URAGİRİ

9

İğrenç sesi sinirlerimi bozmaya yetmişti, yüz ifademi hiç değiştirmeden bedenimi ona cevirdim.

"Beni özlediğiniz için geldim zaten, en çokta baban için."

Yüzündeki salak gülümseme gitmişti, her zaman ki gibi boktan bir surat takındı.

"Öyleyse kaba kuvvete gerek kalmadı, hadi gidelim"

"Yakışıklı nereye gidiyorsunuz bizi de alın"

Betül ve İdil içeri girdi. Betül tam yanında duruyordu İdil silahın namlusunu ensesine yerleştirmişti.

Ruh hastası gülmeye başlamıdı, Betül çok değişik gözüküyordu

"Bende diyorum ki bu kız niye telefonlarımı açmıyor meğersem kendisine eğitmek için köpek yavrusu bulmuş"

Bu olay beni çok huzursuz etmişti tanışıyorlardı. Betüle lafı bırakmadan konuştum.

"Seni o kardeşini ve sevgili babacığını görmek için bizzat kendim geleceğim ama bunu  benim keyfimin kahyası uygun gördüğünde yapacagım şimdi siktir git henüz ölmemen gerek"

Gözlerimi gözlerimden çekip Betüle baktı İdil yalnış bir hareket yapmasını bekliyordu.
Betüle daha çok yaklaştı, Betül eliyle İdile dur işareti yaptı, kafasını Betülün boynuna doğru uzattı uzunca kokladı. Betülün gözleriyle buluştu

"Ah şu koku alkolden daha ağır sarhoş eder adamı. Gidiyorum"

Betül ciddi bir çekilde duruyordu, Kağan yavaş adımlarla kapıya doğru ilerledi, İdilin yanından gecerken İdile baktı yüzünde piç bir gülüş vardı.

"İyi misin?"
"Ben iyiyim Betül de sen iyi misin?"
Soruya cevap vermedi
"Hadi eve gidelim evde konuşuruz"

************************

"Dinliyorum"
Dedim sesim titrekti bir ihaneti daha kaldıramayacak haldeydim salonda oturuyorduk Betülün ağzından çıkacak kelimeleri bekliyordum.

"Onu seviyorum"
"Bu kadar mı? Açıklama yapman gerekmiyormu?"
"Merak etme ihanet söz konusu olmaz çünkü olursa ekibe karşıda ihanet etmiş olurum"
İdil betüle yaklaştı sıkıca sarıldı. Üstüne gitmek istemedim onu anlamaya çalıştım.
"O seni seviyor mu?"
Boktan bir gülümseme attı ama gözlerinden yaşlar damlıyordu. Bu sahne bana Heleni hatırlatmıştı.
"Beni sevdiğini söyledi ona inandım burdan gidelim dedim her şeyi bırakmaya hazırdım ama o lanet babası için beni bile öldürür"

Sonlara doğru sesi kısılmış iyice ağlamaya başlamıştı, onlara yaklaştım sıkıca sarıldık çok seviyor olmanın bedelini ödüryordu, koşulsuz sevgiyi hakediyordu ama ümit ettiği kişi Kağan gibi bir gerçek olduğu için ağzımı açıp bir şey diyemiyordum.

"Ben kimseyi yarı yolda bırakmam bu canımı yaksada onu ölesiye sevsem de, size ve gölgeye ihanet edemem beni boktan onlar çıkarttı"
İdil onu rahatlatmak için konuştu
"Merak etme sana hepimiz sonsuz güveniyoruz"
İdilin gözleri benimle buluştu onaylamamı bekler gibi baktı.
"Her zaman aldığın her kararda eğer konu senin mutluluğunsa karşındaki kim olursa olsun senin arkandayım tabi karşındaki kişide seninle aynı düşüncedeyse"
Dediklerime ben bile şaşırmıştım, nefretiyle dolup taştığım bir adamın mutlu olmasını istemiştim. Betül şaşkınlıkla bana döndü hafifce güldü kafasını gögüsüme yastladı.
"Teşekkür ederim Ashina ama konu sadece seninle ilgili değil patrona ihanet edemem"
Kafamı kaldırım İdile baktım Betülün bu durumuna üzülüyordu.
"Hadi kalkın bakim herkes yatmaya bir de Ashinaya dramatik diyordun kes ağlamayı ve potansiyelinin farkına var yatıyorum yarın herkes görev için hazır olsun"
Tam İdile tamam anne diyecektim
"Bugün birlikte uyuyalım üçümüz"
Betül gerçekten şasırtıyordu
Üçümüz Betülün odasındaki çift kişilik yatağa yattık biraz rahatsız ediciydi ama huzurluydu.