Onder het masker (voltooid ✔️)

✴️23✴️

Ik hoorde sirenes loeien bij het appartementsgebouw waar ik net vandaan kwam. Ik besloot om zo ver mogelijk weg te gaan van die plek en gewoon naar de chalet te gaan.

Ik teleporteerde mezelf naar huis. Alle lichten waren gedoofd achter de ruiten. Volgens mij ligt Bernard al te slapen... Stil open ik de deur, deze kraakte harder dan ik me herinner.
Gespannen beet ik op mijn onderlip. Snel sloot ik de deur en liep de trap op.

Boven in mijn kamer merkte ik pas, toen ik in de spiegel keek, dat mijn kleren volledig met bloed doordrenkt waren. Ik trok deze uit en gooide ze in de wasmand naast de deur. Daarna nam ik een douche, trok een pyjama aan en viel op bed neer en viel meteen in slaap...

✴️✴️✴️✴️✴️✴️✴️✴️✴️✴️✴️✴️✴️✴️

De zon scheen fel in mijn gezicht, ik moet het gordijn zijn vergeten te sluiten gisterenavond. Er werd op mijn deur geklopt. Bernard kwam binnen en bleef met gekruiste armen bij de deur staan. Ik ging rechtop zitten in bed en keek hem aan. Een tijdje bleef hij daar roerloos staan.

"ik heb een bericht van je school gehad. Je zou gisteren niet aanwezig zijn geweest.", ik bleef hem aankijken zonder iets te zeggen. "vertel...", ik zuchte. "school heeft toch geen zin..", nu kwam Bernard wel naar me toe. "wat heb je gedaan?", ik keek van hem weg naar mijn gsm die op mijn nachtkastje lag.

"niks", ik keek hem nog steeds niet aan. "waarom zag ik net op het nieuws een reportage van een appartement in de buurt van jou school waar een heel gezin is afgeslacht, enkel een baby overleefde de aanval van de moordenaar.", Bernard kwam voor me staan zodat ik hem wel moest aankijken. "en waarom heb jij je controle band niet aan?", Bernard klonk oprecht boos. "het is niet voor niks dat je die hebt, en ik verplicht het je deee aan te houden, waar en waneer dan ook.", hij rommelde in mijn rugzak en haalde mijn band eruit. Fors klikte hij deze weer rond mijn nek. Ik zuchte.

"jij bent gevaarlijk voor de andere mensen, Liam. Ik wil niet dat er nog doden vallen. Ik heb niet voor niks heel dit consept uitgewerkt zodat de schaden minimaal blijft., begrijp jij dat?", ik knikte. "de rest van de week blijf je binnen, geen voet buiten zonder dat ik bij je ben en als ik je meeneem zak het met de lijn zijn.", na dit gezegt te hebben liep hij de kamer uit.

Ik zuchte nogmaals en klede me aan.
Met zware voeten bonkte ik de trap af naar beneden. Ik vond Bernard in de keuken:" moet de trap kapot of zo? ", hij draaide zich om en zette een bord voor me neer. Met een zucht liet ik me op de stoel vallen en begon te eten. Bernard nam plaats tegenover mij aan tafel en keek gewoon toe terwijl ik at.

"vertel me wat je aanleiding tot moprden is.", de vraag kwam heel plots, ergens had ik het wel verwacht maar toch schrok ik op. "ik wil de werld beter maken...", Bernard keek me bestudeerend aan:"met moord?"
"ik wil alleen de mensen die slecht zijn vermoorden zodat de werled er beter op word." "wat is volgens jou dan goed en slecht?",hier moest ik een tijdje over denken. "ik denk dat wij goed zijn en alle mensen die andere kwaad doen slecht zijn." "Liam, en moord, moord is toch ook slecht, nietwaar?" ik keek naar hem op, terwijl hij op me in praate:"als je iemand vermoord doe je toch ook iemand kwaad. Dan zijn wij even slecht als al die andere mensen, misschien zelfs nog slechter..."

Hij stond op en liet me alleen aan tafel zitten. Terwijl mijn hoofd volledig op hol sloeg. Alle gedachten kwamen los van hun plek en vulde mijn hoofd met willekeurige dingen...

'Moord', dacht ik...

Moord...