*Wattpade yayımlanan Güneş'e Fısılda adlı ilk hikâyedir.*
‼️ Düzenlenene kadar bölüm gelmeyecektir ‼️
Hayatın tüm zorluklarına karşı güçlü duran Güneş ve sevdiği adam Ali Asaf. Güneş yaşadığı olaylar sonucu huzuru Ali Asaf da buluyorken onun aşkında...
Bol bol yorumlar yaparsanız çok sevinir, bende keyifle okurum. Şimdiden yorumlarınız ve oylarınız için teşekkürler (:
Candan Erçetin - Kırık Kalpler Durağı
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
1
1. Bölüm: Kırık Kalpler
"Bazen bir an için ömür hatırlanmak istensede bazen de ölmek isteyebilir insan."
☀️☀️☀️
Her şeye rağmen beraber film izleyelim mi?
Bu cümle sanki şu ana kadar ihtiyacım olan şeymiş gibiydi. Annem komadaydı. Yapacak hiçbir şeyim yoktu. Babam hapise girecekti belki de adalet yerini sağlayamayacaktı fakat benim şu an ruhsal ve bedensen açıdan yapabileceğim bir şey yoktu.
Başımı sadece olumlu anlamda sallayabildim. Aynı anda ayağı kalktığımızda Ali Asaf izin istercesine kollarıma baktığın da gözlerimi birkaç kez kırpıştırmıştım.
Ali Asaf bu dünya da bana bahşedilmiş en güzel hediyeydi ve ben hediyemi kaybetmekten korkuyordum.
Annem, bana bu dünya da bana bahşedilen en değerli varlığımdı. Annemsiz bir hayat düşünmemin mümkünatı yoktu. Annemsiz bir hayatta ben açılmış yaralarımı saramazdım. Daha yaşamamış olduğum çocukluğum ve yirmi iki yaşında hâlâ beslemiş olduğum çocuk ruhum bir anda olgunlaşmaya veyahut büyüme hazır değildi.
Hem de hiç değildi.
Hastanenin girişinde Ali Asaf'ı bekliyordum. Zaten çok zaman geçmeden siyah renkteki arabası ile hastane kapısı önünde olmuştu. Ali Asaf'ın yanındaki koltuğa oturduktan sonra emniyet kemerini takıp yolu izlemeye başlamıştım.
Ali Asaf konuşmuyordu belki de o da iç sesimle baş başa kalmam gerektiğinin farkındaydı. Konuşmak istemiyordum şu an. Sadece yolu izlemek ve arabanın açık olan camından rüzgarı hissetmek istiyordum.
Ruhum ve bedenim çok yorulmuştu. Beynim düşünmekten kalbim ise artık sevgi savaşlarında yediği kurşunlar arasında kan revan içerisindeydi. Hangi yaşayacağım olay beni bu hâlimden kurtaracaktı ya da kurtulabilecek miydi?
Bunun cevabını ise bize kader gösterecekti.
Araba durmuştu. Ali Asaf koluma nazik bir şekilde dokunarak "Güneş!" demişti. Cama dönük başımı Ali Asaf'a çevirdiğimde endişeli bir şekilde bana baktığını fark etmiştim.
