Sensiz Olmaz||Tamamlandı||

Haber

Sınır:100 oy ve 100 yorum

*****

Teker teker idrak etmeye çalıştığım kelimeleri anlamakta hala güçlük çekiyordum. Beril Hanım'ın sesi kulaklarımda çınlamaya devam ederken bir anlık nereye gideceğimi, nerede olduğumu unutmuştum.

Elim karnımdaydı ama düşüncelerim donmuştu.

İkiz bebek... Benim ikizlerim mi olacaktı? Gözlerimi şokla karnıma indirdiğimde o iki bebeğin oraya nasıl sığabileceğini düşündüm bir an.

Gözlerimden mutluluk yaşları akıyordu. Sevincim, tüm bedenime yayılmıştı ve öyle bir anın içindeydim ki ilk defa hislerime anlam veremiyordum.

Kurt'a hamile olduğumu söyleme isteğim giderek arttı. Nasıl tepki verirdi acaba? İçim içime sığmıyordu. Ellerim sevinçten titrerken, yanaklarımdan aşağı yaşlar akarken gülmeye başladım.

Başımı, kara bulutlar kaplamaya başlayan gökyüzüne doğru kaldırdım.

"Anne," diyerek fısıldadığımda gülümsememi sildim ama dudaklarım hafifçe kıvrılmış bir şekilde durmaya devam ediyordu. "Bak ben dünyanın en iyi annesi olacağım. Bana öğretmediğin her şeyi bebeklerime öğreteceğim."

Ve mutlu bir ailem olacak.

*****

2 Hafta Sonra

Bugün, bebeklerim tam iki aylık olmuştu. Önceden tek bebek olduğunu bildiğim için midir bilmiyorum ama sanki iki bebeğim olacağını öğrendiğimden beri karnımın şişliği bana kocamanmış gibi geliyordu.

Bu yüzden de artık bol kıyafetler giymeye başlamıştım. Hamile annelerin tarzına ayak uydurmaya çalışıyordum ve önceki tarzımla karıştırıp benlik bir şeyler ortaya çıkarıyordum.

Kurt'a bebeklerimizi söylememiştim. Her ne kadar adımlarım ona gitsede kendime zorlukla engel olmuştum. Ayrıca ikiz bebek olacağını kimseye söylememiştim. Bunu ilk önce Kurt'un öğrenmesini istiyordum. Artık ne fark edecekse.

"Projeyi bitirmene ne kadar kaldı?" Bahar, merakla gür kirpiklerini kırpıştırarak bana bakıyordu.

Üzerimdeki hırkanın önünü kapatıp kollarımı göğsümde kavuşturdum ve arkama yaslandım.

"Az kaldı. Ufak tefek bir şeyler daha ekleyeceğim."

"İki gündür çok yoruldun... Ama fikrin gerçekten de çok güzeldi." tebessüm ettim.

"Teşekkür ederim ama kendini de unutma lütfen. Bana çok yardın ettin iki gün boyunca ve sen de yoruldun. Asıl ben teşekkür ederim." güldü.

"Rica ederim..." iç çekti ve gözlerini üzerimde gezdirdi. "Önceki tarzını neden değiştirdin? Daha şık giyiyordun ama şimdi de rahatlık ve çok farklı şeyler de eklemiş gibisin."

Omuz silktim.

"Sadece sıkıldım. Değişikliklerin iyi geleceğini düşündüm." dudağını büzüp yan gözle dışarıya baktı.

"Ben de değiştirmek istiyorum ama sanki bir şeyleri yanlış yapacakmışım gibi geliyor." kaşlarımı çattım.

"Neden, ne alaka?"