Shinigami No Kyojin-Αυστηρώς Ακατάλληλο

Τυχοδιώκτες

Φωτιά, τα δάκρυα γυμνά..
Όποιον αγαπάω, χάνεται μακριά μου.
Ώ, μονάχος ξανά
Αντοχή καμία, μα..
Δεν πρόκειται να πω.. ποτέ
Το όνομα σου, ποτέ..

Κάθε νύχτα άκουγαν το ίδιο στοίχο.
την ίδια μελωδία, το βαρέθηκε η ψυχή τους.
"Δεν αντέχω να ακούω άλλο αυτό το τραγούδι.." Διαμαρτυρήθηκε ο Daniel δεν έφταιγε το τραγούδι απλά δεν μπορούσε άλλο, ήθελε ησυχία, οι ημικρανίες του σφυροκοπούσαν το κεφάλι και το τραγούδι τα έκανε χειρότερα.
- Είναι ελεύθερος να κάνει ότι θέλει. Όλοι είμαστε ελεύθεροι να σεργιανάμε στο κλουβί μας. Είπε ο Jean, συνήθισε γρήγορα τους καινούργιους συμμαθητές του, όχι όμως την κατάσταση στην οποία βρίσκονται. Ασυναίσθητα έχει έναν καινούργιο στόχο, περισσότερο από το να φύγει από δω μέσα πλέον..
Το τραγούδι έκανε την δουλειά του, εκείνη την νύχτα ο Jean κοιμήθηκε βαθιά, αν και η δουλειά ξεκινούσε στις πέντε το χάραμα εκείνος όμως κάτι ο ύπνος που χόρτασε, κάτι η δύσπνοια ξύπνησε μια ώρα νωρίτερα. Όμως ο Daniel ήταν ένα μαύρο χάλι, το ένα του μάτι δεν άνοιγε από τον πόνο, μόνο έναν ήχο μπορούσε να διακρίνει, τις φωνές της επιστάτριας, προφανώς τα άκουγε γιατί σύμφωνα με την λογική της ο νεαρός έπαιζε θέατρο.
"Τίποτα δεν έχει, επίτηδες το κάνει, μάθατε όλοι κόλπο για να κοπροσκηλιάζετε, άρρωστοι!" Από όσο κατάλαβε Mello και ο Jean προσπαθούν να την μεταπείσουν, μα θα πάνε στην απομόνωση! Κάτι πρέπει να κάνει.
"Αναλαμβάνουμε εμείς τις υποχρεώσεις του", επέμενε ο ψηλότερος
"Θα τα κανονίσουμε εμείς οι δύο." Επέμενε και ο ξανθός.
"Σκατά θα τα κάνετε! Εδώ μέσα ξέρουμε όλοι πως ο ένας δεν χωνεύει τα άντερα του αλλουνού.." Και είχε δίκιο, οι δύο νεαροί έδειχναν ότι μισιόντουσαν, έπαιζαν ξύλο κάθε φορά που έβγαιναν στο προαύλιο, ο καημένος ο Daniel προσπαθούσε να ηρεμήσει τον Mello και ο Near, το παιδί με άσπρα μαλλιά που καθόταν σε συνεσταλμένη θέση γνωρίζει τον νεαρό ξανθό άντρα από παιδί, αλλά ο δεύτερος δεν διστάζει να δείχνει την δυσαρέσκεια απέναντι του, έτσι ο μικρότερος στράφηκε στον Jean προσπαθοντας σε κάθε δυσκολία να τον κάνει να λογικευτεί. Τι είναι αυτό που κάνει τον Mello να συμπαθεί τον εξάδελφο αυτού του αχώνευτου; Η απάντηση βρίσκεται στο ότι ο συμπαθής νεαρός είχε δύο αρετές που θύμιζαν τον αδικοχαμένο του φίλο Matt. Ήταν τόσο καλός ακροατής όσο κι εκείνος, καταλάμβαινε περισσότερο την απαίσια συμπεριφορά του, ήταν ο πιο διακριτικός σε αντίληψη και λεπτός στην συμπεριφορά του, έβλεπε την ανθρωπιά μέσα από τις μαυρισμένες ψυχές των συντρόφων του τις οποίες φυσικά και υπενθύμιζε, ακόμα και συμφωνία με τον νεαρό διαβολεμένο θα έκανε για να ξεκουραστεί, έστω για σήμερα.
".. Για αυτό λοιπόν δουλειά, μουνουχισμένοι, κηφήνες!" Σιγά μην τους πίστευε, ένας πονοκέφαλος είναι θα του περάσει, ας ψοφίσει, ακόμα καλύτερα, ενας αλήτης λιγότερο, η περιποίηση και η φροντίδα είναι προνόμιο μόνο για σημαντικά πρόσωπα, όπως η διευθύντρια.
Προσπάθησε να μιλήσει ο Daniel αλλά ήταν αδύνατον, έμοιαζε με ετοιμόρροπο κτήριο, αμέσως μετά κράτησε το στόμα του, προσπάθησε να μείνει ακίνητος για να ηρεμήσει το στομάχι του, άδικα όμως γιατί έκανε εμετό κάνοντας του υπόλοιπους να ανησυχήσουν.
- Αφήστε τον! Δεν έχει τίποτα! Φώναζε σαν υστερική η επιστάτρια.
- Ευκαιρία βρήκες εσυ.. Είπε έχοντας στόχο τον Jean που κρατούσε τον ετοιμόρροπο του ξάδελφο. "Δεν άκουσες τι είπα" ο νεαρός ατάραχος και αποφασισμένος, δεν θα τον άφηνε τον σύντροφό του αν δεν ξεκουραζόταν, όμως η επιστατρια ήταν πιο μουλάρα από αυτόν, τον άρπαξε από το μπράτσο και άρχισε να τον τραντάζει με δύναμη "άφησε τον σου λέω, αϊ στο διάολο κοπρόσκυλο" έως ότου τον έριξε κάτω, το βλέμμα του νεαρού σκοτείνιασε, βάζοντας σημάδι την μούρη της πετάει την πετσέτα πετυχαίνοντας έτσι τον στόχο του, εκείνη το άρπαξε όταν αυτός κατάφερε να σηκωθεί, τα μάτια της ήταν έτοιμα να εκραγούν.
- Τώρα θα δεις τι θα πάθεις! είπε και έφυγε μη παραδέχοντας την ήττα της.
Εκείνος σήκωσε τον άρρωστο και τον τοποθέτησε προσεκτικά στο κρεβάτι του, ζήτησε ακόμα ένα μαξιλάρι για τον Daniel.
Να ξέρεις πως αυτή η παλιόγρια θα στο φυλάει..-
- Ας κάνει ότι θέλει εγώ δεν πρόκειται να μείνω για πολύ εδώ μέσα.
- Και πως θα βγεις, θα το σκάσεις; Τα γυαλιά στην είσοδο δεν τα είχες προσέξει; Κακομοίρη μου, κι άλλοι το σκάσανε αλλά τους ξαναφέρανε με πιο βαριές επιπτώσεις, το καλό που σου θέλω να μην κάνεις και πολύ τον έξυπνο μην βρεθείς στα απομομωτηρια και να μην βγαίνεις ποτέ από εκεί μέσα!
- Καλύτερα, θα μαι μόνος μου!
- Μόνος σου χωρίς φαγητό, χωρίς κουβέρτες..