ချစ်ကျွန်းရိပ်ညို

အပိုင်း-၁၉

အပိုင်း−၁၉

သီတင်းကျွတ်အချိန်ကာလသမယမို့ ရွာ၏အိမ်တိုင်းစေ့နီးပါး ဖယောင်းတိုင်တို့ဖြင့် ထွန်းလင်းနေလေသည်။အိမ်တော်သာတွင် အစဉ်အလာရှိတစ်ခုရှိသည်။တောင်ပိုင်းခြမ်းနှင့်မြောက်ဘက်ခြမ်းမှ မီးလှည့်လာသော လူတန်းကြီးသည် ရွာဦးဘုန်းကြီးကျောင်းကြီးတွင် ဆုံဆည်းကြ၏။ဤကာလတွင်လည်း အိမ်တော်သာရွာနှစ်ခြမ်းက တည့်ရှုကြပြန်ပါသည်။ ရံဖန်ရံခါတွင် ဘုန်းဘုန်းဘုရားသည် ဒီရွာနှစ်ခြမ်းအစဉ်တည့်ရှုနေစေရန် ပွဲတော်တွေ အမြဲစီစဉ်ဖန်တီးထားရမလားတောင် တွေးတောမိသည့်အခါရှိသေးသည်။

မီးလှည့်ရာလမ်းတစ်လျှောက်သည် ဟိုဘက်ဒီဘက်ခြမ်း လူမရွေး၊ ကာလသားတို့သည် အပျိုမိန်းကလေးတို့အား ပိုးပန်းစနောက်ကြသည့်အချိန်လည်းဖြစ်သည်။ဝတ်ကောင်းစားလှတို့ဖြင့် အားလုံးက သားနားနေကြသည်။ လူကြီးသူမတို့က ဘုန်းကြီးကျောင်းဝန်းထဲက ဘုရားစေတီတွင် မီးထွန်းပူဇော်ကြတာရှိသလို လူငယ်များကလည်း မီးပုံးငယ်လေးတွေ လွှတ်သည့်လူက လွှတ်. မီးလှည့်ရောက်လာသည့် အပျိုတို့ကို ပိုးပန်းသူက ပိုးပန်းနှင့် အိမ်တော်သာ ဘုန်းကြီးကျောင်းတစ်ဝန်းလုံး စည်ကားနေလေတော့သည်။

သို့သော် ဒီနှစ်က ပိုလို့တောင် စည်ကားပါသေးသည်။ အကြောင်းမူကား ဘုန်းဘုန်းဘုရား၏မြို့မှ မိတ်ဆွေအလှူရှင်တစ်ချို့က ရွာသူရွာသားတွေပျော်ရွှင်စေရရန် အလို့ငှာ ဘုန်းကြီးကျောင်းအပြင်ဘက်က ကွက်လပ်ပြင်တွင် စတိတ်စင်ဖြင့် တီးဝိုင်းလေး ငှားရမ်းထားပေးခြင်းဖြစ်သည်။ဂီတဝိုင်းက တေးသံရှင်တစ်ချို့က ဖျော်ဖြေသလို ရွာကဝါသနာပါသည့်သူများကိုလည်း ဖိတ်ခေါ်ကာ ရင်းရင်းနှီးနှီးသီဆိုစေတာမို့ အဆိုမတတ်သည့်သူများ ပေါက်တတ်ကရ တက်ကာသီဆိုသည့်အခါတွင် အကုန်လုံး ပွဲကျရလေတော့သည်။

ကျွန်းညို နှင့် အောင်လွင်သည်လည်း ထုံးစံအတိုင်း ကြော့မော့နေအောင် ပြင်လျက် စတိတ်စင်ရှေ့တွင် မတ်တပ်ရပ်နေကြလျက် ရောက်နေပြီဖြစ်သည်။ပိုးလုံးကတော့ သူကြီးဆန္ဒအတိုင်း မီးလှည့်ရာတွင် ပါဝင်ရသည်မို့ သူတို့နှင့်အတူမရှိနိုင်သေးဘဲ ဘုန်းကြီးကျောင်းဝန်းထဲတွင် အပျိုတွေနှင့် ဟိုဟိုဒီဒီအလုပ်များနေလေတော့သည်။ ကျွန်းညိုသည် မီးလှည့်ရာတွင်ပါဝင်သည့် မိုးညိုကို မြင်တော့ နှစ်ထောင်းအားရစွာပြုံးပြလိုက်ပေမယ့် စိတ်ဆိုးက ခုထိပြေဟန်မတူသေးသော မိုးညိုသည် ကျွန်းညိုကို မျက်စောင်းထိုးသည်။ သို့ပေမယ့် ကျွန်းညို ကျေနပ်နေသည်။ ဒါ မိုးညို အရင်ကလောက် စိတ်မဆိုးတော့ဘူးဆိုသည့် သဘောဖြစ်တာမို့။