mula sa aking kinatatayuan. Aking mga mata ay nakatitig pa rin sa direksyon ni Vince na ngayo'y hindi na namin makita.

Alam ko na nakatingin si Daniel sa akin. Ang kaniyang paghinga ay naririnig ko pa rin kahit na maingay ang musika sa loob.

"The moon is so beautiful tonight," binaling niya ang kaniyang atensyon sa buwan na hindi na makita dahil sa kapal ng ulap.

"How could you tell that it's beautiful when the clouds are covering it?" I gazed above, not believing that I'm now standing beside him.

"Because I saw it before. Kahit na natatabunan o may nakaharang sa kaniya ay maganda pa rin siya. Nagagawa pa rin niyang ipakita ang kaniyang ilaw pagkatapos niyang pagdaanan ang lahat ng iyon. In the end it still stood out," tumingin siya sa akin na parang inaaral ang bawat bahagi ng aking mukha at nagpatuloy, "How can you be beautiful if you can't go through any obstacles and barriers that's on your way? Ones strength makes them beautiful, Amaris."

Nagtagpo ang aming mga mata ngunit hindi ko makita ang lakas ng loob na umiwas ng tingin. Alam ko kung ano ang ibig niyang ipahiwatig sa kaniyang sinabi. Alam ng aking puso na ang buwan na kaniyang tinutukoy ay ako.

Parang naglaho kaagad ang lahat ng problema ko sa buhay habang ako'y namangha sa kaniyang titig. It was like I was hypnotized by his chocolate brown eyes.

Lahat ng pagpipigil na ginawa ko ay nawala.

Sa kalagitnaan ng aming pagtitigan ay dumating ang isang malakas na kulog. Binasa ko ang aking labi at nagsalita.

"I really need to get going. Ayokong maabutan ng ulan dito."

Tiningnan ko siya sa isa pang pagkakataon bago tumalikod. Unang hakbang pa lang ay napatigil na ako binitawan niyang mga salita.

"You're avoiding me, it's obvious." His voice was full of pain.

"Mahal pa rin kita hanggang ngayon, Mari."

Why does he have to say that now?

I was left frozen from where I stood. I had no plans to face him now that tears are running down my cheeks. He can't see me this weak.

I could hear the sound of rocks as he took a step closer to me. Close enough for me to inhale his strong and addicting scent.

I could feel how frustrated and desperate he was.

"And finally, the moon is back to light up my world. Destiny did bring us together my love."

I slowly covered my mouth, stopping myself from producing any sound. Here I was crying again. I was so confused on what to do just like how I was years ago.

I do love him but, am I ready to go through the same thing for him? How am I supposed to tell him that I have a heart condition?

I really am selfish, and I hate myself for that.

Think Amaris!

"I'm sorry," My voice broke.

Before I knew it my feet started moving. I walked away as the rain started pouring down. Leaving him behind like the coward I am.

"Don't be." I heard him whisper.

I walked faster as the rain became heavier, leaving me wet as I sobbed.

I hurriedly entered my car and placed my head on top of the steering wheel.

"AHHH!!!" I shouted in frustration.

Galit na galit ako sa sarili ko dahil hindi ko man lang magawang ipaglaban ang taong mahal ko. Ito naman talaga ang dahilan kung bakit nilalayuan ko siya diba? Dahil pa rin sa mga magulang ko at tanginang sakit na ito. Makasarili nga naman ako.

Sinuntok ko ang manibela sa galit. Sa lakas ng aking pagsuntok ay namula agad ang aking kamay.

Kalma ka lang, Amaris! Huminga ako ng malalim hanggang sa naging normal na ang pagtibok ng aking puso. Muntik ko na makalimutan na bawal pala akong magalit ng ganito.

Nagmaneho na ako palabas at dumiretso pabalik sa condo. Mabagal lang ang pagpatakbo ko ng kotse dahil sa lakas ng ulan.

Pagdating ko sa building ay nagtungo ako sa harapan ng pintuan ni Alyza at kumatok. Umiiyak pa rin ako ng bahagiya at basang-basa ang aking buong katawan. Buti nalang at walang nakakita sa akin nang ako'y paakyat dito.

"Himala at ang aga-" agad niya akong tiningnan ng puno ng pag-aalala dahil sa lagay ko.

"Ano ba ang nangyari sa'yo?" hinila niya ako sa loob ng kaniyang unit at pinaupo sa sofa.

Inabutan niya ako ng tuwalya at pambahay ko na nilagay ko lang sa cabinet niya. Minsan ay nag-iiwan ako ng mga damit sa kaniya lalo na kapag tinatamad akong kumuha ng damit sa kwarto ko.

"Ang haba ng kuwento." pumasok ako sa cr at nagbihis.

"Naku walang mahaba pagdating sa'yo Amaris. Ang daldal mo kaya!" malakas niyang sambit mula sa labas ng cr.

Umiling na lamang ako sa kaniya bago lumabas at pinatuyo ang aking buhok.

"Miyembro si Daniel sa organisasyong sinalihan ko."

Sa aking sinabi ay nabulunan tuloy si Aly sa iniinom niyang kape.

"Ano?! Ok ka lang ba?" Lumapit siya sa akin at hinawakan ang aking kamay para umupo sa sofa.

Niyakap ako ni Aly at pinatong ko ang aking ulo sa kaniyang balikat. Ang pilit kong pinipigilan na luha ay nagpatuloy sa pagtulo.

"Naguguluhan ako kung ano ang dapat kong gawin. Kasama niya si Jamie kanina at parang merong namamagitan sa kanila, pero nung pauwi na ako..." huminto ako saglit, "sabi niya mahal pa rin niya ako..."

Humiwalay si Aly sa pagkakayakap ko sa kaniya at hinarap ako. Pinunasan niya ang luha sa aking mata at hinawakan ang balikat.

"Stop running away from your problems, Mari. It's time for you to face them and decide for what's best for you. Sa huli ikaw rin ang magdurusa kung hindi mo susundin ang totoong magpapasaya sa'yo. For once, follow what your heart truly desires."

'What your heart truly desires.'

She smiled warmly to me and continued, "Now you ask yourself, are you willing to fight for what your heart truly wants? To fight for him?"

"After all, he did wait for you Mari." She stated.

I could see how hard she was trying to help me to realize what I really want.

I had to make up my mind now. It was now or never.

And I knew that my parents never raised a coward.

"Yes, I am." I spoke firmly.

Alyza broke into a proud smile because of my answer.

I returned the smile and looked at her straight in the eyes. I've made up my mind and I was sure about it.

There is no backing out, Amaris.

"I'm willing to fight for Daniel Lim."

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

1692 Words

Comment.Vote.Share.